Urraca

Para este 25 de xullo escrib�n sobre a ra��a Urraca, a que pecha o meu libro Na casa da avoa.



Velaqu� o artigo, que se pode ler completo en Terra e tempo. Comeza as�:



Remataba abril e decid�n visitar as terras de Monterroso.



A asistencia a �Mondo�edo � poes�a� o primeiro de maio d�bame a escusa perfecta para atravesar Galiza polo interior e seguir a descubrir ou redescubrir a nosa terra. En canto ideei o itinerario final, Mondo�edo xa non era o obxecto da viaxe. Co�ecer Monterroso pasou a ser a cuesti�n central, con Urraca, a ra��a, como protagonista.



Coa axuda de internet busquei aloxamento e atopeino nunha casa que levaba o nome da ra��a. Mais, finalmente non puido ser e tivemos que quedar en San Miguel de Penas, unha fermosa casa restaurada. O cambio imped�ame co�ecer o lugar que leva o nome de Urraca e pescudar a que se deb�a. As� que, en conversa telef�nica, pregunteillo � dona da casa. Ela explicoume que a casa fora constru�da cos restos da pedra que un d�a fora o Castelo de Sirgal, do que se di que acolleu � ra��a nun incidente sucedido naquelas terras. Quedei coa m�goa de non poder durmir entre as s�as paredes, mais agard�bame outra sorpresa.



A mesma tarde en que chegamos, sa�mos co�ecer o exterior da casa. Al� mesmo ti�amos a Torre de Penas, maxestosa, precedida por un carballo e defendida por un muro que non podiamos atravesar. Ao lado a igrexa, e entre as d�as edificaci�ns un pasadizo de madeira. Por sorte para n�s, na porta do recinto hab�a un panel informativo e nel mostr�usenos a historia, o f�o que tirara por min naquela viaxe.



...