Η Υπευθυνότητα της Γραφής
Ποια η υπευθυνότητα του συγγραφέα γι’αυτά που γράφει; Και ποια του αναγνώστη γι’αυτά που διαβάζει;
Στις τηλεοπτικές παιδικές σειρές δεν υπάρχει πραγματική βία. Ακόμα κι αν δείχνουν πολεμιστές που μάχονται τέρατα, δεν φαίνεται αίμα, δεν φαίνονται τραυματισμοί. Μπορεί να δεις μόνο κάποιον να βάζει τρικλοποδιά σε κάποιον άλλο με ένα μαστίγιο, ή να τον σπρώχνει και να τον ρίχνει σ’έναν γκρεμό, ή κάτι παρόμοιο. Ακόμα και τα γρονθοκοπήματα και οι κλοτσιές αποφεύγονται, ή παρουσιάζονται με τρόπο που είναι καταφανώς εξωφρενικός ή παραμυθένιος (όπως στο Masters of the Universe με τον He-Man).
Είχα διαβάσει κάπου, μάλιστα, σ’ένα παλιό, ρετρό περιοδικό, ότι στις παιδικές σειρές είχαν εντολή οι δημιουργοί να μη δείχνουν βίαια πράγματα που ένα παιδί θα μπορούσε να αντιγράψει. Δεν επιτρεπόταν, για παράδειγμα, να δείξουν κάποιον που βάζει τρικλοποδιά σε έναν εχθρό, γιατί υπάρχει πιθανότητα ένα παιδί να το κάνει αυτό στην αδελφή του. Αλλά επιτρεπόταν να δείξουν ένα τέρας να σηκώνει έναν πελώριο βράχο και να τον εκτοξεύει, γιατί αυτό δεν μπορεί ένα παιδί να το αντιγράψει και να το κάνει!
Μοιάζει λιγάκι αστείο, έτσι;
Από τη μια, μπορείς να πεις ότι έχει κάποια βάση αυτή η διάθεση για προφύλαξη των ανηλίκων. Από την άλλη, μπορείς να πεις ότι υποθέτουμε πως τα παιδιά μας είναι ανόητα, ή πως δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την πραγματικότητα από τη φαντασία. Όταν συνέχεια κρύβεις τα άσχημα από κάποιον, πώς αυτός θα αποκτήσει ποτέ δική του κρίση και υπευθυνότητα; Σε όλες αυτές τις σειρές, ένας μαχητής με σπαθί το έχει το σπαθί σαν μπαστούνι· ποτέ δεν το χρησιμοποιεί σαν κοπτικό εργαλείο εναντίον αντιπάλων. Πάντα βρίσκει κάποια άλλη χρήση γι’αυτό. Τα παιδιά κινδυνεύουν να νομίσουν ότι το σπαθί δεν μπορεί να σε κόψει και να αιμορραγήσεις. Είναι αυτό σωστό; Ίσως ώς ένα σημείο να έχει κάποια βάση, όπως είπα και πριν, αλλά δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι είναι σωστό.
Το θέμα είναι πως απαιτείται υπευθυνότητα από τους δημιουργούς των παιδικών τηλεοπτικών σειρών ώστε να αποκρύπτουν κάποια «επικίνδυνα» πράγματα από τα παιδιά.
Το ίδιο, πολλές φορές, «απαιτείται» (όχι τυχαία εντός εισαγωγικών) και από τους συγγραφείς γενικά, όχι μόνο των παιδικών βιβλίων.
[Συνέχισε να διαβάζεις] ➜ https://www.fantastikosorizontas.gr/k...
Στις τηλεοπτικές παιδικές σειρές δεν υπάρχει πραγματική βία. Ακόμα κι αν δείχνουν πολεμιστές που μάχονται τέρατα, δεν φαίνεται αίμα, δεν φαίνονται τραυματισμοί. Μπορεί να δεις μόνο κάποιον να βάζει τρικλοποδιά σε κάποιον άλλο με ένα μαστίγιο, ή να τον σπρώχνει και να τον ρίχνει σ’έναν γκρεμό, ή κάτι παρόμοιο. Ακόμα και τα γρονθοκοπήματα και οι κλοτσιές αποφεύγονται, ή παρουσιάζονται με τρόπο που είναι καταφανώς εξωφρενικός ή παραμυθένιος (όπως στο Masters of the Universe με τον He-Man).
Είχα διαβάσει κάπου, μάλιστα, σ’ένα παλιό, ρετρό περιοδικό, ότι στις παιδικές σειρές είχαν εντολή οι δημιουργοί να μη δείχνουν βίαια πράγματα που ένα παιδί θα μπορούσε να αντιγράψει. Δεν επιτρεπόταν, για παράδειγμα, να δείξουν κάποιον που βάζει τρικλοποδιά σε έναν εχθρό, γιατί υπάρχει πιθανότητα ένα παιδί να το κάνει αυτό στην αδελφή του. Αλλά επιτρεπόταν να δείξουν ένα τέρας να σηκώνει έναν πελώριο βράχο και να τον εκτοξεύει, γιατί αυτό δεν μπορεί ένα παιδί να το αντιγράψει και να το κάνει!
Μοιάζει λιγάκι αστείο, έτσι;
Από τη μια, μπορείς να πεις ότι έχει κάποια βάση αυτή η διάθεση για προφύλαξη των ανηλίκων. Από την άλλη, μπορείς να πεις ότι υποθέτουμε πως τα παιδιά μας είναι ανόητα, ή πως δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την πραγματικότητα από τη φαντασία. Όταν συνέχεια κρύβεις τα άσχημα από κάποιον, πώς αυτός θα αποκτήσει ποτέ δική του κρίση και υπευθυνότητα; Σε όλες αυτές τις σειρές, ένας μαχητής με σπαθί το έχει το σπαθί σαν μπαστούνι· ποτέ δεν το χρησιμοποιεί σαν κοπτικό εργαλείο εναντίον αντιπάλων. Πάντα βρίσκει κάποια άλλη χρήση γι’αυτό. Τα παιδιά κινδυνεύουν να νομίσουν ότι το σπαθί δεν μπορεί να σε κόψει και να αιμορραγήσεις. Είναι αυτό σωστό; Ίσως ώς ένα σημείο να έχει κάποια βάση, όπως είπα και πριν, αλλά δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι είναι σωστό.
Το θέμα είναι πως απαιτείται υπευθυνότητα από τους δημιουργούς των παιδικών τηλεοπτικών σειρών ώστε να αποκρύπτουν κάποια «επικίνδυνα» πράγματα από τα παιδιά.
Το ίδιο, πολλές φορές, «απαιτείται» (όχι τυχαία εντός εισαγωγικών) και από τους συγγραφείς γενικά, όχι μόνο των παιδικών βιβλίων.
[Συνέχισε να διαβάζεις] ➜ https://www.fantastikosorizontas.gr/k...
Published on December 20, 2023 11:11
•
Tags:
βιβλία, λογοτεχνία, συγγραφή
No comments have been added yet.
Κώστας Βουλαζέρης
φανταστική λογοτεχνία, μαγικός ρεαλισμός, επιστημονική φαντασία
- Κώστας Βουλαζέρης's profile
- 71 followers
