02.07.2023

Dat objectiviteit de autobiografie, een subjectief genre bij uitstek, impactvoller maakt. True, true.

Als je een wandelaar oplettend gadeslaat, weet je ook hoe de wandelaar denkt, beweerde Thomas Bernard ooit. Geen idee waar hij die wijsheid vandaan had. Volgens Hennie maak ik bij elke stap een schoppende beweging, grote teen fier omhoog. Ben nu wel benieuwd naar de wandelwijze van enkele andere mensen, Poetin, Hugo de Jonge, Marc van Oostendorp bijvoorbeeld.

Wandelde, stofzuigde, stoomreinigde, schoonde vijvers op en at een kommetje wortel-linzensoep. Keek, uiteraard, naar tête de la course, flink glas Ricard in de hand.

Las tussendoor Andrew Epsteins hoofdstuk over de ‘confessional poets’, waartoe o.a. Sylvia Plath, John Berryman, Anne Sexton en Allen Ginsberg worden gerekend en met wie ik me als dagboekschrijver, niet als dichter, verwant voel: in 'hun gedichten, die vaak zelfverzekerd theatraal en performatief zijn, gaan ze speels om met de grenzen tussen het private en publieke en transformeren ze persoonlijke ervaringen voortdurend tot buitenproportionele mythes, waardoor [bij lezers] vragen worden opgeroepen over “waarheid” en hoe “eerlijk” hun zogenaamde onthullingen eigenlijk zijn.’

Zo hé! Lafay, en niet Van Aert! Pogacar kon er wel om lachen.