12.10.2022

Ronde vanmiddag eindelijk de behangklus boven af, die veel meer tijd heeft gekost dan vooraf geschat. Nog wat timmerwerk en dan kan volgende week de vloer gelegd worden. Begin november is de bovenverdieping dan op wat dakspanten na volledig vernieuwd.

Stoofde witlof en bonen en een zelfgekweekt rood pepertje, dat fucking heet was; fijn recept van Antonio Carluccio’s oma.

Voor promovendus Farah Bazzi zit de boel eenvoudig in elkaar: je droomt over bezit en macht óf verbondenheid en solidariteit, en wie uit is op bezit en macht heeft een ‘kolonistenmentaliteit’. Deze voorstelling omtrent de werkelijkheid ontvouwt ze in haar essay De wereld door de ogen van kolonisten, dat deze week op de website van de Nederlandse Boekengids verscheen. Halverwege haar verhandeling volgt de crux, die stoelt op de gedachte van de Frans-Martinikaanse intellectueel Aimé Césaire dat het fascisme moet worden benaderd als een naar binnen gekeerde vorm van kolonialisme: ‘fascisten,’ zo leidt Bazzi af, ‘zijn kolonialisten die wensen de eigen natiestaat (“terug”) te veroveren.’ Hierna zet ze Thierry Baudet, met wie ik niks opheb, weg als populist, kolonist en fascist en stelt voor de wereld op zijn kop te zetten, opdat alle slechte mensen eraf vallen. Lág het maar zo simpel, dacht ik na lezing van dit, eh, pamfletje.

At te veel boterkoek.

Is Napoli het nieuwe Ajax?