Eerst gezondheid en liefde, dan de rest

Lieve lezers,

Het is een tijdje stil geweest op mijn blog. Sorry daarvoor. Het komt gedeeltelijk doordat ik ik Kathmandu was, waar toegang tot internet beperkt was – en ik niet op mijn blog kon komen. Ik heb daardoor een ruime week mijn blog niet aangeraakt, voor het eerst in vijf jaar. Dat voelde niet goed en ik miste het, maar ik had ergens ook wel even heel erg nodig. Dat is het andere gedeelte van waarom ik eventjes niet online was.

In Nepal heb ik veel geschreven (lekker ouderwets, in mijn notitieboek,) en die gedachten ga ik allemaal nog met jullie delen. Ik begin met een verhaal dat niet per se over Nepal gaat, maar wel over mij en mijn huidige situatie. Ik wilde het graag aan jullie kwijt. Dankjewel voor het lezen en geniet van je weekend!

Ik kom tot zo ontzettend veel inzichten hier in Nepal. Het is een combinatie van het land en de cultuur, de gesprekken met mijn gastgezin en het feit dat ik eindelijk eens letterlijk de tijd heb om na te denken. Ik moét hier wel rustig aan doen, want ik ga mee in het ritme van mijn gastgezin. En dat ritme is kalm. Dat is een ritme van thuis eten, met elkaar, een paar keer per dag. Tussendoor even slapen en niet te veel activiteiten op een dag. Het staat volkomen haaks op mijn eigen leventje in Nederland. Ik ben praktisch nooit thuis, ik begin ’s ochtends al met een koffie buiten de deur en ik ben altijd maar onderweg. Ik heb twintig activiteiten per dag, ik spreek duizend mensen per dag en van ’s middags even slapen heb ik nog nooit gehoord.

Het breekt me op. Ik ben altijd overal, met al mijn tienduizend gedachten tegelijk. Ik kom niet meer toe aan de mensen en dingen die me dierbaar zijn en ik denk dat dat een slecht teken is. Ik heb hier bijvoorbeeld twee boeken uitgelezen. Ik heb eindelijk weer eens tijd gevonden om naar podcasts te luisteren. Ik heb sowieso tijd gevonden om op bed te liggen met een muziekje aan, gewoon eens luisteren naar de nieuwe Spotify weekly playlist. En dan niet als muzikaal behang, maar echt zoals je vroeger een cd luisterde, van het begin tot het einde. Ik ben het verleerd om één ding tegelijkertijd te doen, merk ik. Ik word er enorm onrustig van en als ik onrustig ben, ben ik geen leuk mens. Ik zit mezelf er ook mee in de weg, niet eens alleen anderen. Het liefst zonder ik me dan af, zodat niemand last van me heeft en ik last heb van niemand.

Mijn leven is de laatste tijd totaal ongestructureerd geweest. Ik heb geen ritme. Het is heel fijn om alles zelf te kunnen bepalen en kiezen, maar ergens mis ik ook een bepaalde guidline in life. Ik zie hier maar weer eens te meer in dat het blogwereldje waarin ik, of ik het wil of niet, verkeer, maar om een paar dingen draait. En laten we eerlijk zijn, natuurlijk is een van die dingen geld verdienen. Ook ik verdien mijn geld met bloggen en daar ben ik blij mee en trots op. Er zijn niet heel veel mensen die dat voor elkaar krijgen en daarbij komt, het is te gek om te doen. Het is alleen wel goed om heel goed in perspectief te blijven plaatsen: is dit nou allemaal nodig? Natuurlijk, geld verdienen is nodig. Je moet ergens van leven. Maar waar ligt een grens? Werk je jezelf helemaal overhoop, omdat de kansen je worden aangeboden (en omdat je er leuk mee kunt verdienen,) of is genoeg ook een keertje genoeg?

Ik heb nooit rijk willen worden. Toen ik op de docentenopleiding zat, jaren geleden, werd me dat ook heel goed duidelijk gemaakt. ‘Als je rijk wilt worden, word dan zeker geen docent.’ Het is waar. Als docent verdien je een prima modaal salaris, maar het zal nooit de jackpot worden. Als blogger kun je wel degelijk de jackpot verdienen. Als je maar wilt. Als je maar bereid bent om heel erg hard te werken. Ik heb die ambitie nooit gehad, omdat ik toen ik nog docent was altijd al zei: ik wil gewoon genoeg verdienen om comfortabel te leven. Jouw idee van comfortabel kan natuurlijk anders zijn dan dat van mij, maar je snapt mijn punt. Het gaat niet om potten goud aan het einde van de regenboog – ik wil graag nú doen wat ik leuk vind en met het geld dat ik daarmee verdien, een comfortabel leventje leiden. Ik wil niet bezig zijn met hoe het allemaal nog beter en meer kan, want daarmee verlies ik een heleboel kostbare energie die ik graag aan andere dingen besteed. Zoals bijvoorbeeld aan mijn eigen gezondheid.

