Aivan Reigh Vivero's Blog, page 2
September 17, 2013
34th Manila International Bookfair
After how many months of not posting, I’m back! Andami kong kwento na hindi ko naitala sa blog kong ito. Well, as for now, I’d like to share my experience with the recently concluded 34th Manila International Book Fair.
Last August, I received an email coming from Sir Eds saying that I was set to have a book signing during the annual Manila International Bookfair. At first, I was like, “really”? I was so flattered since I knew that most the writers that were usually invited to have a book signing were quiet famous… famous on their own right. To cut the long story short, I said yes to sir Eds.
At noon ngang nakaraang Sabado, kabadong pumunta ako sa SMX Convention Center sa MOA. Kimpoy Feliciano, who by the way is the hero of the book that I've written, is also coming with me to sign the books.
When I aarived at the NBS booth, ‘twas already jam-packed! Nalula ako sa laki ng SMX at sa dami ng mga tao! Fortunately, konti lang ang books na pinirmahan namin ni Pao. Haha. Ewan ko ba, hindi pa rin talaga ako masanay-sanay na may mga nagpapapirma at nagpapa-picture sakin. I’m not a celebrity so you’d notice that my face is a ‘lil bit awkward with those photos taken by some fans/friends/followers/whatever.
After the book signing, I went to PHR cocktail party at the 2nd floor. Para sa mga hindi nakakaalam, writer din po ako sa Precious Hearts Romances, collectively known as PHR. So, ayun na nga… ang awkward ng suot ko sa cocktail party nay un kasi ako lang yata ang naka t-shirt! Haha. Pero kiber ko ba!
With Kensi of PHR
Ang poging host ng PH cocktail party, Mr. JP Bertiz :)
Chika dito, chika doon! Finally, na-meet ko din for the first time sina Kensi, Sapphire Morales, Juris Angela, Ms. Angel Bautista, Ms. Rose Tan Sonia Francesca and Heart Yngrid.
Pangalawang beses ko naman na ma-meet sina Tyra, Luna King, Nikki Del Rosario at ate Sofia. They’re all pretty and kalog, I’m telling you. Pero na-starsturck talaga ako kay Ms. Angel Bautista and Ms. Rose Tan. Grabeee! I’m such a fan.
And then, I also met Denny, the author Diary Ng Panget na soon ay gagawan na ng movie adaptation under Viva Films. She’s really really nice. Siya pa ang nagyaya na mag-picture kami. Wala kasi akong matinong camera. Haha. I was overwhelemed to see her. She’s a gem! If I’m not mistaken, ngayon ang sabi niya na babalik siya ng Italy.
With HaveYouSeenThisGirl
Ayun, before I end up this entry, may I just say na ang pogi pogi ng host ng PHR cocktail party na si Mr. JP Bertis III. Haha. He’s not that tall pero ang lakas ng dating. At hindi lang siya pogi, matalino at mabait din siya. Total package! J
Anyway, hanggang dito na lang muna ‘to. Napahaba na naman ang chika ko. Haha.
Last August, I received an email coming from Sir Eds saying that I was set to have a book signing during the annual Manila International Bookfair. At first, I was like, “really”? I was so flattered since I knew that most the writers that were usually invited to have a book signing were quiet famous… famous on their own right. To cut the long story short, I said yes to sir Eds.
At noon ngang nakaraang Sabado, kabadong pumunta ako sa SMX Convention Center sa MOA. Kimpoy Feliciano, who by the way is the hero of the book that I've written, is also coming with me to sign the books.
When I aarived at the NBS booth, ‘twas already jam-packed! Nalula ako sa laki ng SMX at sa dami ng mga tao! Fortunately, konti lang ang books na pinirmahan namin ni Pao. Haha. Ewan ko ba, hindi pa rin talaga ako masanay-sanay na may mga nagpapapirma at nagpapa-picture sakin. I’m not a celebrity so you’d notice that my face is a ‘lil bit awkward with those photos taken by some fans/friends/followers/whatever.
After the book signing, I went to PHR cocktail party at the 2nd floor. Para sa mga hindi nakakaalam, writer din po ako sa Precious Hearts Romances, collectively known as PHR. So, ayun na nga… ang awkward ng suot ko sa cocktail party nay un kasi ako lang yata ang naka t-shirt! Haha. Pero kiber ko ba!
With Kensi of PHR
Ang poging host ng PH cocktail party, Mr. JP Bertiz :)Chika dito, chika doon! Finally, na-meet ko din for the first time sina Kensi, Sapphire Morales, Juris Angela, Ms. Angel Bautista, Ms. Rose Tan Sonia Francesca and Heart Yngrid.
