Bob Dylan, Μητέρα των Μουσών.

   

Ο Δίας σαν βοσκός αποπλανά την Μνημοσύνη
Jakob de Wit (1727)

  Μνημοσύνη. Μια από τις πολλές θεότητες των Αρχαίων μας προγόνων, η οποία προσωποποιεί την μνήμη και τον Πολιτισμό. Άγνωστη στους πολλούς, δικαίως, μιας και Πάνθεον των αρχαίων είναι ατελείωτο. Κι όμως, ο σπουδαίος Αμερικανός μουσικός, στιχουργός και ποιητής, κάτοχος του Νόμπελ Λογοτεχνίας 2016, Bob Dylan, το 2020 έγραψε ένα τραγούδι για την μητέρα των Μουσών, την Μνημοσύνη.    Μητέρα των Μουσών από τον Δία, κι όπως λέει ο μύθος, αυτός κοιμήθηκε μαζί της για εννέα συνεχείς νύχτες ώστε να δημιουργηθούν οι εννέα θεές της μουσικής, του χορού και της ποίησης.

 Στους στίχους του τραγουδιού αυτού καλεί την Μνημοσύνη, να του τραγουδήσει για όλα όσα θεωρεί σπουδαία. Την αγάπη που έφυγε γρήγορα, για τους ήρωες που στάθηκαν μόνοι τους, θέλοντας να ελευθερώσουν τον κόσμο. Και στη συνέχεια της εξομολογείται την αγάπη του, για την πρωτότοκη κόρη της, την Καλλιόπη, προστάτρια της επικής ποίησης αλλά το σημαντικότερο είναι ότι φτάνοντας στο τέλος της ζωής του, αισθάνεται ότι δεν έχει "δει" όσα θα ήθελε και ζητεί τη συνδρομή της, για να το πετύχει.

  Πόσο παρόμοιο είναι με αυτό, που έκανε ο Όμηρος, όπου στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια, επικαλείται συνολικά δεκαεπτά φορές την μούσα, να τον βοηθήσει στην ιστόρηση των δύο αυτών επών. Το ίδιο κάνει και ο Ησίοδος, όπου στο ποίημα του "Έργα και Ημέραι" επικαλείται τις Μούσες για να το γράψει. Κι από εκεί και πέρα, κάθε καλλιτέχνης που σέβεται τον εαυτό του, οφείλει να βρει τη δική του Μούσα. 

 Είναι αλήθεια ότι χαίρομαι όταν ανακαλύπτω σημαντικούς, ξένους καλλιτέχνες, οι οποίοι έχουν εμπνευστεί έργα τους από την αρχαία ελληνική μυθολογία, αλλά συγχρόνως θλίβομαι, όταν γνωρίζω πόσο έχει υποβαθμιστεί το ανάλογο αντικείμενο στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση της χώρας μας. (Μακάρι να ήταν αυτό το μόνο στραβό στα εκπαιδευτικά πράγματα της πατρίδας μας.)

  Ας διαβάσουμε όμως τους στίχους του Bob Dylan:

  (Μνημοσύνη)
Μητέρα των Μουσών, τραγούδα για μέναΤραγούδα για τα βουνά και τη βαθιά σκοτεινή θάλασσαΤραγούδα για τις λίμνες και τις νύμφες του δάσουςΤραγούδα με όλη σας την καρδιά, όλες οι γυναίκες της χορωδίαςΤραγούδα για την τιμή και τη μοίρα και για τη δόξαΜητέρα των Μουσών, τραγούδα για μένα

Μητέρα των Μουσών, τραγούδα για την καρδιά μουΤραγούδα για μια αγάπη που έφυγε πολύ γρήγοραΤραγούδα για τους ήρωες που στάθηκαν μόνοιΤα ονόματα τους χαράχτηκαν σε πινακίδες από πέτραΠου αγωνίστηκαν με πόνο για να ελευθερώσουν τον κόσμοΜητέρα των Μουσών, τραγούδα για μένα

Τραγούδα για τον Σέρμαν, τον Μοντγκόμερι και τον ΣκοτΚαι για τον Ζούκοφ, τον Πάτον και τις μάχες που έδωσανΠου άνοιξαν το δρόμο για τον Πρίσλεϊ να τραγουδήσειΠου άνοιξαν τον δρόμο για τον Μάρτιν Λούθερ ΚινγκΠου έκαναν αυτό που έκαναν και συνέχισαν τον δρόμο τουςΦίλε, θα μπορούσα να σου διηγηθώ τις ιστορίες τους όλη μέρα

Ερωτεύομαι την ΚαλλιόπηΔεν ανήκει σε κανέναν, γιατί να μην μου δοθεί;Μιλάει σε μένα, μιλάει με τα μάτια τηςΈχω κουραστεί να κυνηγάω ψέματαΜητέρα των Μουσών, όπου κι αν βρίσκεσαιΈχω ήδη ξεπεράσει τη ζωή μου κατά πολύ

Μητέρα των Μουσών, απελευθέρωσε την οργή σουΠράγματα που δεν μπορώ να δω, εμποδίζουν τον δρόμο μουΔείξε μου τη σοφία σου, πες μου τη μοίρα μουΚάνε με να σταθώ με εντιμότητα, κάνε με να περπατήσω με ευθύτηταΣφυρηλάτησε την ταυτότητά μου από μέσα προς τα έξωΞέρεις για τι μιλάω

Πάρε με στον ποταμό, απελευθέρωσε τη γοητεία σουΆφησέ με να ξαπλώσω λίγο στην αγκαλιά σουΞύπνησέ με, ταρακούνησέ με, απελευθέρωσέ με από τον πειρασμόΚάνε με αόρατο, σαν τον αέραΈχω μυαλό να περιπλανηθώ, έχω μυαλό να ταξιδέψωΤαξιδεύω ανάλαφρα και δεν βιάζομαι να γυρίσω σπίτι.
  Για του λάτρεις του Dylan κλείνω με την αντίστοιχη μπαλάντα του, με τίτλο Μητέρα των Μουσών: