Περί Γραφής: Πολλοί και Λίγοι Χαρακτήρες

Πλήθη κατά περίσταση και κατά προτίμηση

Υπάρχουν ιστορίες με πολλούς χαρακτήρες, και υπάρχουν και ιστορίες με λίγους. Υπάρχουν ιστορίες με μόνο έναν χαρακτήρα, και υπάρχουν και ιστορίες με ολόκληρη στρατιά από χαρακτήρες.

Όταν λέμε χαρακτήρες, εννοούμε, ασφαλώς, πρόσωπα που παίζουν κάποιο ρόλο μέσα στην αφήγηση, από μικρό μέχρι μεγάλο. Πρόσωπα στα οποία δίνεται κάποια σημασία. Αλλιώς δεν θα είχαμε ιστορίες με έναν μόνο χαρακτήρα εκτός από αυτές όπου είναι ένας άνθρωπος μόνος του και περιπλανιέται σε μια ερημιά ή σ’ένα δάσος, ή είναι ναυαγός σε κάποιο νησί και απομονωμένος. Υπάρχουν και τέτοιες ιστορίες, βέβαια, και ορισμένες είναι πολύ καλές· όμως, όταν λέμε ότι μια ιστορία έχει έναν χαρακτήρα, δεν εννοούμε απαραιτήτως αυτό. Εννοούμε ότι στους άλλους δεν δίνεται σχεδόν καμία σημασία. Πολλές φορές δεν αναφέρονται καν τα ονόματά τους, όπως στην Οδύσσεια όπου, σε μεγάλο μέρος της, είναι μόνο ο Οδυσσέας και το πλήρωμα. Επομένως, ουσιαστικά υπάρχει ένας χαρακτήρας: ο Οδυσσέας. Το πλήρωμα είναι αμελητέο ως χαρακτήρες. Δεν έχουν ξεχωριστή προσωπικότητα ο καθένας. Είναι απλά ένα στοιχείο της αφήγησης, σχεδόν σαν φυσικό στοιχείο: μέρος του περιβάλλοντος.

Όταν οι χαρακτήρες παύουν να είναι μέρος του περιβάλλον είναι που αρχίζουμε να τους υπολογίζουμε ως χαρακτήρες, είτε είναι σημαντικοί είτε όχι. Και το ότι κάποιος έχει όνομα μέσα στην ιστορία δεν σημαίνει πως μπορεί να υπολογιστεί και ως κάτι περισσότερο από μέρος του περιβάλλοντος. Αν μια γραμματέας ονομάζεται Ευθαλία Λάμπρου και το μόνο που μαθαίνουμε γι’αυτήν μέσα στην αφήγηση είναι το όνομά της, τότε δεν υπολογίζεται ως χαρακτήρας.

— Συνέχισε να διαβάζεις —> https://www.fantastikosorizontas.gr/k...