Ο ποιητής Θάνος Ανεστόπουλος

Ο ιδρυτής και τραγουδιστής του ροκ συγκροτήματος Διάφανα Κρίνα  Θάνος Ανεστόπουλος (1967- 2016) υπήρξε ταυτόχρονα πετυχημένος συνθέτης και στιχουργός.
Ο Ανεστόπουλος είχε μια δική του πολύ ενδιαφέρουσα αντίληψη και θεώρηση για τη ζωή. Για τη θρησκείαΘεωρούσε ότι «η θρησκεία είναι η μεγαλύτερη και η πιο επιτυχημένη άπατη όλων των εποχών» και ότι «δεν θα υπάρξει ποτέ θρησκεία ανώτερη απ’ την αλήθεια». Για την πολιτικήΑνέφερε πως η πολιτική «είναι η τέχνη του ψέματος και της ψευδαίσθησης». Επικαλούμενος τη ρήση του Λούντβιχ Έρχαρντ συμφωνούσε ότι πολιτική «είναι η τέχνη του να μοιράζεις μία πίτα με τέτοιο τρόπο, ώστε να πιστεύει ο καθένας ότι έχει πάρει το μεγαλύτερο κομμάτι». Για τη μουσικήΕίχε πει πως «αν δεν υπήρχε, θα προσπαθούσα να την εφεύρω, αλλιώς θα δυσκολευόμουν ν’ αναπνεύσω φυσιολογικά».Πολλές από τις απόψεις και την κοσμοθεωρία του αποτυπώνονται στους στίχους των τραγουδιών και των ποιημάτων τουΤο 2015 (λίγο πριν τον θάνατό του) εξέδωσε μια ποιητική συλλογή με τον εκδοτικό οίκο Bibliotheque.  Το βιβλίο έχει τίτλο «Αρχίζω με το σ' αγαπώ» και σε αυτό, τα ποιήματά του συνοδεύονται από δικές του ζωγραφιές. 
Ανεστόπουλος, Θάνος. Αρχίζω με το σ' αγαπώ: σχέδια και ποιήματα. Αθήνα: Bibliotheque, 2015.
Περιγραφή: Τα ποιήματα του Ανεστόπουλου αποτελούν ένα υπάρχω, που δεν το τραγουδάει
αλλά το γράφει. Και γίνονται σημαντικά γιατί περισσότερο από έναν κόσμο
καταγράφουν αρχές μιας αντίστασης στον κόσμο και τους μηχανισμούς της εν
ονείρω υπέρβασής του. Εμμονές, άλλες τραγουδισμένες άλλες όχι, οργισμένο
αίτημα μιας εφηβείας που δεν έστρωσε, που αντιδρά πρωταρχικά σε κάθε
έκφανση του κόσμου ανεπίτρεπτη. Και αυτή η αντίδραση η γραπτή μιας δείχνει
πολιτική και ποιητική ηθική, όπου το σώμα είναι διαρκώς πάσχον από τα
τεκταινόμενα. Η στιγμή της έκδοσης, με τα σοβαρά προβλήματα της υγείας του,
θέλει να γίνει ένα μικρό φύσημα προς τη μεριά της ζωής. Μια πρόταση είναι για
την έγερση της αγάπης από το δημιουργό προς το κοινό και αντίστροφα. Γιατί η
αγάπη είναι το πρώτο το μόνο και το τελευταίο και πιο δυνατό όπλο. Αγαπήστε τον.
Περιεχόμενα: Δεν θέλω τα χέρια μου να χάσω
Αφέθηκε στα χέρια μου η λύπη της
Η διάρκεια κάνει την παύση σιωπή
Hey, Nick Cave... άκουσε!!
I LL SAVE THE LAST DANCE FOR ME
Σε κάποιον καθρέφτη
ΚΡΥΩΝΕΙΣ ΨΥΧΗ ΜΟΥ;
ΥΠΟΤΑΓΗ
Τέλος Θερινού Άλαλου Νου
VALOUE COLUMN
ΑΓΡΥΠΝΙΑ
ΓΥΜΝΙΣΜΟΣ
ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ
Απ' το χαμόγελό σου ξεκίνησαν όλα
ΑΠΟΚΟΠΗ
ΣΥΜΒΑΙΝΩ
Αρπαχτικά
ΑΠ' ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΕΣΧΙΣΑ
ΑΠΟΥΣΙΑ
Οδός Καλλιδρομίου
Δες πως βάζουν τα κλάματα τα κορίτσια του Απρίλη
Λιγόστεψη
ΔΡΑΣΕ Η ΣΚΑΣΕ ΦΟΥΚΑΡΑ
ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΒΑΛΙΤΣΕΣ
Βιογραφία
Είσαι η πιο ερωτική γυναίκα στον κόσμο
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Ένα πεφταστέρι αυτή η χώρα
ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ
Συσκότιση
ΑΔΙΑΒΡΟΧΑ
ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΣΜΟΣ
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
ΖΗΝΩΝΟΣ
ΖΗΤΑΕΙ Η ΖΩΗ   
ΑΝΘΩΠΟΤΗΤΑ Αντί για τα Χέρια, ας χάσω τα Μάτια. / Την ομορφιά την θυμάμαι… θα βλέπω! [Δεν θέλω τα χέρια μου να χάσω] Δεν υπάρχει ο θάνατος όταν κοιμόμαστε καθημερινά μαζί του / Δεν υπάρχουν όμορφες νύχτες όταν δεν αφηνόμαστε / στην αποκάλυψή τους. Δεν υπάρχουν σοφοί όταν μεταναστεύουν οι λέξεις / απ’ την ντροπή τους / Δεν υπάρχουν ατέλειωτοι δρόμοι – τους τελειώσαμε. 
Η αλήθεια πάντως είναι ότι τα ποιήματά της συγκεκριμένης συλλογής υστερούν σε σχέση με τους μελωποιημένους στίχους τους οποίους έγραψε και ερμήνευσε.
Το τραγούδι "Τελευταίος Σταθμός"  σε στίχους και ερμηνία του ΘάνουΑνεστόπουλου (δεν περιλαμβάνεται στην ποιητική συλλογή Αρχίζω με το σ' αγαπώ). Μουσική:   Διάφανα Κρίνα
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ Σβήνει το φωςαπό τα μάτια μουκι όλα όσα έζησαμπρος μου περνάνε.
Στέκομαι εδώστον τελευταίο σταθμόμε όλα όσα αγάπησακαι πήγαν χαμένα.
Δε μετανιώνω πια, όλα ή τίποτα, δάσος και ερημιά, αυτή ήταν η ψυχή μου, πάει πια.
Σαν νοσταλγώπουλιά με παν μακριά, πόνο δεν νιώθω πιαμόνο θυμάμαι.
Πάντα έλεγεςπως η ζωή είν’ στιγμές, κύμα που σκάει σ’ ακτές, κερί που λιώνει.
Δε μετανιώνω πιαόλα ή τίποτα, δάσος και ερημιά, αυτή ήταν η ψυχή μου, πάει πια.
Δεν κόβεται στα δύο η ζωήείναι ήλιος και μαζί βροχήκι ούτε για μια αιωνιότηταδεν θ’ άλλαζα μια μέρα απ’ αυτή.
Δεν κόβεται στα δύο η ζωήείναι κόλαση, παράδεισος μαζίκι αυτά που έζησαείτε άσχημα, είτε όμορφαήσαν εγώ κι εσύ.
Δεν κόβεται στα δύο η ζωήείναι ήλιος και βροχή μαζί.