(26/54) “Mitra was the oldest in her class, but all the younger...

(26/54) “Mitra was the oldest in her class, but all the younger students loved her. She knew all the latest in culture: the movies, the magazines, the trends. Every night when I came home she’d always be up listening to tapes. The seventies were a golden age of music in Iran: Googoosh, Delkash, Marzieh, Aslani, Hayedeh, Shajarian. And Mitra had many of their songs memorized. She was a great student. During the second year of her program she was chosen to study under one of Iran’s top Shahnameh professors. It was the closest she ever came to understanding me. One day in class the professor told her that every society needs a few idealists, because they’re the ones who move society forward. Often I would help with her homework, and it helped me view Shahnameh from a more academic perspective. Ferdowsi uses the mythic kings as placeholders for periods in Iran’s history. When he writes that Jamshid ruled for seven hundred years, he means that it was a time of great freedom and culture in Iran. But when Jamshid loses touch with the people, a period of terror and oppression follows. The throne is taken over by the Serpent King Zahak. In Shahnameh Zahak is the embodiment of darkness. He cares only for his own power. Two giant snakes grow out of his shoulders. The devil promises Zahak that he will stay in power, as long as he feeds the snakes with the brains of young Iranians. It had to be the brains of the young. Because young people are the ones with energy. They’re the ones with courage. They’re the ones that can overthrow the regime. One day twenty students at Mitra’s school entered the cafeteria wearing masks, and began to forcibly separate men and women. They physically assaulted any women who were wearing make-up or Western clothing. On the way out they scattered pamphlets on the floor, warning that all women should adhere to Islamic guidelines, or there will be consequences. An atmosphere of fear began to spread across the campus. Mitra began wearing a hijab to school. She chose a beautiful white one, made of silk.” 

میترا از همکلاسی‌هایش مسن‌تر بود، همکلاسی‌های کم‌سن‌وسال‌تر او را دوست داشتند. دایره‌ی دوستانش گسترش یافت. میترا از تازه‌ترین رویدادهای فرهنگی با خبر بود: فیلم‌ها، روزنامه‌ها و گرایش‌ها. شبها که به خانه بر‌می‌گشتم او را در حال شنیدن نوارهای کاست می‌دیدم. دهه‌ی هفتاد دوران طلایی موسیقی بود: گوگوش، دلکش، مرضیه، اصلانی، هایده، شجریان و … میترا بیشتر ترانه‌های آنها را از بر داشت. در سال دوم دانشگاه، کلاسی را برگزید که استادش یکی از برجسته‌ترین استادان شاهنامه‌شناسی دانشگاه تهران بود. سالی بود که میترا را بیش از همیشه به اندیشه‌هایم نزدیک می‌دیدم. روزی استادش گفته بود که همه‌ی جامعه‌ها نیازمند آرمانخواهان‌اند زیرا آنها هستند که جامعه را پیش می‌رانند. اگر فرصتی دست می‌داد، در درس شاهنامه یاری‌اش می‌دادم. این کار برایم خوشایند بود. کمک کرد تا داستان‌های شاهنامه را از دیدگاه دانشگاهی بکاوم. دریافتم که فردوسی پادشاهان افسانه‌ای را بسان نمایندگان بازه‌های زمانی برگزیده است. هنگامی که می‌نویسد پادشاهی جمشید هفتسد سال به درازا کشید، منظور او دوران آزادی‌های فراوان و گسترش پرشکوه ایران و فرهنگ ایرانی‌ست. ولی پیوند جمشید با مردم گسسته می‌شود. فر او می‌کاهد و تخت پادشاهی به ضحاک می‌رسد. ضحاک نماد تاریکی‌ست. خودکامه‌ای ستمگر است. دو مار بزرگ بر شانه‌های او می‌رویند. اهریمن به ضحاک می‌گوید تا زمانی که مارها را با مغز جوانان سیر نگه دارد، آسوده خواهی زیست زیرا جوانان نیرومند، آرزومند و دلیرند! جوانان می‌توانند حاکمان ستمگر را سرنگون کنند. یک روز بیست دانشجو وارد سالن غذاخوری دانشگاه شدند و به زور مردان و زنان را از هم جدا کردند. آنها به زنانی که آرایش‌ کرده و لباس غربی پوشیده بودند، یورش بردند. هنگام بیرون رفتن از سالن غذاخوری، بیانیه‌هایی بر زمین ریختند که به زنان هشدار می‌داد، می‌بایستی به احکام اسلامی پایبند یا در انتظار پی‌آمدهایی ناگوار باشند. ترس در پردیس دانشگاه گسترده شد. میترا حجاب بر سر کرد. او روسری ابریشمین سپیدرنگی را برگزید