Το Όνειρο που περίμενες

Ονειροπολώντας στην Ελλάδα είναι να περιμένεις το λεωφορείο σε μέρα που απεργούν τα τραίνα. Αφού περιμένεις χάνοντας το χρόνο σου στη στάση, το Όνειρο έρχεται αργοπορημένο και γεματο κόσμο. Σηκώνεις το χέρι μα αυτό σε προσπερνά και ο οδηγός σου κάνει νόημα ότι δεν χωράς.

Δεν χωράς. Στο λένε και οι επιβάτες σε περίπτωση που οι πόρτες ανοίξουν για να κατέβει κάποιος έπειτα απο χίλια ζόρια.

Δεν χωράς. Στο φωνάζουν καθώς σε εμποδίζουν να ανέβεις. Και με μούρη ξινή συνεχίζουν την πορεία τους στριμωγμένοι ελπίζοντας πως καποια στιγμή κάποια θέση θα αδειάσει και για αυτους.

Δεν χωράς, σου λένε. Δεν το βλέπεις;

Και εσύ που περίμενες, παραμένεις στη στάση να βλέπεις το Όνειρο να χάνεται στην κίνηση και τη βουή του δρόμου, επειδή δεν χωρουσες.

Κουφάλες. Εγω θα πάω με τα πόδια.

Θα περπατήσω, θα κουραστώ, θα λαχανιάσω.

Αλλά θα φτάσω. Κάποια στιγμή θα φτάσω.