06.10.2022

Jawel, werd me te verstaan gegeven, of je het nou leuk vindt of niet, íedereen leeft het onberekenbare leven, en elke bijsturing waarvan je je bedient valt in de categorie kleine rationalisaties.

Behangen, verwarming weer opgehangen, gaten en scheuren gevuld. Rijtje muurtegeltjes afgestoken, waarbij pleisterwerk loskwam. Geen reparatiemortel in huis en geen zin om bij windkracht vijf naar Dokkum te fietsen. Klimop gesnoeid.

Aan het einde van de ochtend kwamen N.N. en L.V. een bak koffie halen, hun broeken en schoenen nat en smerig van zeewater en slik. Ze waren vogels wezen kijken in de kwelders en op het zeehoofd bij Moddergat en hadden zich laten verrassen door het opkomende water. Kwestie Arib was een van de gespreksonderwerpen. Hoe heeft het zover kunnen komen? Waarom werd er niet ingegrepen? In welke mate werden de grenzen van het betamelijke nu precies overschreden. Al onze antwoorden waren giswerk.

Middagmaal met brood en gebakken eieren.

Omdat het kattenvoer op was toch op de fiets gestapt, naar de buurtsuper in Holwerd, vanwaar ook nog koffie en bier werd meegenomen.

Getekend, gelezen, gekookt. Onberekenbaar was deze dag niet, heel voorspelbaar eigenlijk, maar dat kan morgen anders zijn.

Opmerkelijk vond ik nog een uitspraak van hoogleraar Milieu en Duurzaamheid Jan Willem Erisman in de podcast Ecosofie: dat het nieuwe stikstofbeleid, dat kleinschaligheid bevordert, ervoor zal zorgen dat er meer boeren kunnen blijven boeren dan wanneer je de markt, die schaalvergroting voorstaat, zijn gang zou laten gaan. Boeren zouden het nieuwe stikstofbeleid juist moeten steunen!