නමක් නොතැබූ කවියක්

හිත රිදෙව්ව වදන් අස්සෙන්
ඔබ තවමත් මදහස නගන්නේ ඇයි කිම
තැලෙන යකඩෙට වුව
සිමා මායිමක් ඇති වග
නොදන්නවාද නුබ

ප්‍රේමයත් මහා දුකක්
මතකද ඔබ කිව්වා කලෙක
මේ සා විසල් ප්‍රේමයක්
මට හරි බරක්
අද මන් කියන්නම් නුඹට

පැරණි කතන්දර කුමට ද ආයේම
හැකි තුටින් ඉන්න
ඔය රළු වදන් නොමැති තැන මට
ඔය මුවින් ගිලිහෙන වදනක් පාසා
ඇල්පෙනිති තුඩක් නම්
අනේ නුඹ මුනිවතම රකින්න..

#AK