29.07.2023

Wilde een wild gedicht tikken over politiek en poëzie maar verdoolde in het labyrint dat je door je gehoorgangen kunt binnengaan en waar je zwaarmoedig kunt zijn alsook himmelhoch vliegen.

Dacht na, nou ja, frivoolde wat over de vorm die ik het ding zou willen laten aannemen, maar de einzelgänger trok zoals gebruikelijk zijn eigen idiote plan en liet me flabbergasted achter.

Een knal voor mijn kop kon ik krijgen als ik me er nog verder tegenaan bemoeide!

Aan het raam gloorde de dageraad en werd ik het seizoen gewaar dat zich voltrok zoals seizoenen zich voltrekken: korzelig, vreemd, dandyachtig.

‘Let it be,’ neuriede ik, dat van de Beatles is en ooit over de wereld had geklonken.