Dan Brady, Reverse engineering

Over de gedichten in Songs in E – (Transfer Books, 2023) zegt Dan Brady (1982) dat hij het ruwe materiaal verkreeg door verzen van Elizabeth Barrett Browning (1806-1861) en van Robert Browning (1812-1889) met behulp van een ‘onbetrouwbaar online vertaalprogramma’ eerst naar het Portugees te vertalen en daarna weer terug naar het Engels. Met deze klungelige omzettingen ging de dichter vervolgens aan de slag.

In ‘Reverse engineering’ mijmert een ik-figuur op een nachtelijk uur over het leven in het algemeen en de veroudering in het bijzonder. Naar dit laatste, het verouderingsproces, verwijst de titel van het gedicht. Buiten branden lichtjes.

REVERSE ENGINEERING

In de uren dat er geen voetsporen op tapijten
worden achtergelaten, hoor ik het raderwerk van de wereld zuchten.

Mensen doen hun plicht, drukken op knoppen
om gekleurde lichtjes in een patroon te schikken

dat hen bevalt. Ik draag ook iets bij,
kweek witte bloemen voor doodskisten.

Wat we hebben gemaakt kunnen we ongedaan maken,
maar niet omgekeerd. Wij slijten

onwaarneembaar langzaam, zoals continenten verschuiven,
en vallen uit elkaar. Snoeren van gloeilampen hangen

in de bomen en schommelen in de wind. Licht
heeft niet de optie om te blijven; wij ook niet.

Op rustige momenten kan ik me verzoenen met het zekerheidje
dat ik dood zal gaan en dat er bloemen zullen zijn om op mijn graf te leggen.

*