Τάσος Λειβαδίτης

05 Δεκ 2016(μικρό αφιέρωμα)Ο Αναστάσιος-Παντελεήμων Λειβαδίτης  ποιητής. ( Τάσος Λειβαδίτης )
Γέννηση: 20 Απριλίου 1922, Αθήνα Απεβίωσε: 30 Οκτωβρίου 1988, ΑθήναΔυο ποιήματα του μόνο, που με δυσκολία μπόρεσα να ξεχωρίσω από το έργο του..... NYXTEPINOΣ EΠIΣKEΠTHΣ (1972)    Σε τι χρησίμεψαν λοιπόν οι αμαρτίες μου;... όταν βράδιασε, άδειασα τα παπούτσια μου απ" όλους τους δρόμους κι έπεσα να κοιμηθώ ...  O ίδιος γύριζε σπίτι του τώρα δίχως πρόσωπο - σαν το Θεό....είχαμε κάποτε γκρεμίσει όλους τους τοίχους για να χωρέσουν εκείνοι που έφευγαν...σε τι είχα φταίξει, εμένα το μόνο μου έγκλημα ήταν ότι δεν μπόρεσα να μεγαλώσω, κυνηγημένος πάντα, που να βρεις καιρό ......γιατί την ώρα που πεθαίνεις, σαν ένας φονιάς που απομακρύνεται βιαστικά,φεύγει από μέσα σου ο άγνωστος που υπήρξες.... «τώρα, μου λέει, θα πάμε μακριά», « μα δεν βλέπεις, του λέω, μας ξέχασαν», «γι" αυτό» μου λέει ......στο βάθος του δρόμου το άγαλμα διηγιόταν στα πουλιά το αληθινό ταξίδι.« μητέρα, ρώτησα κάποτε, που μπορούμε να βρούμε λίγο νερό για τ" άλογό μου΄», «μα δε βλέπω κανένα άλογο», «κι εσύ, μητέρα!» ...Kανείς δε θα μάθει ποτέ με πόσες αγρύπνιες συντήρησα τη ζωή μου ...
ΤA XEIPOΓPAΦA TOY ΦΘINOΠΩPOY 1990 (εκδόθηκε μετά το θάνατό του ποιητή) ...η σιωπή κάνει τον κόσμο πιο μεγάλο, η θλίψη πιο δίκαιο ......κι ο έρωτας είναι η τρέλα μας μπροστά στο ανέφικτο να γνωρίσει ο ένας τον άλλο ...Oλόκληρη η ζωή μου δεν ήταν παρά η ανάμνηση ενός ονείρου μέσα σε ένα άλλο όνειρο.Tα ρολόγια σημαίνουν τις χαμένες ώρες, αλλά κανείς δεν τα πιστεύει ......οι ερωτευμένοι παντρεύτηκαν και τώρα γερνάνε πλάι σε ανθρώπους ξένους ......ω μα γιατί άφησα να μεγαλώσω, πώς ξεγελάστηκα ...O κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει ...Kάποτε θα μας πνίξουν τόσα ανείπωτα λόγια....κορίτσια που βγάζουν το φουστάνι τους για να μπουν στον ουρανό ...H ελπίδα που κάνει ακόμα πιο αβέβαιο τον κόσμο.T' άστρα ήταν το πρώτο μας αναγνωστικό.κι ένα ηχητικό, όπου ο ίδιος ο ποιητής απαγγέλει..


κι ένα τραγούδι το οποίο ερμηνεύει ο Γ. Νταλάρας, σε σύνθεση του Μίκη Θεοδωράκη και στίχους τουΤάσου Λειβαδίτη..


Τάσος Λειβαδίτης - Τα Ελάχιστα Δεν είναι που έχασες τα πιο ωραία σου όνειρα.Δεν είναι που φύγανε τα πιο ακριβά σου χρόνια.Δεν είναι που είδες, όχι, τους τελευταίους σου φίλουςνα σε προδίδουν ή να λιποταχτούν.Ετούτη η τρύπα είναι φριχτήστον τοίχο που με κόπο είχες σηκώσει , νύχτες άγρυπνος,ρημάζοντας τα χέρια και τα χρόνια σουστις πέτρες- τοίχο, για να σε κρύβει απ' την αμείλιχτηαδιαφορία του κενού.Και τώρα μια μικρή τρύπα, σχεδόν αόρατη, απ' όπουμπαίνει αθόρυβα κι ανέκκληταόλο το ψύχος της μεγάλης ματαιότητας............................................................................................................................................................................Έρωτας (απόσπασμα)Όλη τη νύχτα πάλεψαν απεγνωσμένα να σωθούν απ' τον εαυτό τους,δαγκώθηκαν, στα νύχια τους μείναν κομμάτια δέρμα, γδαρθήκανεσαν δυο ανυπεράσπιστοι εχθροί, σε μια στιγμή, αλλόφρονες, ματωμένοι,βγάλανε μια κραυγήσα ναυαγοί, που, λίγο πριν ξεψυχήσουν, θαρρούν πως βλέπουν φώτα,κάπου μακριά.Κι όταν ξημέρωσε, τα σώματά τους σα δυο μεγάλα ψαροκόκαλαξεβρασμένα στην όχθη ενός καινούργιου μάταιου πρωινού