Focus (persoonlijke update)

De afgelopen tijd, en dan heb ik het over maanden, was ronduit raar voor mij. Ik maakte allerlei (heel toffe, dat natuurlijk wel) reisjes, was sowieso meer weg dan dat ik thuis was, had nergens tijd voor, deed honderd dingen tegelijk en ik raakte mijn hele ritme kwijt. In bijna alles eigenlijk.

Vorige week zat ik in Berlijn voor werk en natuurlijk had ik daar heel fijne dagen, want het is altijd goed om in Berlijn te zijn. Maar ik dacht ook veel na, want eigenlijk was ik een beetje onrustig, merkte ik. Het was het laatste reisje dat – voorlopig – op de planning stond en opeens moest ik toch een beetje nadenken over wat de komende tijd zoal gaat brengen. Eigenlijk was ik al een beetje onrustig van huis gegaan, om eerlijk te zijn.

Het was namelijk zo: een week voordat ik naar Milaan en Berlijn ging, ging ik heel spontaan een huis bezichtigen. Zoals ik hier ook wel eens vaker heb verteld, zou ik (uiteindelijk) graag naar een wat ruimer huisje willen, met in ieder geval een grotere keuken en een extra kamer. En natuurlijk zou dat tuintje, waar ik het al zo vaak over heb gehad, echt een droom zijn die uit zou komen. Ik zat op zondagmiddag met Hannah en Julia biertjes te drinken in de zon en opeens zegt Julia dat er een huis te huur staat, in haar straat. Sterker nog: tegenover haar huis! Nou vind ik dat sowieso ook een heel leuke buurt, dus totaal gemotiveerd besloot ik de volgende dag meteen de verhuurder te bellen en dezelfde middag kon ik nog komen kijken. Wow. Dat ging een beetje snel, maar laten we maar gewoon met die flow meegaan. Het huis bleek ENORM. Maar echt veel groot voor één persoon en het had een tuin die een complete wildernis was. Te gek natuurlijk, maar dat kost ook allemaal tijd om dat te onderhouden. Die tijd heb ik helemaal niet, eigenlijk.

Maar, belangrijker nog: heb ik het geld om hier te kunnen wonen? De verhuurder wilde natuurlijk allerlei papieren zien, en ook weten wat je op jaarbasis verdient. En wie een beetje bekend is met de huizenmarkt in de randstad weet dat je tegenwoordig best wel aanzienlijk moet verdienen en dat moet kunnen aantonen, om überhaupt nog iets te kunnen huren of kopen. Ik ben niet alleen ZZP’er, maar ik ben ook single, en die combinatie maakt dat je eigenlijk alle leuke huizen aan je neus voorbij ziet gaan. Maar ik ben niet alleen ZZP’er en single, ik ben ook een ZZP’er die het afgelopen jaar eigenlijk amper betaald werk gedaan heeft. Mijn boekhouder keek weer eens even naar mijn papieren en moest toen toch wel concluderen: ja Merel, je hebt gewoon minder gewerkt en dus ook minder verdiend dit jaar.

Dat was een bewuste keuze. Toen ik vorig jaar op een punt kwam dat ik eigenlijk niks meer leuk vond, besloot ik er een paar maanden tussenuit te gaan en nu eens echt te gaan doen waar ik zin in had. Ik werkte een paar maanden niet, begon met vrijwilligerswerk en deed en liet inderdaad waar ik wel of geen zin in had. Dat was voor mij als mens een heel goede en belangrijke fase en ik heb daar heel veel uitgehaald. Ik redde het ook prima, want ik had geld gespaard en dat er geen salaris binnenkwam was dus niet zo erg. Maar wat ik merkte, na die paar maanden, was dat ik zoveel dingen was gaan doen die ik superleuk vond, maar die geen geld opleverden (en dan bedoel ik niet alleen vrijwilligerswerk, maar ook allerlei projectjes die ik had opgepakt of waar ik voor gevraagd was) dat ik het heel moeilijk vond om weer terug te komen in mijn oude werkpatroon. Ik zat nooit meer op mijn werkplek, schreef amper, kwam niet aan emails toe en ik maakte geen plannen voor de komende tijd. Ik was een beetje weggezakt, merkte ik. En toen ik in Berlijn was vorige week realiseerde ik me opeens: ik ben mijn focus kwijt.

