αγαπημένη μου Ευρυδίκη,σου γράφω αυτό το γράμμα για να σε...

αγαπημένη μου Ευρυδίκη,σου γράφω αυτό το γράμμα για να σε ευχαριστήσω για όσα έχεις κάνει για μένα και τo βιβλίο ΨΩΜΙ. Αισθάνομαι ότι κανένας λόγος, καμιά επιστολή, κανένα ευχαριστώ δεν θα είναι ποτέ αρκετό για να αντισταθμήσει τη γενναιοδωρία σου. Ο πίνακάς σου memoirs κοσμεί και θα κοσμεί για πάντα στο μέλλον το εξώφυλλο και την ίδια την ύπαρξη του ΨΩΜΙ, που πλέον είναι άρρηκτα δεμένο μαζί του, που είναι και δικό σου βιβλίο, αφού ο υπέρμετρα φιλολογικός σου πίνακας αφηγείται ολόκληρο το βιβλίο, και τις δεκατέσσερις ιστορίες σε μια ενιαία σκηνή, όπου το αδιέξοδο συναντάει την ελπίδα και η μακαβριότητα συναντάει τη δίψα για ζωή. Έτσι είναι η σουρεαλιστική τέχνη, ο υπερρεαλισμός, ο εξπρεσιονισμός και όλες οι τέχνες που θέλουν, ποθούν να ξεφύγουν από τον στυγνό ρεαλισμό. Εμείς οι καλλιτέχνες θέλουμε να σπάσουμε, όπως λες στον χαιρετισμό σου στο βίντεο, το περίγραμμα, ίσως για να βρούμε την ψίχα του ψωμιού και κομματάκι-κομματάκι να την προσφέρουμε στον φίλο που κάθησε να ακούσει τη φωνή μας με αγάπη.Δεν σου γράφω όμως το γράμμα αυτό μόνο για να σε ευχαριστήσω για τον πίνακα του εξωφύλλου και για τον "χοροχώρο", τον πίνακα δίπλα από το διήγημα "ψωμί", το ομότιτλο του βιβλίου. Σου γράφω για να σου εκφράσω τον θαυμασμό και την πίστη μου στο εικαστικό σου έργο. Από την ημέρα εκείνη που γνώρισα τους πίνακές σου, ιδίως εκείνον με τα ποδήλατα και τα κορίτσια (τα πόδια τους, βασικά :) ) και έμεινα να τον κοιτάζω για ώρες και να αναπολώ τις ωραίες μέρες της σουρεαλιστικής έξαρσης, έχω ο ίδιος επαναφορτίσει τις μπαταρίες μου. Έχω ανανεωθεί, ίσως κι η γραφή μου να πήρε νέα πορεία χωρίς να το γνωρίζω. Μου λες ότι σε ξεκλείδωσα και ζωγραφίζεις ξανά μετά από μια παύση. Ψυχανάπαυση ήταν, αγαπητή μου, να ξεκουραστεί η ψυχή και το μυαλό, να γεννήσει ξανά νέα τέχνη. Θα περιμένω με αγωνία τους νέους σου πίνακες.Σε φιλώ και σε αγκαλιάζω με όλη την υπερρεαλιστική αγάπη που μου επιτρέπει η φαντασία.Αφήνοντάς σε, ελπίζω το αφιέρωμα που συνόδευσε την ομιλία σου στην παρουσίαση του βιβλίου μου που έκανα εγώ για εσένα για αυτό που έκανες εσύ για εμένα, όλα σε ένα (αυτό κι αν είναι inception), να σε ικανοποιεί. Προσπάθησα να ταιριάξω τη σειρά που έβαλα τους πίνακες σε εξέλιξη από μαυρόασπρο ως το πολύχρωμο και μετά πίσω στο πιο κρεμ για να καταλήξουμε στα χρώματα του memoirs. Ταυτόχρονα, προσπάθησα να ταιριάξω τους πίνακες που εμφανίζονται με τα λόγια που λες για το ΨΩΜΙ και την τέχνη γενικότερα. Ελπίζω σε κάποιο βαθμό να το έχω πετύχει.

Υγίαινε, λοιπόν, και συνέχισε να δημιουργείς.Σύντομα να τα πούμε κι από κοντά.

Με βαθιά εκτίμηση και αγάπη,


Χρίστος Ρ. Τσιαήλης