Al tuimelend

AL TUIMELENDAls je alle instinkers in je leven achter elkaar zetheb je een poëtica. Dichters maken er kleine boekjes van.Ze brengen de boel op spanning.Als bruine zomerbenen van mooie meidendie nog rondwaren in je herinnering.Wie zijn illusies koestert sterft in het nu,zei een commissie van wijze mannen waartoe mijn vaderniet behoorde. Het zij hem vergeven,God hoedt op zijn dooie eentje de werkelijkheid,als een bezwering, als een gebed inderdaad. Maar zij leeft. Zij heeft ergens haar zinnen op gezet.Op dichters die niet capituleren o.a.die nooit helemaal weten door wiens ogenzij de wereld bekijken. *

Uit een nieuwe reeks gedichten, getiteld ‘Al het andere is sterfelijk’.