Yung Matilda

Ik kocht deze prachtige uitgave van Matilda in december. Het was een jubileumuitgave, waarbij je kon kiezen tussen een paar covers. Op de covers zag je een volwassen Matilda in verschillende beroepen uitgebeeld. Ik koos de cover waarop Matilda is afgebeeld als CEO van de British Library. Grappig, misschien had ik een voorspellende blik. 

Als je mijn blog al wat langer volgt heb je ongetwijfeld gemerkt dat ik de afgelopen tijd niet heel regelmatig post. Dat heeft verschillende redenen en eentje daarvan is dat ik druk bezig ben met het opnieuw vormgeven van mijn weken. Of, beter gezegd: het opnieuw vormgeven van mijn leven. De afgelopen jaren was ik altijd onderweg. Als ik niet op reis was, dan zat ik met mijn laptop in een koffietent te werken. Of ik was op een bloggersevenement óf ik zat een boek te lezen – dat ook heel vaak. Dat vele lezen, dat wilde ik blijven doen. De rest? Niet per se. Ik blog nu zeven jaar. Ik vind schrijven nog steeds heel erg leuk, maar er is een hoop gebeurd en veranderd door de jaren heen. Fulltime bloggen heeft duidelijk mijn interesse niet meer – ik wilde andere dingen doen. Los daarvan gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat fulltime bloggen niet meer genoeg opleverde, en dat bedoel ik dan puur financieel, om ervan te kunnen leven. Die tijd is geweest, denk ik.

Ik wilde niet alleen andere dingen doen en leren, ik snakte ook naar meer regelmaat in mijn bestaan. Waar andere mensen heel gelukkig worden van altijd maar op reis zijn en geen week die hetzelfde is, word ik daar heel onrustig van. En na dat tóch een paar jaar gedaan te hebben dacht ik: zo is het wel genoeg geweest. Je hebt jezelf nu wel genoeg uitgedaagd op dit gebied. Dat ging niet over één nacht ijs, natuurlijk.

Eerst moest ik mezelf nog allemaal vragen stellen. Zoals: is dit niet een tijdelijke instorting en denk ik er volgende maand weer anders over? Is het geen afgang als ik nu iets anders ga doen? Faal ik nu als freelancer? Wat gaat iedereen hier nou weer van vinden? Toen ik tegen mijn therapeut zei dat ‘ik eigenlijk gewoon terug wilde naar waar ik vroeger gelukkig van werd,’ gaf ik mezelf al het antwoord; het gaat helemaal níet om wat anderen ergens van vinden, ík moet hier gelukkig van worden. Met dit leven van mij.

En dus besloot ik nu eens iets te gaan doen wat me ‘gewoon heel leuk’ leek. En dat werd: werken in de bibliotheek. Hoe ik daarbij kwam? Ik dacht aan de plekken waar ik graag kom en de dingen die ik graag doe. Ik kom graag in de bibliotheek en ik hou van lezen en van mensen helpen. Toen ik zag dat Bibliotheek Rotterdam een vacature had twijfelde ik geen moment om te solliciteren – het leek me een heel leuke organisatie om voor te werken.

En nu ben ik een trotse bibliotheekmedewerker. Ik scan boeken, ik maak reserveringen, ik ruim boeken boeken op, ik help kindjes prentenboeken uitzoeken, ik help ouderen met het verlengen van hun boeken – en ik vind het allemaal heel erg leuk. Ik heb (aardige en grappige!) collega’s, ik heb vaste werkdagen en tijden, ik weet precies wat ik moet doen. En als ik naar huis fiets denk ik: dat was een leuke dag, overmorgen zien we weer verder. Het is overzichtelijk en gestructureerd, precies wat ik nodig heb. Maar daarnaast is het ook sociaal en voldoening schenkend – ook precies waar ik naar op zoek was. Ik omring me met boeken – dat alleen al maakt mij als Yung Matilda heel erg gelukkig.

Voor nu is dit heel erg fijn. Het is maar twee dagen in de week en dat is op de langere termijn niet genoeg om mijn rekeningen van te betalen. Zeker niet als ik in september start met de premaster Jeugdliteratuur in Tilburg, want ook studeren kost geld. Ik speel ook met de gedachte om terug te gaan het onderwijs in én het zou ook zo maar kunnen zijn dat ik besluit parttime in een tuincentrum te gaan werken omdat ik naast boeken ook heel erg van planten hou. (dit is in principe een grapje, maar je weet het nooit met mij) Ik probeer nu te denken: we’ll cross that bridge when we get there.

Eerlijk gezegd ben ik best wel trots op mezelf. Ik heb mijn ego aan de kant gezet. Ik had namelijk alweer allerlei gedachten over ‘stel dat ik lezers van mijn blog tegenkom terwijl ik aan het werk ben in de bibliotheek en mensen zien dat ik nu andere dingen doe dan een succesvol blogger zijn,’ en: ik heb in principe een hoger opleidingsniveau, ik kan andere dingen doen dan dit. Maar waarom zou ik dat per se moéten doen? Als dit gewoon is waar ik nu blij van word?

Los daarvan ben ik er trots op dat ik mijn gevoel volg en ook vrij snel in actie ben gekomen. Zo ben ik ook wel, als ik iets wil veranderen, dan doe ik het meteen. Ik geef mezelf nu ook de vrijheid om te kijken naar het hier en nu. Wat heb ik nú nodig? Wat ik nu doe, hoef ik niet over vijf jaar nog steeds te doen. Ik hoef het allemaal nog niet te weten. Dat klinkt voor sommige mensen misschien als heel logisch, maar ik weet vrij zeker dat velen zich in mijn verhaal herkennen. We verwachten enorm veel van onszelf en we maken ons veel te druk om wat anderen van ons vinden.

Zo, dan zijn jullie weer even op de hoogte van wat ik zoal doe met mijn tijd, momenteel :) Mocht je in Rotterdam of omgeving wonen of werken: kom gerust een keer een boek bij me lenen in de bibliotheek in Kralingen. Vind ik gezellig. Tot later! 

The post Yung Matilda appeared first on De Groene Meisjes.