Pangalawang beses ko naman na ma-meet sina Tyra, Luna King, Nikki Del Rosario at ate Sofia. They’re all pretty and kalog, I’m telling you. Pero na-starsturck talaga ako kay Ms. Angel Bautista and Ms. Rose Tan. Grabeee! I’m such a fan.
And then, I also met Denny, the author Diary Ng Panget na soon ay gagawan na ng movie adaptation under Viva Films. She’s really really nice. Siya pa ang nagyaya na mag-picture kami. Wala kasi akong matinong camera. Haha. I was overwhelemed to see her. She’s a gem! If I’m not mistaken, ngayon ang sabi niya na babalik siya ng Italy.
With HaveYouSeenThisGirlAyun, before I end up this entry, may I just say na ang pogi pogi ng host ng PHR cocktail party na si Mr. JP Bertis III. Haha. He’s not that tall pero ang lakas ng dating. At hindi lang siya pogi, matalino at mabait din siya. Total package! J
Anyway, hanggang dito na lang muna ‘to. Napahaba na naman ang chika ko. Haha.
.jpg)
July 29, 2013
Fan Girl Meets Superman Book Launch
I’ve been so busy so super duper late itong post ko tungkol sa “Fan Girl Meets Superman Book Launch” na ginanap kahapon sa SM Mall of Asia.
Ako ang unang beneso at huling niyakap ni Pao - I'm a lucky bitch. Haha
Gusto kong magpasalamat kay Kimpoy Feliciano for supporting the said event. Hindi mo lang alam kung gaano ako kasaya kasi sinusuportahan mo ang book kong ito. I would also like to extend my sincerest gratitude to Paolo’s manager, Sir Carlo —thank you so much Sir! Sa mga hindi po nakakaalam, si Sir Carlo po mismo ang nakipag-ugnayan sa National Bookstore para po magkaroon ng ganitong event. It was Sir Carlo’s idea na magkaroon ng book signing. At iyon ay para lang makasama niyo si Kimpoy.
Lubos din ang pasasalamat ko sa lahat ng mga “fangirls”na pumunta kahapon para suportahan si Kimpoy at para na rin makapagpapirma ng kanilang libro. Salamat sa inyo. Hindi niyo lang alam na sobra ang panginginig ko kahapon lalo na nung tinawag ako ng host at nung mag-beso kami ni Pao. Habang nagbebeso kami, ang unang pumasok sa isip ko ay: “Siyete, may tigyawat ako. Mapi-feel yun ng makinis na kutis ni Pao.” Hahaha.
Gusto ko nga palang humingi ng paumanhin kung hindi ko nagawang magbigay ng speech tungkol sa doon sa libro. Nahihiya kasi ako. As in sobrang nahihiya ako kaya nga after nung moment na ‘yun, umalis agad ako sa stage at mas pinili kong manatili sa bandang likuran. May phobia po ako sa microphone, kaya ganoon. And I also have a speech defect kaya ganern. Haha.
Sa mga lumapit sa akin kahapon para magpa-autograph at magpa-picture na din, maraming salamat. Nakakataba ng puso. You guys made me feel special. Kahit hindi ko kakilala yung ibang lumapit, salamat pa din. Kikilalanin ko rin kayo sa mga darating na araw.
Noong kumakain na kami sa Oki Oki — kasama ang mga relatives ni Pao at iyong mga friends ni Sir Edsel (my publisher), doon ko napagtanto na ang hirap palang maging artista. Nasa opposite sides kami ni Kimpoy ng mesa kaya naman panay ang sulyap ko sa kanya. Hindi ko maiwasang isipin na “Superman” nga siya — walang kapaguran. Kung ako nga, hindi nangalahati ang nagpa-pirma sa akin, napagod… siya pa kaya? At ang hilig niyang mag multi-tasking. Kumakain habang animated na nakikipagtuos sa celphone niya. Haha. Anyway, the dinner was great. Feeling ko ang special ko kasi kasama ko silang mag dinner. Yun lang, hindi ko masyadong ma-appreciate yung mga pagkain. Hindi sanay ang sikmura ko sa mga pagkaing pangmayaman!
With Tita Nene - Kimpoy's mom.
Anyway, special mention sa mga espesyal na tao na nagawang isingit sa mga schedule nila ang book launch ng first book ko under Lifebooks: To my cousin ate Jeraldine, my college friends/Psychmates, Claire, Jam, Mimai at Pauline na isinama pa ang gwapo niyang jowa na si Jann. Salamat guys! Maraming salamat din Anthony for gracing the event! Sa wakas, nagkita din tayo after so many months of chikahan sa Facebook. Haha.
