mkui:Midden in de nacht vraag ik haar wat er precies gebeurt wanneer iemand een kogel door zijn...

mkui:

Midden in de nacht vraag ik haar wat er precies gebeurt wanneer iemand een kogel door zijn hoofd schiet en dan toch geen pijn voelt. 
‘Dat is het zenuwcentrum dat wordt uitgeschakeld,’ antwoordt ze. 
En dan: ‘wil je praten, nu?’

-


Haar blik vervangt haar vragen. Haar lichaam vervangt haar taal. Hoe ze beweegt vervangt hoe ze praat. Als ze mij naar zich toe trekt en met haar palm mijn hele schouder omsluit: ‘blijf’. Als ze me voor het begin van de dag terug het huis in trekt, nog een keer kust: ‘ga zo lang weg als je wilt, dan doe ik dat ook. Daarna komen we terug.’

-

Als ze rondspringt door de volle zaal van een discotheek; tegenover me zit maar de tafel tussen ons in opeens verdwenen lijkt te zijn; een handdoek strak om haar lichaam slaat en ik de contouren blijf zien, van haar borstkas, haar buikspieren, de kuiltjes in haar onderrug; van haar haren een knot maakt in bed; als ze in de morgen koffie inschenkt; wanneer ze haar benen optrekt op haar bank; zo hard glimlacht dat ik me afvraag of haar gezicht straks in stukken uit elkaar scheurt; op een stoel voor haar huis een boek leest; een kom van haar handen maakt, daar water in laat lopen en haar gezicht wast; aan de andere kant van een museumzaal staat, voorovergebogen naar een foto; als ze een ijsje uitkiest en haar onderarmen op de glazen toog legt.

-

Een radiomaker vertelde me onlangs: ‘als je iemand kent met wie je stil kunt zijn, dan heb je iets echts gevonden.’ Met die zin in mijn achterzak loop ik een rondje of drie door het duin van het eiland waar ik dan ben. Vogels en zand en wind en helmgras om me heen. Geluiden, maar geen mensenhanden, geen woorden, geen voetafdrukken, behalve die van mij. Ik ben op een plek die mensen als stil omschrijven, maar alles is er. Alles is er al. Ik wil haar opbellen en zeggen: ‘ik heb een plek gevonden waar je past. Het is zoals jij bent: het vraagt niets, maar omsluit je gewoon. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is.’

Ik ben officieel in de millennial wereld beland: mijn werk wordt op pagina’s van anderen geplaatst zonder dat ik word gequote of genoemd.