02.10.2022

Als de kwelders rood kleuren is het wad op zijn mooist. Dus na de regenvlagen naar Moddergat gekard, waar we het zeehoofd bewandelden en genoten van zon, zee, wind, dribbelende plevieren, gijpende meeuwen en de karmozijnrode zeekraal. Wat zoiets met je doet: ik werd er opgeruimd van.

Las poëzie op de wc. Wat niet denigrerend bedoeld maar de naakte waarheid is. Nam er de tijd voor, wat ik de laatste tijd te weinig doe. Vroeg me nog af of de poëzie met het verdwijnen van de Grote Poëzieprijs zichzelf nu definitief overleefd heeft. Dacht van niet, wel, niet. Waar ik met betrekking tot poëzie behoefte aan heb: een online plek waar overzicht, kennis en discussie wordt geboden, gedegen opgezet, geen eilandje.

‘Wie wil ik zijn?’ vroeg een schrijfster zich voor haar nieuwe boek af, een typische vraag voor het tijdperk waarin we thans leven, dat van het maakbare ik. Mens, hou toch op! Proef het leven, test het, ervaar het! Dat ikje van je hobbelt er heus wel achteraan.