Ik denk dat het helemaal niet zo erg is om die focus zo nu en dan eens kwijt te raken. Tenminste, voor mij werkt het zo dat ik na een tijdje me toch niet helemaal prettig meer voel bij het ‘gefladder’ (om het zo maar even te noemen) en ik er dan dus bewust iets aan zal moeten doen om die focus weer terug te vinden. In die fase zit ik nu. Ik kwam op zondagavond thuis uit Berlijn en op maandagochtend zat ik netjes op mijn werkplek met een To Do lijst en een actieplan. We zijn nu een dikke week verder en ik heb het gevoel dat ik langzaamaan weer een beetje grip krijg op wat ik nu eindelijk aan het doen ben. Ik ben zelfs plannen aan het maken voor de komende maanden. Dat betekent bijvoorbeeld dat ik bezig ben met gesprekken met potentiële stagiaires die vanaf september zouden kunnen beginnen en dat ik nadenk over welke thema’s de komende tijd aandacht moeten krijgen.

Het betekent ook dat ik géén reisjes plan (en dat als ik gevraagd word om op reis te gaan voor een opdracht, ik daar heel goed over na ga denken voordat ik in mijn enthousiasme alweer ja heb gezegd) en dat ik een paar dingen heb afgesloten en afgezegd, omdat ik niet tot in de eeuwigheid alles op vrijwillige basis kan doen. Dat was mooi voor dit jaar en het heeft een hoop plezier gebracht, maar nu moet ik ook weer een beetje aan mezelf denken daarin.

Ook moet ik nadenken over manieren om wat meer geld te kunnen verdienen. Want dat is iets wat ik hier niet gauw bespreek, omdat ik dat niet per se nodig vind, maar natuurlijk: de Groene Meisjes is mijn baan. Het is alleen een baan die momenteel niet zoveel oplevert. Dus moet ik nadenken over andere manieren om een beetje bij te verdienen, zodat ik hiermee door kan gaan. Heel eerlijk? Ik vind dat best wel lastig, misschien zelfs lastig om toe te geven, omdat het eigenlijk al jaren goed ging en nu de situatie toch een beetje anders is. Maar goed, je moet ergens beginnen.

Wat ik heel erg jammer en ook lastig vond, was dat ik mijn inschrijving voor de premaster die ik vanaf september zou gaan volgen heb moeten intrekken. En niet alleen omdat studeren geld kost, maar vooral omdat studeren tijd kost en dat betekent dat je voor andere dingen (werk) minder tijd hebt. Ik blijf erbij dat ik nog steeds heel graag Jeugdliteratuur zou willen studeren, maar de timing is nu gewoon niet goed. Ik heb echt dagen getwijfeld om dit te doen, omdat ik het ook een beetje gezichtsverlies vond, of omdat ik het mezelf kwalijk nam dat ik dacht dat het allemaal wel kon, maar het is wat het is. Wat nu niet is, kan altijd nog komen.

Los van werkgerelateerde dingen ben ik ook actief wat dingen op persoonlijk vlak gaan oppakken. Van die dingen die ik al een hele tijd moest doen. Zo had ik bijvoorbeeld een brief van mijn dokter om bloed te laten prikken en die lag al twee maanden onaangeraakt te wachten. Dat heb ik van de week gedaan. Ook ben ik voor het eerst naar de fysio geweest, omdat ik al weken rondloop met een stijve nek, en eigenlijk al jaren met allerlei vage rugklachten die soms hoofdpijn veroorzaken, enzovoorts. Het voelt heel goed om een beetje ruimte te hebben om dit soort dingen te doen. Ik denk dat ik er echt wat headspace voor nodig had. Dat, en focus.

Zo zie je maar, we doen allemaal maar wat. Het afgelopen jaar was goed voor me, maar ook een leerschool. Ik heb mezelf hier en daar overvraagd en ook overschat, dat geef ik gewoon toe. Ik dacht dat het allemaal wel kon, alles tegelijk en alle kanten op. Ik moet terugkomen op beslissingen die ik heb genomen – en jullie weten allemaal hoe lastig dat kan zijn. Maar het komt vast ook weer goed :)

Voel je vrij om je gedachten te delen als je jezelf herkent in dit verhaal. Je bent niet de enige, zoals je ziet.

Foto: Sam van Rij 

The post Focus (persoonlijke update) appeared first on De Groene Meisjes.