Ik verwaarloos mijn gezondheid sowieso vrij gemakkelijk. Dan eet en slaap ik amper, beweeg ik te weinig en kom ik te weinig buiten in de zon en frisse lucht. Ik bouw geen tijd in voor ontspanning en ren altijd maar door. Dat betekent vervolgens dat ik geen energie heb om tijd en aandacht te geven aan de mensen die dat verdienen. Zoals bijvoorbeeld mijn ouders en mijn broer, maar ook mijn dierbare vrienden en andere geliefden. Dat voelt niet goed. Maar om voor een ander te kunnen zorgen, moeten we echt eerst goed voor onszelf zorgen. Cliché much, maar wel zo waar.

Ik vraag me deze week wel honderd keer af: waar gaat het nu eigenlijk om in het leven? Ik denk: eerst komt gezondheid (en dus energie,) en dan komt de liefde. Voor jezelf en voor anderen. En die twee ingrediënten bij elkaar maken geluk. Carriere en geld verdienen, en dat geld vervolgens uitgeven aan allerlei toffe dingen, dat komt echt pas op een verdere plaats. Maar om daarnaar te kunnen leven, moet je soms heel bewust aanpassingen in je lifestyle aanbrengen. Dat geldt voor mij in ieder geval wel.

Concreet gezien betekent dat, dat ik een normaal werkritme wil. Ik huur een prachtige werkplek, maar ik heb er nog maar een paar keer gezeten, omdat ik nooit in de buurt was de afgelopen weken. Ik wil die plek echt gebruiken waar hij voor is. Om er te zitten en te schrijven. Om productief te zijn en lijstjes af te werken. Om het gezellig te hebben met mijn ‘collega’s’ daar.

Ik wil niet meer ’s avonds werken. En ook niet in het weekend. Vorige week zaterdag was ik met vrienden op stap. Het begon met een lunch en eindigde in drankjes, uiteindelijk waren we pas om 1 uur ’s nachts thuis. Terwijl ik eigenlijk na de lunch al naar huis wilde/moest, omdat ik werk te doen had. Zoals altijd. Ik heb altijd werk te doen. Mijn vrienden lieten me niet gaan en stonden erop dat ik mee ging tot het einde. Het was de beste zaterdag in tijden. En de dag erna heb ik ook maar al mijn werk gecanceld omdat ja, ik zat nu eenmaal toch lekker in die flow. Wat voelde dat goed. Het is ook eigenlijk best frappant dat iemand die haar eigen werkschema kan bepalen, want zo flexibel ben ik, het toch voor elkaar krijgt om een zaterdag vol werk te moeten plannen. Dan doe je ergens iets niet helemaal goed, volgens mij. Daar wil ik wel iets mee.

Over het algemeen genomen wil ik ook wat minder werken. Ik wil meer dingen uitbesteden en niet meer alle campagnes aannemen. Dat betekent dubbel minder verdienen, want: minder werk aannemen en ander werk uitbesteden, waar ik mensen voor moet betalen. Maar so be it. Als ik daar tijd en rust voor terugkrijg, dan heel graag. Ik wil voorlopig ook thuis zijn. Even niet niet op reis. Geen vluchtige dingen als voor 5 dagen naar Thailand (ja echt, dat werd me gevraagd.) Sowieso gewoon even nergens heen, tenzij ik opeens zin krijg om een vakantie te boeken. Maar nee, laat ik eerst maar eens genieten van mijn huisje in Rotterdam – wat nog steeds hartstikke nieuw voor me is – en misschien ook wat dingen afronden daar. Lampen ophangen, enzo.

Ik wil graag wat tijd voor normale dingen. Voor wandelingen over het strand of door het bos. Voor koken voor vrienden of familie. Voor een logeerweekend met mijn broertje. Voor naar de film gaan met mijn Cinevillepas. Voor naar concertjes gaan en boeken lezen. Misschien weer eens naar het theater? Voor wandelen door de stad, gewoon zonder eigenlijk daar een reden voor te hebben. Zeg maar gewoon wat ik vroeger altijd deed, voordat ik in deze gekke lifestyle terechtkwam. Dat heeft allemaal te maken met vaker nee zeggen en duidelijker communiceren naar mijn omgeving dat ik de komende tijd echt een beetje gas terug ga nemen.

Ik had heel erg heimwee toen ik hier aankwam, maar dat is gelukkig over nu. Ik heb besloten dat ik de komende dagen volop ga genieten van wat ik hier allemaal zie en meemaak, maar ook van het feit dat ik eindelijk tijd heb om dutjes te doen, stukken te schrijven en boeken te lezen. Ik had niet gedacht dat deze trip me dit zou brengen, maar dat gebeurde toch en daar ben ik enorm dankbaar voor. Thuis aangekomen ga ik hard aan de slag om te bewerkstelligen dat ik eerst voor gezondheid en liefde kan zorgen. Het geluk zal dan vast snel volgen.

The post Eerst gezondheid en liefde, dan de rest appeared first on De Groene Meisjes.