27.09.2023

Legde vanochtend de laatste hand aan het negende en laatste gedicht van reeks twee. Dit bericht eindigt ermee.

Daarna dakgoten schoongemaakt, vloeren geboend, gekookt en vier emmers van schalen met kattenbrokjes gevuld.

Ransels gepakt. Morgenochtend zakken we met de trein duurzaam naar het zuiden af, waar Milano onze eerste stop zal zijn.

De verbouwing van de badkamer is overigens zo goed als afgerond: alleen de antieke deur die we onlangs op de kop hebben getikt moet nog worden opgeknapt en afgehangen.

BUITEN HAKENAchteloos schrijven zonderonderwerp in houding en gebaarmaar niet zonder verlangen naar of onuitspreekbaarverdriet. Wat slijt mettertijd niet tot kleinigheid,wissewasje? Elk punt dat je maakt verdwijnt als ultrafijnstofje in de emulsie die het leven nu eenmaalis. De vlietende werkelijkheid als kouwe drukte vanverspilling en versplintering. Zie het kortstondige maar eenste vangen, in woorden, poëzie die ons overleeft. *