ALEXANDRIE SOUS TENSION EN 38-41 APRÈS J.-C.

ALEXANDRIE SOUS TENSION EN 38-41 APRÈS J.-C.
Οπισθόφυλλο[1]Μεταξύ 38 και 41 μ.Χ., η Αλεξάνδρεια αναστατώθηκε από μία διεθνική σύγκρουση μεταξύ των Ελλήνων και της εβραϊκής κοινότητας, υπό τα έκπληκτα μάτια της Ρωμαϊκής εξουσίας που είχε καταστεί κυρία της Αιγύπτου. Οι Εβραίοι Î±Ï€Î±Î¯Ï„ησαν τη διατήρηση των θρησκευτικών τους προνομίων και την πρόσβαση στην τοπική ιθαγένεια, ενώ οι Έλληνες επιθυμούσαν να διατηρήσουν την αριστοκρατική ÎºÎ¿Î¹Î½Ï‰Î½Î¯Î± τους και να υπερασπιστούν τις αξίες του Ελληνισμού.Αυτό το βιβλίο προτείνει να προσεγγίσουμε την μελέτη αυτών των γεγονότων Ï„οποθετώντας ξανά την μορφή του Ισιδώρου στο επίκεντρο της συζητήσεως. Ο Ισίδωρος, Γυμνασιάρχης Αλεξανδρινός δημαγωγός αλλά τολμηρός, είναι ο πρωταγωνιστής σε μιά σειρά παπύρων από τη συλλογή Acta Alexandrinorum, η οποία τον περιγράφει να συναντά αυτοκράτορες, να προκαλεί τους Εβραίους αντιπάλους του, να σφραγίζει Î¼Ï…στικές συμμαχίες με τον έπαρχο της Αιγύπτου και να στρέφεται εναντίον του Αγρίππα, βασιλέα της Ιουδαίας, καθώς και του αυτοκράτορα Κλαυδίου, τον οποίο κατέληξε να αποκαλεί "υιό της Εβραϊκής Σαλώμης". Αυτό το βιβλίο αμφισβητεί τον τόπο και τα ίχνη που άφησε ο Ισίδωρος στην πόλη του, αλλά επίσης προτείνει να προβληματιστούμε για την φύση του Acta Alexandrinorum, συμπεριλαμβανομένων των Acta Isidori, των πρακτικών της δίκης του Ισίδωρου, Î¸Î± γίνει το αρχέτυπο.
Ο Σεβασμιώτατος Ισίδωρος Πελουσιώτης Κωνσταντινουπόλεως. 985 Μικρογραφία Μινολογίας Βασιλείου Β'[2]. Βιβλιοθήκη του Βατικανού. Ρώμη.

Περίληψη[3]Σε αυτό το κεφάλαιο θα εξετάσω το ιστορικό υπόβαθρο της βιβλιογραφίας Acta Alexandrinorum. Αρχικά θα διερευνήσω την προέλευση της λογοτεχνίας εξετάζοντας την πιθανότητα έγγραφα, όπως τα πρακτικά δίκης, να ήταν μεταξύ των πηγών που χρησιμοποιήθηκαν από τους συγγραφείς της, οι οποίοι θα προτείνω ότι μπορεί να ήταν Έλληνες πρεσβευτές της Αλεξάνδρειας. Στη συνέχεια θα επικεντρωθώ στον βαθμό στον οποίο το Acta Alexandrinorum πρέπει να θεωρείται αντιφρονητική λογοτεχνία εξετάζοντας το αναγνωστικό κοινό των ιστοριών και συγκρίνοντάς τες με γνωστές λογοτεχνικές εκφράσεις διαφωνίας από τη Ρωμαϊκή Αίγυπτο, όπως μίμους και χρησμούς. Θα προτείνω ότι το Acta Alexandrinorum μπορεί να μην ήταν ένα μοναδικό αλεξανδρινό φαινόμενο εξετάζοντας παρόμοια λογοτεχνική παραγωγή από άλλα ελληνικά κέντρα που είχαν στενούς δεσμούς με την Αλεξάνδρεια. Θα τελειώσω αμφισβητώντας την άποψη ότι τα γεγονότα στην Αλεξάνδρεια υπό τους Σεβεράνους οδήγησαν σε αύξηση της δημοτικότητας των ιστοριών και στην επακόλουθη παρακμή τους.
ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ACTA ALEXANDRINORUM
Ο Ιουστίνος και ο Τερτυλλιανός, δύο χριστιανοί συγγραφείς του δευτέρου αι. μ.Χ., αναφέρονται σε ένα έγγραφο που ονομάζεται Acta Pilati, ένα αντίγραφο των πρακτικών που συνετάχθησαν στην δίκη του Ιησού, το οποίο ο Πιλάτος φέρεται να έστειλε στη συνέχεια στον Τιβέριο στη Ρώμη. Η ιστορικότητα αυτής της αφηγήσεως και η ύπαρξη ενός τέτοιου εγγράφου είναι αμφίβολη. Ωστόσο, αυτοί οι συγγραφείς υπέθεσαν ότι τα πρακτικά της δίκης (acta) θα είχαν καταγραφεί και ότι ένα αντίγραφο του εγγράφου θα είχε αποθηκευτεί ανάμεσα στα έγγραφα του αυτοκράτορα (τα αυτοκρατορικά σχόλια) στην Ρώμη, όπου θα μπορούσε να έχει πρόσβαση.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Rodriguez 2022.[2]. Βιβλιοθήκη του Βατικανού, Ρώμη, <https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%CF%.... Harker 2009.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
https://www.amazon.fr/Alexandrie-tens..., C. 2022. Alexandrie sous tension en 38-41 après JC; les Acta Isidori, une vision des vaincus, Amazon.
https://www.cambridge.org/core/books/..., A. 2009. "The Acta Alexandrinorum: The historical background," in Loyalty and Dissidence in Roman Egypt. The Case of the Acta Alexandrinorum, Cambridge Univ. Press, pp. 99-140.