LIBATION OR TOILET TRAYS FROM GANDHARA AND BEYOND

 ΔΙΣΚΑΡΙΑ ΚΑΛΛΩΠΙΣΜΟΥ Ή ΠΡΟΣΦΟΡΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΑΝΔΑΡΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΗ αποκάλυψη της Αριάδνης

Η έκδυση της Αριάδνης[1]
Ο Fredrick σχολιάζει ως εξής το γενικότερο εικονογραφικό θέμα:[3]

Στην κατηγορία πινάκων Α (εικ. 3) ο κορμός της Αριάδνης είναι στραμμένος πρός τον θεατή και το στήθος της είναι εκτεθειμένο. Ο Διόνυσος ατενίζει από ψηλά το ακίνητο σώμα της. Στο σύνολο Β, το σώμα της έχει γυρίσει έτσι ώστε οι γλουτοί της να βλέπουν προς τον θεατή. Ταυτόχρονα, οι θυγατρικοί χαρακτήρες (Έρως, Παν ή ένας Σάτυρος) απασχολούνται με την άρση του ενδύματος που κρύβει τα γεννητικά της όργανα (εικόνα 4). Αυτά τα δύο στοιχεία, η αφαίρεση του χιτώνα και η νέα γωνία (προσανατολισμός) του σώματος της Αριάδνης σχετίζονται μεταξύ τους, εκφράζοντας - με την ορολογία του Mulvey - την ένταση στην σκοποφιλία[4] ή οφθαλμολαγνεία κατά την φάση που μεσολαβεί μεταξύ της αποκαλύψεως του σώματος και της καθυστερημένης αποκαλύψεως της σεξουαλικής διαφοράς. Η έκδυση της Αριάδνης προς όφελος του Διονύσου, του εσωτερικού θεατή, επιβεβαιώνει το σκοποφιλικό ενδιαφέρον του εξωτερικού θεατή. Ταυτόχρονα, οι πίνακες επιμένουν ηδονοβλεπτικά[5] στην σεξουαλική διαφορά στον απόλυτο διαχωρισμό της κινητικότητας και της εξουσίας μεταξύ της Αριάδνης αφενός και του Θησέως και του Διονύσου αφετέρου. Η αναχώρηση του Θησέως και η άφιξη του Διονύσου διαθέτουν σαδιστικό χαρακτήρα, υπό την έννοια του Mulvey, καθώς τονίζουν την εξέλιξη / κίνηση, την οποίαν η αφήγηση περιγράφει, γύρω από την στατική μορφή της Αριάδνης, της οποίας η μοίρα καθορίζεται από τούς άρρενες:[6] τιμωρία από την έκθεσή της σε ένα έρημο νησί, ή την ανταμοιβή μέσω της ενώσεώς της με τον Διόνυσο, σε έναν 'γάμο' ο οποίος από τον Οβίδιο, στην Ars Amatoria 1.527-64[7] , παρουσιάζεται ως βιασμός. 
Τα πιο συνηθισμένο από τα μυθολογικά θέματα, η Αριάδνη συνοψίζει την παρουσίαση - παράσταση - αποστολή του γυναικείου σώματος σε πολλούς πίνακες: το αντικείμενο του σκοποφιλικού βλέμματος ή / και το αντικείμενο της ηδονοβλεψίας. Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό της ζωγραφικής της Αριάδνης, το ερωτικό βλέμμα, βρίσκεται σε πολλές άλλες συνθέσεις (Άργος και Ιώ, Περσεύς και Ανδρομέδα, Πολύφημος και Γαλάτεια, Σελήνη και Ενδυμίων). Μετρά περίπου 175 παραδείγματα 'σκοποφιλικών' έργων ζωγραφικής, κάπου μεταξύ δεκαεπτά και τριάντα πέντε τοις εκατό του συνόλου (500+) κεντρικών ή εμφανώς εμφανιζόμενων έργων στο ευρετήριο του Schefold. Ένας άλλος τρόπος για να το θέσω αυτό: πέντε θέματα (Αριάδνη, Ανδρομέδα, Ενδυμίων, Νάρκισσος και Γαλάτεια - περίπου 150 πίνακες ζωγραφικής), επικεντρούμενα σε μια στιγμή ερωτικής γοητείας / σαγήνης, περιλαμβάνουν περίπου το ένα τέταρτο έως το ένα τρίτο όλων των κεντρικών πινάκων και σαράντα δύο τοις εκατό των πιο δημοφιλών, επαναλαμβανόμενων θεμάτων. Αυτή η μέθοδος ομαδοποίησης ζωγραφικής συμφωνεί ...
Κατά την Κεραμιδά[10]: Η ιστορία στο Ars Amatoria χωρίζεται σε τρία μέρη. Ξεκινά με την είσοδο της Αριάδνης και την εξιστόρηση της εγκαταλείψεώς της στις ακτές της Νάξου από τον Θησέα (στοιχείο του θρήνου, Ars. 1.527-36). Εν συνεχεία, η άφιξη των Μαινάδων διακόπτει την σύντομη ομιλία της Αριάδνης (στοιχείο του λόγου, Ars. 1.536-37). Σε αυτό το μέρος, υπάρχει μία περιγραφή των Μαινάδων και του Σειληνού, που χρησιμοποιείται για την εισαγωγή του θεού Βάκχου (Ars. 1.537-548). Στο τρίτο μέρος του μύθου, ο Βάκχος τελικά εμφανίζεται, απευθύνεται στην Αριάδνη και της προσφέρει γάμο, σώζοντας την τελικώς (μέρος του καταστερισμού, Ars. 1.549-64). Ο μύθος όπως τον μεταφέρει ο Οβίδιος περιλαμβάνει τρία μέρη: τον θρήνο της ηρωίδας, την ομιλία της και τον καταστερισμό της lamentation, her speech and her catasterism
Ηρακλής και Ομφάλη

