Ραλίστες, όλο ραλίστες...

Ενώ είχα ήδη γράψει το ένα τρίτο της Αίσθησης της Ταχύτητας έπαιξε στο σινεμά το Rush: και δεν είναι και τόσο συνηθισμένο να φτιάχνουν ταινίες με ραλίστες τα τελευταία χρόνια (ή ποτέ, ίσως).

Έγραφα, λοιπόν, ένα βιβλίο φαντασίας με ραλίστες – σπάνιο γενικά – και, την ίδια περίοδο, έπαιξαν μια ταινία με ραλίστες – επίσης σπάνιο γενικά. Συγχρονικότητα; Ίσως. Όπως και νάχει, έπρεπε να πάω να δω το Rush. Μπορεί και να με ενέπνεε με κάποιο τρόπο στη συγγραφή της Αίσθησης, σκεφτόμουν. Τελικά, δεν με...