Groener reizen – deel 2

Foto’s: Sam van Rij 

Het leuke van al zeven jaar een blog hebben, is dat er altijd een heel dik dagboek is waarin je kunt terugbladeren. Het is soms heel verhelderend om een beetje terug in de tijd te gaan. Dan zie ik wat ik geleerd heb, over welke onderwerpen ik anders ben gaan denken en hoe ik als persoon veranderd ben. Over sommige dingen ben ik kritischer gaan denken, terwijl ik op andere terreinen juist milder voor mezelf ben geworden – ik vind dat erg boeiend om te zien.

Een jaar niet vliegen

Van de week zag ik een oude blog over groener reizen van mijn hand en ik las de comments onder de post nog eens door. Soms staat er terechte kritiek in die comments en ik vind het interessant om te constateren dat ik voor bepaalde feedback eerder niet open stond, maar dat ik in de loop van de tijd toch aan de slag ben gegaan met die dingen. Soms ben ik die feedback ongemerkt ter harte gaan nemen. In het geval van de blog die ik van de week las, ging het over de vele vliegreizen die ik een tijd geleden maakte.

Het zit zo: ik ging een paar jaar lang ontzettend veel op reis. En met ontzettend veel bedoel ik dat ik zeker iedere maand, en soms vaker, een keertje weg was. Soms waren dat tripjes die met een trein of een auto te doen waren, maar dikwijls waren het ook verdere reizen waarbij ik moest vliegen. Meestal waren dat zakelijke trips die ik maakte voor mijn blog. Dan werd ik uitgenodigd om aanwezig te zijn bij een event, of ik werd naar een stad gestuurd om een groen reisverslag met vegan hotspots te schrijven.

Op veel uitnodigingen voor reisjes zei ik ja. Waarom? Soms was daar commercieel belang bij (it pays the bills,) soms waren het kansen die te mooi waren om te laten gaan (bestemmingen waar je altijd al eens naartoe wilde – en dan werd nog alles betaald ook, wie wil dat niet?) en soms, zeg ik gewoon heel eerlijk, was ik gewoon helemaal niet zo bezig met mijn duurzame idealen op dit gebied en dacht ik er niet zo kritisch over na. Soms deed ik gewoon waar ik op dat moment zin in had.

Dat deed ik een jaar of drie en toen was de lol er helemaal vanaf. Het ging me tegenstaan om voor drie dagen naar een of ander verre bestemming te worden gevlogen, alleen maar om mijn gezicht te laten zien en een instagram story te maken. Met name het vliegen begon te wringen en ik besloot daarom in december 2018 om in ieder geval een jaar niet in een vliegtuig te stappen. Dat betekent dat ik dit kalenderjaar so far drie verre reizen heb afgeslagen: naar Colombia, Burkina Faso en een bestemming in de VS. Alle drie waren prachtige bestemmingen geweest, en alle drie de reizen waren uitnodigingen voor merken waarmee ik graag had samengewerkt, maar nee, ik sla even over dit jaar. En door dat te zeggen, ‘ik sla even over’, teken ik er in feite voor dat ik volgend jaar ook niet meer gevraagd zal worden. Immers, voor mij tíg andere influencers die staan te trappelen om te gaan en dat is ook oké.

Eerlijk gezegd denk ik dat het me dit jaar gemakkelijk gaat lukken om niet te vliegen. De enige reisjes die ik tot nu toe heb gemaakt zijn naar Terschelling en Texel. De rest van het jaar zou ik nog wel graag naar bijvoorbeeld Londen of Manchester willen, en ook naar mijn geliefde Berlijn, maar dat kan natuurlijk makkelijk met de trein.

Geen heilige

Misschien lezen sommigen van jullie dit en denken: ‘tenminste 1 jaar niet vliegen?! waarom niet gewoon ten doel stellen om helemaal nooit meer in een vliegtuig te stappen?!’ Dat is een mooi doel, zeker, maar ik weet dat ik me daar niet aan ga houden. Ik ga niet doen alsof ik een heilige ben (en dat zou niemand moeten doen,) want ik weet dat er nog een paar bestemmingen zijn waar ik ooit graag nog eens naartoe wil. En ja, daar zitten ook bestemmingen tussen die vanuit Nederland alleen per vliegtuig te bereiken zijn.

Ik geloof dat het stellen van doelen en het naleven van duurzame idealen 1) een proces is. Ik leer iedere dag nieuwe dingen bij door artikelen te lezen of podcasts te luisteren en ik ontmoet inspirerende mensen die meer over groen leven weten dan ik. Van die mensen leer ik een heleboel en ze laten me nadenken over onderwerpen waar ik nog niet aan toegekomen was. Je bent, als het goed is, constant in ontwikkeling. Ik ken persoonlijk niemand die alles – het héle leven met alle keuzes die er te maken zijn – al heeft uitgespeeld. Het is daarom ook goed om mild in onze oordelen tegenover elkaar te zijn: je weet niet altijd waar iemand in diens proces staat en je weet ook niet met welke eventuele moeilijkheden iemand te dealen heeft.

En 2) ik geloof dat idealen fluïde zijn. Toen ik bijvoorbeeld net begon met de Groene Meisjes lag de nadruk bij mij vooral op het veranderen van mijn voedingspatroon en bij het switchen naar dierproefvrije cosmetica. Later ging ik me interesseren voor het tegengaan van voedselverspilling (en toen maakte ik daar een podcast over,) terwijl ik daar eerder nooit mee bezig was, en nu merk ik dat er ruimte is om meer (actief) na te denken over mijn manier van activist zijn – iets wat ik eerder nooit aandurfde, of misschien lag mijn interesse gewoon ergens anders.

Herkennen jullie dat? Dat idee van dat niet alles in één keer kan? Ik denk dat dat helemaal oké is. Natuurlijk, idealiter zouden we de hele samenleving snel anders inrichten en veranderen om klimaatontwrichting tegen te gaan – immers, we hebben het over zeer urgente zaken. Maar het idee dat iedereen per direct stopt met vliegen, dierlijke producten gebruiken of het stoppen met het baren van baby’s (hate to break it to you, maar baby’s zijn nu eenmaal een enorme belasting voor de aarde,) dat is gewoon niet de realiteit.

‘Beter inconsequent iets goeds doen dan consequent alles fout,’ zei Roos Vonk al ergens in 2006, toen ik nog moest uitvinden wat duurzaam leven überhaupt inhield. Velen zullen deze quote een beetje een dooddoener vinden, een doekje voor het bloeden, maar ik leef er nog steeds graag naar. Ik geloof nog altijd in het mogen groeien in je groene lifestyle. Het hoeft niet allemaal over één nacht ijs – al mag dat natuurlijk wel. Als jij overnight vegan wil worden, volgende week trots met een protestbord door de stad wil lopen én per direct besluit om nooit meer in een vliegtuig te stappen: I salute you.

Een jaar niet vliegen. Voor nu vind ik dat een mooi doel. En ik hoop eigenlijk dat ik in december aangekomen zal zeggen: daar kan ik ook wel twee jaar niet vliegen van maken. En ondertussen hoop ik dat ik dan eindelijk een manier heb gevonden om echt eens met minder plastic te leven. Misschien heb ik mijn draai in de vegan keuken weer gevonden én heb ik meegedaan aan mijn eerste klimaatprotest. Ik verheug me er al op om straks op acht jaar van content terug te kijken en te zien dat ook na zoveel jaar bloggen ik nog steeds nieuwe dingen bleef leren en toepassen in mijn dagelijkse leven.

The post Groener reizen – deel 2 appeared first on De Groene Meisjes.