Wysuwany kubeł na śmiecie

Nasza cywilizacja istnieje dzięki wielu drobnym wynalazkom. Ktoś kiedyś odkrył, że zamiast ciągnąć ładunek na związanych badylach, lepiej użyć koła. Wyobraźcie sobie Astona Martina DB9 w świecie, w którym nie wynaleziono koła. Głupio by wyglądał na zawieszeniu badylowym. Równie przełomowym wynalazkiem jest wysuwany kubeł na śmiecie.

Po tym, jak piętnasta czy dwudziesta osoba poprosiła mnie o wyjaśnienie zasady działania systemu wysuwającego kubeł w mojej kuchni, uznałem, że nie mogę dłużej ukrywać przed światem dzieła mojego geniuszu. Nie będę pokazywał procesu produkcyjnego, bo został on przeprowadzony przeze mnie kilka lat temu. Są za to zdjęcia i filmik ukazujące stan obecny. To drobna modyfikacja środowiska, która w równie drobny sposób ułatwia życie.

Po odrzuceniu rozwiązań elektrycznych i pneumatycznych, postawiłem na prostą mechanikę. Do wykonania systemu wysuwania kubła potrzebny jest kawałek płaskownika aluminiowego, dwa małe zawiasy, kilka śrub z nakrętkami i kilka wkrętów do drewna. Żeby uniknąć konstruowania szyn dla kubła, wykorzystałem gotowe rozwiązanie z Ikei.

Kluczowe dla powodzenia całej akcji jest dobranie punktów mocowania popychacza i jego długość. To zależy od wielkości drzwiczek i umiejscowieniu szyn kubła. W moim przypadku odległość między osiami zawiasów wynosi 22.5 cm. Długość można ustalić przy pomocy paska tektury i taśmy Duct Tape (lub zwykłej taśmy izolacyjnej). Chodzi o to, by w jak największym zakresie pracy kąt między popychaczem a przednią ścianą kubła był jak najbliższy 90°. Maksymalnie wsunięty kubeł powinien zachować odstęp od zamkniętych drzwiczek min. 1 cm, by zmieścił się cały płaskownik wraz ze śrubami.

A jeśli komuś nie chce się konstruować takiego systemu, może po prostu przykręcić kubeł do drzwiczek.