Ηρακλής και Ομφάλη[50]

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1]. Arif, R. 2016, fig. 5. Από τα πρωιμότερα δισκάρια, ανεσκάφη στο Sirkap (Τάξιλα) και θεωρείται ότι σηματοδοτεί την έναρξη της Ελληνο - Ινδικής τέχνης.[3]. Fredrick 1995, p. 273.[4]. Στην ψυχολογία και την ψυχιατρική, η σκοποφιλία είναι μια αισθητική ευχαρίστηση που αντλείται από το να βλέπεις ένα αντικείμενο ή ένα άτομο. Στην ανθρώπινη σεξουαλικότητα, ο όρος περιγράφει τη σεξουαλική ευχαρίστηση που αντλεί ένα άτομο από το να βλέπει ασελγή αντικείμενα ερωτισμού, όπως πορνογραφία, γυμνό σώμα και φετίχ, ως υποκατάστατο της πραγματικής συμμετοχής σε σεξουαλική σχέση. (WIKI: In psychology and psychiatry, scopophilia).[5]. Η ηδονοβλεπτικότης (Voyeurism) ορίζεται ως το ενδιαφέρον του παρατηρείν ανυποψίαστους ανθρώπους ενόσω εκδύονται, ή είναι γυμνοί ή όταν επιδίδονται σε ερωτική δραστηριότητα. Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται συνήθως περισσότερο στην δραστηριότητα της παρακολουθήσεως καθ' εαυτήν παρά στους παρακολουθούμενους. (Wikipedia, s.v. Voyeurism).[6]. Όμως σε άλλες παραστάσεις ο ενεργητικός ρόλος αποδίδεται σε θήλεα (π.χ. Μαινάδες), ο δε παθητικός σε άρρενες (Ενδυμίων) ενώ υπάρχουν και και τα ενδιάμεσα (Νάρκισσος), βλ. Fredrick (Fredrick 1995, p. 284).[7]. Το έργο Ars amatoria του Οβιδίου είναι μια εκπαιδευτική ελεγειακή σειρά σε τρία βιβλία η οποία γράφτηκε το 2 μ.Χ.[10]. Keramida 2010.
[50]. Pons, J. 2011, fig. 12. Βλ. επίσης:
https://commons.wikimedia.org/wiki/Ca...

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Fredrick, D. 1995. "Beyond the Atrium to Ariadne: Erotic Painting and Visual Pleasure in the Roman House," Classical Antiquity 14 (2), pp. 266-288.
https://www.jstor.org/stable/25011023
https://www.academia.edu/32131009/Gre..., R. 2016. ”Greek Influence on the Art of Hellenised Gandhara,” HART 509, pp. 1-12.
Pons, J. 2011. “From Gandhāran trays to Gandhāran Buddhist art: Τhe Persistence of Hellenistic Motifs from the 2nd century BC and beyond,” in From Pella to Gandhara. Hybridisation and Identity in the Art and Architecture of the Hellenistic East (BAR International Series 2221), ed. A. Kouremenos, S. Chandrasekaranand, R. Rossi, Oxford, pp. 153-175.https://www.academia.edu/7384952/From...
WIKI: Voyeurism is defined as an interest in observing unsuspecting people while they undress, are naked, or engage in sexual activities. The interest is usually more in the act of watching, rather than in the person being watched
Keramida, D. 2010. "Heroides 10 and Ars Amatoria 1.527-64: Ariadne crossing the boundaries between texts," Rosetta 8.5, pp. 47-63.http://www.rosetta.bham.ac.uk/issue8s...