2015 μια αξέχαστη χρονιά
Ίσως να είμαι ο μοναδικός άνθρωπος που στεναχωριέται που φεύγει το 15. Ήταν η καλύτερη χρονιά που έζησα από το 04 και μετά, με τόσα απρόσμενα γεγονότα, ευχάριστες εκπλήξεις, πολύ δουλειά, δημιουργικότητα, εμπειρίες και γνωριμίες με υπέροχους ανθρώπους (όλοι εσείς ξέρετε ποιοι είστε).
Όχι βέβαια πως δεν είχαμε και τις αναποδιές μας αλλά τα θετικά ήταν τόσα πολλά που δεν ξέρω από που να ξεκινήσω.
Θα τα πάρω χρονολογικά.
Το 15 λοιπόν ήταν η χρονιά που πήραμε σκυλάκι (λέτε να ήταν αυτό που μας έφερε το γούρι;) που έπαιξα με δυο υπέροχες θεατρικές ομάδες, την StART και την On the Roard και που η κωμωδία μου «The Irish Bastard», το πρώτο μου θεατρικό έργο κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Athens Comedy Festival, ενώ την ίδια μέρα βραβεύτηκε ένα ακόμα διήγημα μου ο «Αγιος Δράκοντας» μαζί με άλλα τέσσερα διηγήματα στο ανοιξιάτικο Fantasticon.
Εκτός από το Irish έπαιξα σε τέσσερις (παραλίγο πέντε) παραστάσεις, στη μία από τις οποίες είχα και πρωταγωνιστικό ρόλο.
Συμμετείχα στις ταινίες «Ο Μαγικός Καθρέφτης» ως Σπαρτιάτης πολεμιστής και στο «Pilgrimage» ως Καππαδόκης λιθοβόλος. Τόσο στη μία όσο και στην άλλη ταινία, στην Αθήνα και στην Νίσηρο, έζησα τις πιο ωραίες στιγμές του έτους με καλή παρέα, πολύ γέλιο και έντονη διάθεση. Επίσης συμμετείχα στη σειρά «Ασφαιροι» του Alpha, μια επιπλέον εξαιρετική συνεργασία με νέους ταλαντούχους δημιουργούς.
Το καλοκαίρι εργάστηκα στο Φεστιβάλ Παραμυθιού ως πειρατής και αργότερα ξεκίνησα να συνεργάζομαι με την Κιβωτό. Έγινα ομοδάρχης σε summercamp (ο τρελός μαλλιάς με τους Κέρβερους) και αργότερα ξεναγός εκδρομών-εκπαιδευτικών προγραμμάτων στο Μουσείο Οίνου και στην Πάρνηθα. Κάπου εκεί ήμουν και ο θεός Διόνυσος που ξεσήκωνε τα μικρά όπως έκανα και στο summercamp.
Από όλα τα events η Κιβωτός μου κράτησε το καλύτερο για το τέλος: με έκανε Jedi Master στο Star Wars Academy για λογαριασμό της Disney και την προώθηση της νέας Star Wars ταινίας. Ήταν η καλύτερη δουλειά που έκανα ποτέ.
Είδα ζωντανά τους Epica για δεύτερη φορά και τους Blind Guardian για έκτη. Θα σταθώ στη συναυλία των δεύτερων. Ξαναβρέθηκα με τον Hansi ο οποίος θυμόταν εμένα και το βιβλίο μου. «The children book, right? I still have it!» μου είπε… Φωτογραφηθήκαμε με όλη την μπάντα και ένα εφηβικό όνειρο επιτέλους βγήκε αληθινό. Συν ότι μετά από τόσες φορές καταφέραμε να τους δούμε από την πρώτη σειρά. Αγάπη 15 και βάλε χρόνων…
Και μιας που αναφέρα το βιβλίο, το Τραγούδι του Χρόνου επανακυκλοφόρησε από νέο εκδοτικό ξεκινώντας το ταξίδι και πάλι από την αρχή. Το Δεκέμβριο έμαθα πως σε κάποιο παιδικό σταθμό το έκαναν θεατρικό και ότι διάβασαν ένα άλλο μου παραμύθι σε κάποιο δημοτικό σχολείο.
Και λέγοντας για ιστορίες, ολοκλήρωσα τη νουβέλα «Το Ταξίδι του Βάρδου», μια ιστορία που για χρόνια ήθελα να τη γράψω, στρώθηκα, την έγραψα και την τελείωσα. Ήταν ένας ακόμα άθλος για μένα και το χαοτικό μου μυαλό.
Κάναμε Halloween σε σπίτι φίλων με σκάλισμα κολοκύθας, τρομαχτικές ιστορίες, αστεία, ατμόσφαιρα και ότι άλλο επέβαλλε η συγκεκριμένη νύχτα.
Είδα αγαπημένους φίλους να παντρεύονται, άλλους να γίνονται γονείς και άλλους να βαφτίζουν τα παιδιά τους. Είδα επίσης φίλους να ελπίζουν, να αγωνίζονται και παρά την μεγάλη προδοσία που φάγαμε όλοι μαζί, να συνεχίζουν να παλεύουν, να γελούν και να δημιουργούν.
Είδα τη γιαγιά μου να φτάνει τα 100 και να είναι ακόμα γερή και καλοστεκούμενη όπως τη θυμάμαι από πάντα. Ίσως η ευχή που έκανα για εκείνη όταν ήμουν παιδί, να έπιασε και η γιαγιά να ζήσει για πάντα.
Τέλος έπιασα δουλειά στο εργοστάσιο Σοκολάτας και η νέα χρονιά με βρίσκει να εργάζομαι με μισθό και ένσημα.
Φέτος λοιπόν έκανα πολλά και έγινα πολλά.
Έδωσα χαρά σε πολύ κόσμο, σε μικρούς και σε μεγάλους. Θα ζω για πάντα στο 2015 όχι μόνο στις δικές μου αναμνήσεις αλλά και σε άλλων, πολλών, γνωστών και άγνωστων που ίσως να μην μάθουν ποτέ το όνομα μου, όπως το Βάρδο της ιστορίας μου. Ήμουν ο Πάντι ο Ιρλανδός, το Τέρας της Πεντάμορφης, ο Πειρατής με τη γοργόνα, ο Φρέντερ, ο θεός Διόνυσος, το Ξωτικό με τα γένια, ο Αγιος Βασίλης της Χασιάς, ο Jedi Master Tookai, ο Μπισκοτομάγος και ο Φύλακας του Σοκολατοκαταράκτη.
Κάτι από μένα κάτι από εσάς.
Σας ευχαριστώ όλους για τις στιγμές που μοιραστήκαμε μαζί από κοντά και από μακριά. Σας εύχομαι ότι καλύτερο και μια χρονιά, όποια κι αν θα είναι αυτή, που να αξίζει να τη θυμάστε και να χαμογελάτε.
Ευχαριστώ πολύ 2015.
Και τώρα 2016, μπορείς να με ισοπεδώσεις.
Το ξέρω πως θα το κάνεις.
