A decent smile

[image error]

Photograph I : Petra Cecilia Maria Hermans

A decent smile

In the night, I looked on the mirror

in the bathroom.

A light fades, slowly and vaguely.

The light does not shine, about

a minute, I see.

Outside, the room, there is a new light.

It reminds me, of how I slept as a child,

in my smallest green bedroom.

Every morning, now, I listen to this special,

and most wonderful feeling, in the dark of night,

the shades are going away.

Under my skin, she is right by my side.

I do not say, it so easily, but every night

when I go asleep, I see the light upon a mirror

in a bathroom, it is not mine!

Whenever I thought, to touch a small light,

somewhere

anywhere is here.

Petra Cecilia Maria Hermans

Europe, the Netherlands, Tilburg,

November 1, 2019

https://www.goodreads.com/review/show/2406744127

© 2019 Petra Hermans

Elizabeth McGregor, Holly Fox, Elizabeth Cooke – The Ice Child (2001)

ISBN 90 5108 455 2

NUGI 301

Landkaart: David Atkinson

Voor Kate, die kan zien in het donker

Hoofdstuk 37, pagina 318,

“Toen zag hij aan de overkant van de zeestraat iets bewegen.

Even dacht hij dat zijn ogen hem bedrogen. Hij meende dat het de eindeloze

ijsvlakte was die overging in de stroming. Eerst dacht hij dat het de zee zelf was.

En toen zag hij dat het mensen waren. Hij ging op zijn hurken zitten en keek

aandachtig toe.

Ze kwamen dichterbij. Hoeveel weken was het geleden dat hij zoveel mensen

bij elkaar had gezien? Het waren er meer dan tien. Misschien twaalf. Hoe lang

was dat geleden? Misschien twee weken.”

https://www.goodreads.com/quotes/10045981-in-my-one-eye-of-eyes-she-looks-in-my

https://www.goodreads.com/quotes/10044815-in-moments-of-history-i-have-seen-my-grandfather-walk

Hoofdstuk 37, pagina 320,

“Toen de Esquimaux het kamp naderden, hadden ze al een voorgevoel, want ze

namen een bekende geur waar. Ze bewogen zich in een halve cirkel voort, zich

afvragend wat het was, en luisterend naar de stemmen. Een stem. Twee stemmen,

vermengd met het niet-aflatende geluid van de zee naast hen, het ratelen en

kreunen van het ijs.

De voorste mannen keken elkaar steels aan. Ze hadden de aanvechting om

verder te gaan.

De vier waren van ver gekomen, om op het snel brekende drijfijs op zeehonden

te jagen. Zoals alle inheemsen wisten ze dat er blanke mannen naar dit land

kwamen, maar geen van de mannen die nu op de kustlijn stonden had er ooit

een in levenden lijve gezien.

Tooshooarthariu deed een stapje naar voren. Naast de tent lag iets dat hem

intrigeerde. Hij zag een man op de grond liggen en een andere man bij hem staan.

Hij stak zijn hand op.

Traag beantwoordde de staande man zijn gebaar. Toen liep hij op hem af.”

Andrew Rowen – Encounters Unforeseen: 1492 Retold,

Photograph II : David Atkinson – Atlantic World Map

[image error]