Ο ποιητής κι ο ναυαγός εαυτός μας

Στην πλατεία του ποιητή κείται κάθε πρωί το ναυάγιο της απαξιωμένης μας ζωής. Το προσπερνούμε όλοι μας, μελλούμενα ναυάγια κι εμείς το δίχως άλλο, όσο απόφαση δεν κάνουμε ν’ αλλάξουμε ανεπαίσθητα τη ρότα ο καθένας μας. Ούτε την καθημερινή και να τον προσεγγίσουμε ανθρώπινα τον άνθρωπο, ούτε όμως ταυτόχρονα και της ζωής μας όλης, ώστε να αποδομήσουμε σιγά – σιγά και να τον ξαναστήσουμε αλλιώς τον ίδιο μας τον εαυτό.

“Σ’ όλη μας τη ζωή βουλιάξαμε πολλά καράβια μέσα μας, ίσως για να μη ναυαγήσουμε μια ώρα αρχύτερα εμείς οι ίδιοι”

Μανόλης Αναγνωστάκης