Net een tijdmachine| Grondvuur – Mirjam Gielen

Er was vuur geweest, stank, geschreeuw en het doffe rommelen van instortende muren. Ik was blijven lopen. Ik kon niet anders, ik kon niet stoppen, ik móest doorlopen. Mijn hersenen wilden niet snappen wat ik zag en hoorde; herkenbare vormen die uit bergen stenen en planken staken, kreten vanuit kelders. Mijn lichaam was blijven doorgaan als een blikken opwindspeeltje. Al zo vaak waren de geallieerde vliegtuigen over Nijmegen gevlogen. Het luchtalarm hoorde al net zo bij ons leven als de ...

Het bericht Net een tijdmachine| Grondvuur – Mirjam Gielen verscheen eerst op The Book Review.