Langzaam leven

Eén van de redenen waarom ik zo graag bij Toki, mijn favoriete koffietent in Amsterdam, zit, is het feit dat er heel groot ‘Go Slow’ op het raam staat. Dat en de ontzettend goede koffie, natuurlijk. Dat Go Slow werkt als een letterlijke reminder voor me, om het rustiger aan te doen.

Rustig aan doen is iets wat ik heel graag doe. Ik hou niet van haasten, ik neem veel liever mijn tijd om rustig van dingen te genieten. Dat is eigenlijk wat ik het liefste doe. Ik zeg wel eens: “ik hou van alles langzaam.” En toch lukt dat niet altijd. Soms kost het me ontzettend veel moeite om even rustig om me heen te kijken, om gewoon even in me op te nemen wat er om me heen gebeurt. Laatst zat ik met een ijsje in het Oosterpark. Muziek aan, ijsje in de ene hand, telefoon in de andere, op een bankje. Ik was met allerlei dingen tegelijk bezig, waardoor ik én niet echt genoot van mijn ijsje én amper om me heen keek. Best wel stom vond ik dat van mezelf – waarom zit je hier dan? Ga dan thuis zitten, op de bank. Echt mindful was het niet, nee.

Vorige week was ik twee dagen in Hamburg. Het was een werktrip, dus ik had natuurlijk weer een heel programma af te werken. Hotspot hier, hotspot daar, een stad willen bekijken en beleven in slechts anderhalve dag tijd is niet per se een heel ontspannende bezigheid. Gelukkig had ik iemand mee die de rust zelve was. Ze zorgde ervoor dat we een uurtje langer op een bank bleven hangen en dat we ergens spontaan aan de noodlesoep belandden, in plaats van naar de andere kant van de stad te gaan, omdat we per se bij dat ene vegan restaurantje moesten eten. Het liet me inzien hoe goed het is om soms even alles op pauze te zetten en gewoon even om je heen te kijken. Misschien worden op die momenten ook wel de beste gesprekken gevoerd, of komen de beste ideeën opborrelen.

Over opborrelen gesproken: heb je wel eens staan kijken naar een pan kokend water? Gewoon een pan vullen met water, op het vuur zetten en kijken hoe het aan de kook raakt? Zo’n ontspannende bezigheid, je hebt geen idee. Probeer het maar eens. Sowieso zijn er dingen in de keuken die me rustig kunnen maken. Zoals bijvoorbeeld verse thee zetten. Of groenten snijden. Een taart bakken. En dan allemaal in een rustig tempo. Muziekje erbij, misschien een glas wijn. Werkt allemaal prima voor mij.

Dat haastige, rennen van plek naar plek, te veel afspraken plannen op één dag, het is gewoon geen goed idee. Ik wil dingen met aandacht doen. Toen ik in Valencia was kwam ik tot dat inzicht. Wat deden die dagen me goed zeg. Geen plan hebben, gewoon een beetje rondlopen zonder plan. Ik weet het hoor, dat is niet de realiteit. De realiteit is dat je een agenda hebt en een horloge. En ook niet elke dag zon. En al helemaal geen palmbomen om naar te kijken of om tegenaan te leunen. Toch geloof ik dat je ook in je dagelijkse leven dat rustige gevoel kunt creëren en vasthouden.

Voor mij begint dat absoluut al met mijn agenda. Ik heb een digitale agenda die ik heel trouw bijhoud en dat werkt prima. Toch heb ik eens in de zoveel tijd de behoefte om alles uit die agenda ook nog even op papier uit te schrijven, in mijn hardcopy agenda. Dat schept meer overzicht en ik zie letterlijk: zoveel dagen, zoveel plannen. Door dit zo visueel te maken, zie ik al gauw dat ik of veel te veel afspraken heb gepland en dus dingen moet gaan cancelen, wil ik nog een beetje langzaamaan kunnen doen. Dat uitschrijven van mijn digitale agenda is ook een manier om meer aandacht te geven aan de afspraken die ik heb. Ze worden dan opeens echt of tastbaar. Soms zie ik daardoor ook dat de drukte of de rush voornamelijk ín mijn hoofd zit en dat het op papier eigenlijk wel wat meevalt allemaal.

Dat laatste wil sowieso wel eens het geval zijn. Dat de druk die ik voel, vooral in mijn hoofd zit. Dan dénk ik het heel erg druk te hebben. Ik schreef daar eens het artikel ‘the glorification of busy’ over. Dat ging vooral over hoe we met z’n allen soms heel hard roepen hoe drukdrukdruk we wel niet zijn – eigenlijk om onszelf en anderen te overtuigen van ons bestaansrecht. Ontzettend irritant vind ik dat, ook van mezelf, en toch trap ik er af en toe in. Door dat soort dingen maar vaak genoeg te roepen (‘hoe het gaat? ja goed hoor, maar DRUK!’) ga je het vanzelf geloven én ernaar handelen.

Zijn er manieren om weer eens wat meer in die Go-Slow-vibe te gaan zitten? Zeker wel. En ik weet ook precies wat voor mij werkt. Bijvoorbeeld: mijn digitale agenda overnemen in mijn hardcopy agenda en eventueel afspraken cancelen, mijn telefoon vaker wegleggen, mijn meditatie-apps vaker gebruiken, the Miracle Morning ochtendroutine uitvoeren en meer lezen. Of eens een rondje hardlopen, een uurtje in de zon zitten met een podcast op mijn koptelefoon en op een druilerige zondagmiddag, zoals gisteren, een taart bakken.

Hoewel ik het allemaal heel goed kan beredeneren en jullie allemaal tips kan geven hoe je hier een start mee kunt maken, blijft het voor mij dus ook een uitdaging. Ik heb wel eens gedacht: moet ik maar eens een maand naar Nepal of Tibet, in een stilteklooster gaan zitten? Maar ja, wat dan als je terugkomt? Hoe groot is het contrast met het normale, dagelijkse leven? Hoe ga ik daar vervolgens mee om? Dat lijkt me ook nog behoorlijk ingewikkeld. Daarbij komt: moet je daarvoor nou per se naar Azië, om die rust in jezelf te vinden? Ik denk er wel over na om, gewoon hier in Nederland, een mindfulness cursus te volgen. Het lijkt me heel interessant om meer over het onderwerp te leren, maar ook om er bewust mee bezig te zijn, een week of acht. Zo word je er ook voortdurend aan herinnerd en ik verwacht dat zoiets ook op de langere termijn echt iets oplevert. Ja, daar ga ik maar eens over nadenken.

Vandaag ga ik er, ondanks het feit dat ik 3 afspraken en 2 deadlines heb, een langzame dag van maken. Ja, dat klinkt wat tegenstrijdig misschien, want een langzame dag stel ik me ook eerder voor als een dag waarop ik vrijwel niks hoef, maar toch denk ik dat het kan. En jij? Hoe ga jij deze maandag in? Of deze nieuwe week, moet ik zeggen? Hoe zorg jij ervoor dat je soms eens wat langzamer gaat? Wat zijn jouw methodes? Als je iets wilt delen over dit onderwerp, dan ben je meer dan welkom bij de comments. Dankjewel! 

Foto: Aline Bouma. 

The post Langzaam leven appeared first on De Groene Meisjes.