Verlangend uitkijken

In 1926 vielen Mary Colby en George Oppen voor elkaar en trouwden niet veel later. Hun hele leven bleven ze onafscheidelijk. Ergens las ik dat Mary blauwe ogen had. Ik veronderstel dan ook dat ‘O Western Wind’ over haar gaat. De titel zinspeelt op een middeleeuws liefdesvers, waarin verlangend wordt uitgekeken naar de ander. In Georges gedicht is de geliefde eveneens afwezig en tegelijk aanwezig. Voor mijn geestesoog doemt ook nog een gebogen dichter op, die eenzaam in zijn schrijversstudiootje zit te zweten op onderstaande regels.

O WESTENWIND

Een wereld rondom haar als een schaduw
Verplaatst ze een stoel
Iets wordt gemaakt –
Bereid
Vlak voor haar als openlucht

De ruimte die een vrouw maakt en inneemt
Na al die jaren
Schrijf ik weer
Vanzelf, over jouw gezicht

Mooie en wijde
Blauwe ogen
In mijn blikveld en de glimp van vlees
Blauwe ogen
In de metrolijnen, in de regenbuitjes
De silhouetten.