Σε ένα παλιότερο άρθρο είχα γράψει για τη σημαντικότητα του παρελθόντος των λογοτεχνικών χαρακτήρων. Ακόμα κι όταν δεν γίνονται άμεσες αναφορές στο παρελθόν ενός χαρακτήρα, είχα γράψει σ’εκείνο το άρθρο, είναι καλύτερα όταν εσύ, ως συγγραφέας, ξέρεις το παρελθόν του, γιατί αναπόφευκτα αυτό προσδίδει μια αληθοφάνεια στην αφήγηση.
Εδώ δεν θα αναφερθώ στο ίδιο πράγμα. Θα αναφερθώ στο πώς μπορείς να χρησιμοποιήσεις το παρελθόν ενός χαρακτήρα ενεργά μέσα στην αφήγηση. Και λέω «ενεργά» για να το διαχωρίσω από το «παθητικά». Το παθητικό είναι κάτι που μπορεί μεν να υπάρχει και να παίζει ρόλο – ακόμα και σημαντικό ρόλο, ίσως – αλλά χωρίς να δρα τώρα. Το ενεργό δρα τώρα. Παρότι είναι παρελθόν, είναι σχεδόν σαν να είναι παρόν. Και έχει την ίδια βαρύτητα. Μάλιστα, σε τέτοιου είδους αφηγήσεις, μπορεί τα γεγονότα του παρελθόντος να θεωρηθούν ακόμα και πιο σημαντικά από αυτά του παρόντος.
https://www.fantastikosorizontas.gr/k...