Μαγικές Λογικές

...και λογικές μαγείες, σε κόσμους φανταστικούς

Το θέμα αυτού του άρθρου αγγίζει το παιχνίδι Dungeons & Dragons και, ως εκ τούτου, θα μπορούσε να θεωρηθεί «ασόβαρο» από κάποιους. Αλλά, επίσης, είναι ένα θέμα σχετιζόμενο με τη δημιουργία φανταστικών κόσμων· κι αν δεν σ’ενδιαφέρουν οι φανταστικοί κόσμοι, τότε τι κάνεις εδώ; (Είσαι, μήπως, τυχαίος επισκέπτης; Μείνε! Ίσως ν’ανακαλύψεις τελικά κάτι που πάντα ήθελες ν’ανακαλύψεις χωρίς να το ξέρεις πως το ήθελες.)

Στο Dungeons & Dragons – το κλασικό, τουλάχιστον, αλλά νομίζω πως ακόμα και στην τελευταία έκδοσή του – οι μάγοι κάνουν ξόρκια αφού πρώτα τα έχουν απομνημονεύσει. Δηλαδή (για όσους δεν ξέρουν το παιχνίδι), ο μάγος έχει ένα βιβλίο με ξόρκια κι από εκεί κάθε μέρα – ή όποτε του χρειάζεται – διαβάζει και απομνημονεύει ένα ξόρκι ή περισσότερα, ή απομνημονεύει το κάθε ξόρκι περισσότερες από μία φορές· και, αναλόγως τη δύναμη του μάγου, υπάρχει ένα όριο για το πόσα ξόρκια μπορεί να απομνημονεύσει. Όταν αργότερα χρησιμοποιεί αυτά τα ξόρκια, σβήνονται από τη μνήμη του, και μετά πρέπει να τα απομνημονεύσει ξανά διαβάζοντάς τα από το βιβλίο του αφού έχει ξεκουραστεί. Για παράδειγμα, αν κάνει ένα ξόρκι που λέγεται Καταιγίδα Φωτιάς, μετά δεν μπορεί να το ξανακάνει γιατί έχει «σβηστεί» από τη μνήμη του. Πρέπει να κάτσει και να το διαβάσει πάλι.

Εντάξει, το Dungeons & Dragons είναι παιχνίδι και στα παιχνίδια γίνονται πολλά παράλογα πράγματα γιατί μιλάς για «κανόνες», όχι για πραγματικότητα, έτσι; Από την άλλη, όμως, τα παιχνίδια ρόλων υποτίθεται πως προσπαθούν να προσομοιώσουν μια φανταστική πραγματικότητα όσο το δυνατόν περισσότερο.

Και το μαγικό σύστημα απομνημόνευσης είναι τελείως παράλογο όπως και να το δεις. Γιατί; Μα επειδή η μνήμη δεν λειτουργεί έτσι όπως λέει το Dungeons & Dragons. Βασικά, λειτουργεί τελείως ανάποδα απ’ό,τι λέει το Dungeons & Dragons. Κανονικά, όσο περισσότερο χρησιμοποιείς κάτι τόσο περισσότερο αυτό μένει στη μνήμη σου. Αντιθέτως, όταν δεν το χρησιμοποιείς είναι που υπάρχει κίνδυνος να το ξεχάσεις. Το ίδιο πιστεύω θα έπρεπε να ισχύει και για τα ξόρκια, είτε είναι «μαγικά» πραγματα είτε όχι. Οτιδήποτε άλλο είναι τρελό. Αλλά, σύμφωνα με το Dungeons & Dragons, όταν έχεις ένα ξόρκι στη μνήμη σου δεν το ξεχνάς όσο δεν το χρησιμοποιείς· όταν όμως το χρησιμοποιήσεις το ξεχνάς! Η Αλίκη στη Χώρα των Ξορκιών...

Αν αυτό το μαγικό σύστημα ήθελε να έχει κάποια βάση στη λογική, θα έπρεπε ο μάγος να ξέρει κάποια ξόρκια, να τα κάνει όσες φορές γουστάρει, κι όταν δεν έχει χρησιμοποιήσει κάποιο ξόρκι για πολύ καιρό να υπάρχει πιθανότητα να το ξεχάσει.

Αλλά τι μας νοιάζει εμάς τι κάνει το Dungeons & Dragons; Ένα παιχνίδι είναι!

Σωστά;

[Συνέχισε να διαβάζεις]