Je handen onder mijn shirt, eerst langs de zoom, dan langs de randen van mijn spijkerbroek, dan...

Je handen onder mijn shirt, eerst langs de zoom, dan langs de randen van mijn spijkerbroek, dan onder mijn shirt. Alleen je vingertoppen, niet je nagels.
Je handen door mijn haar als ik naast je in de trein zit en jij moe bent. Hoe je je ogen dichtknijpt, je hand van mijn haren naar mijn schouder, mijn bovenarm, onderarm en uiteindelijk mijn hand beweegt. De gracieusheid ervan, hoe mijn handen lomper zijn, rommelig, maar met dezelfde leeftijdskerven, als ringen van een boomstam, maar dan naar buiten gekeerd.
Je handen die om een bierglas bewegen. Vocht op je handpalmen, het hoopt zich op in wat ze je levenslijnen noemen.
Je handen om een wijnglas en dat ik dat glas bij de bolling vasthoud en jij bij de steel. De verfijndheid ervan, jouw verstilling tegenover mijn nonchalance, of, jouw oplettendheid tegenover mijn onhandigheid.
Je hand voor mijn ogen gedrukt, lang, in een bed in de nacht. Hoe je die zelfde hand vervolgens voor je eigen ogen slaat, met de palm naar buiten, alsof je tegen de zon inkijkt. Alsof we in een weide op een berg liggen zonder kleren aan, alsof het bijna zomer is, alsof ik je al jaren ken, onder je vingertoppen leef en verander, ouder word, groei, je probeer vast te pakken als je dreigt weg te rennen met op mijn beurt mijn handen, dat het al jaren dag en dan weer nacht is en ik je bevredig, voel hoe nat je bent, hoe je een stukje bent vergeten te scheren, waar je littekens lopen, of je ooit dunner of dikker was, welke spieren je traint, voel hoe jij je hand in mijn bovenarm klemt als je me wegtrekt van een zebrapad, zegt dat je bijna klaarkomt, me door een club heen sleurt, weghaalt van een feestje als je met me naar huis wilt, met me naar bed, of om een kop thee te drinken, naar een film op de bank, een plek om heen te verhuizen, een trap op, een lift in, een wereld door.
Je handen op een tafelblad in een café. Opengeslagen naar me toe.