Ίσως φύγεις στο εξωτερικό

Ίσως φύγεις στο εξωτερικό του Νικόλα Κουτσοδόντη με το εξώφυλλο του ξαπλωμένου με το απλανές ερωτευμένο βλέμμα και πράγματι, δεν απουσιάζει ο έρωτας από τη συλλογή. Από τη μια φωλιάζει στα σεντόνια όλη η τρυφερότητα των δύο που έδωσαν τα χέρια (τα μυαλά και τις καρδιές) για το ζεστό πλαίσιο της συμβίωσης και της ευγενής ρουτίνας, από την άλλη τα ταξίδια, η απόσταση, τα μικρά αδιέξοδα μέχρι το σημείο που έρχονται το στοπ ακριβώς μπροστά μας – μου άρεσε το πώς αφήνοντας το Θερμαϊκό για λίγο, μπήκε ένα όλο τρεμάμενα σύμβολα, μπρουταλιστικό αρχιτεκτονικό στοιχείο των Βαλκανίων και τα κτίρια που ζωντανεύουν, ίδια με το ανθρώπινο σώμα. Θυμήθηκα το έρωτες κομμουνιστών της Λουτσιάνα Καστελίνα, αλλά εδώ που τα λέμε δεν το ξεχνάω και ποτέ.

«στη ζεστή ιστορία του κρεβατιού μας
όπου κοιμάσαι
εξουθενωμένος σαν βυζαντινή εικόνα απ’ τα θυμιάματα σε μια πλωτή εκκλησία»