"Ελευθερία του λόγου ή αυτοκαταδίκη στη σιωπή" [και το επιχείρημα του Νόαμ Τσόμσκι]. Άρθρο του Δημήτρη Πορτίδη
«Διαφωνώ με αυτό που λες αλλά θα έδινα και τη ζωή μου για να έχεις το δικαίωμα να το λες ελεύθερα.» Αυτή η περίφημη φράση αποδίδεται στον Βολταίρο. Δεν μπορώ να είμαι βέβαιος αν όντως ο Βολταίρος την εξέφρασε αλλά είμαι βέβαιος ότι για να εκφραστεί απαιτείται η ευφυΐα και φαντασία ενός Βολταίρου και, βεβαίως, η αυτοπεποίθηση μιας προσωπικότητας σαν τον Βολταίρο. Διακόσια περίπου χρόνια μετά τον Βολταίρο, τη δεκαετία του 1980 εξελίχθηκε στη Γαλλία η υπόθεση Faurisson.Ο Robert Faurisson ήταν Γάλλος καθηγητής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Lyon. Είχε αρχίσει να γράφει διάφορα άρθρα με αποκορύφωμα το βιβλίο του Mémoireen défense (1980), στα οποία αρνούνταν το Ολοκαύτωμα.Ο ίδιος ο Faurisson κατηγορήθηκε ως αντισημίτης και νέο-Ναζί και υπέστη διάφορα ως αποτέλεσμα του περιεχομένου των βιβλίων και άρθρων του: εκδιώχθηκε από τη δουλειά του, ξυλοκοπήθηκε, του επιβλήθηκε πρόστιμο και έτυχε χυδαίας κριτικής κυρίως από τη γαλλική διανόηση. Το θέμα μας όμως δεν είναι ο Faurisson και οι ιδέες του, αλλά η στάση του Νόαμ Τσόμσκι στην υπόθεση Faurisson. Ο Τσόμσκι, ως γνωστόν, είναι Αμερικανοεβραίος καθηγητής θεωρητικής Γλωσσολογίας στο MIT στη Βοστώνη και ένας από τους μεγαλύτερους διανοούμενους του 20ού αιώνα. Ανεξαρτήτως αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τις πολιτικές απόψεις του, δεν μπορεί παρά να του αναγνωρίσει σθένος και συνέπεια στον λόγο του, αφού ήταν για δεκαετίες μία από τις λίγες φωνές στις ΗΠΑ που ασκούσε δριμεία και ανηλεή κριτική στην εξωτερική πολιτική της πατρίδας του και όχι μόνο.