Meet my Psych mates.
Siyempre, malaki rin ang pasasalamat ko kay Sir Edsel dahil sa pagtitiwalang ipinagkaloob niya sa akin. God bless you more, Sir Eds. Tulog tulog din po pag may time.
With my publisher, Sir Eds. :)
Lord, you’re the best!
Note: The photos that I used here is not mine. May mga nanggaling kay Sir Eds, sa mga Psychmates ko at sa mga KaKimpoys. Thank you for tagging me. :))Here are other photos of the said event:
Ako ang unang beneso at huling niyakap ni Pao - I'm a lucky bitch. HahaGusto kong magpasalamat kay Kimpoy Feliciano for supporting the said event. Hindi mo lang alam kung gaano ako kasaya kasi sinusuportahan mo ang book kong ito. I would also like to extend my sincerest gratitude to Paolo’s manager, Sir Carlo —thank you so much Sir! Sa mga hindi po nakakaalam, si Sir Carlo po mismo ang nakipag-ugnayan sa National Bookstore para po magkaroon ng ganitong event. It was Sir Carlo’s idea na magkaroon ng book signing. At iyon ay para lang makasama niyo si Kimpoy.
Lubos din ang pasasalamat ko sa lahat ng mga “fangirls”na pumunta kahapon para suportahan si Kimpoy at para na rin makapagpapirma ng kanilang libro. Salamat sa inyo. Hindi niyo lang alam na sobra ang panginginig ko kahapon lalo na nung tinawag ako ng host at nung mag-beso kami ni Pao. Habang nagbebeso kami, ang unang pumasok sa isip ko ay: “Siyete, may tigyawat ako. Mapi-feel yun ng makinis na kutis ni Pao.” Hahaha.
Gusto ko nga palang humingi ng paumanhin kung hindi ko nagawang magbigay ng speech tungkol sa doon sa libro. Nahihiya kasi ako. As in sobrang nahihiya ako kaya nga after nung moment na ‘yun, umalis agad ako sa stage at mas pinili kong manatili sa bandang likuran. May phobia po ako sa microphone, kaya ganoon. And I also have a speech defect kaya ganern. Haha.
Sa mga lumapit sa akin kahapon para magpa-autograph at magpa-picture na din, maraming salamat. Nakakataba ng puso. You guys made me feel special. Kahit hindi ko kakilala yung ibang lumapit, salamat pa din. Kikilalanin ko rin kayo sa mga darating na araw.
Noong kumakain na kami sa Oki Oki — kasama ang mga relatives ni Pao at iyong mga friends ni Sir Edsel (my publisher), doon ko napagtanto na ang hirap palang maging artista. Nasa opposite sides kami ni Kimpoy ng mesa kaya naman panay ang sulyap ko sa kanya. Hindi ko maiwasang isipin na “Superman” nga siya — walang kapaguran. Kung ako nga, hindi nangalahati ang nagpa-pirma sa akin, napagod… siya pa kaya? At ang hilig niyang mag multi-tasking. Kumakain habang animated na nakikipagtuos sa celphone niya. Haha. Anyway, the dinner was great. Feeling ko ang special ko kasi kasama ko silang mag dinner. Yun lang, hindi ko masyadong ma-appreciate yung mga pagkain. Hindi sanay ang sikmura ko sa mga pagkaing pangmayaman!
With Tita Nene - Kimpoy's mom.Anyway, special mention sa mga espesyal na tao na nagawang isingit sa mga schedule nila ang book launch ng first book ko under Lifebooks: To my cousin ate Jeraldine, my college friends/Psychmates, Claire, Jam, Mimai at Pauline na isinama pa ang gwapo niyang jowa na si Jann. Salamat guys! Maraming salamat din Anthony for gracing the event! Sa wakas, nagkita din tayo after so many months of chikahan sa Facebook. Haha.
Meet my Psych mates. Siyempre, malaki rin ang pasasalamat ko kay Sir Edsel dahil sa pagtitiwalang ipinagkaloob niya sa akin. God bless you more, Sir Eds. Tulog tulog din po pag may time.
With my publisher, Sir Eds. :)Lord, you’re the best!
Note: The photos that I used here is not mine. May mga nanggaling kay Sir Eds, sa mga Psychmates ko at sa mga KaKimpoys. Thank you for tagging me. :))Here are other photos of the said event:
July 27, 2013
Super Sireyna Grand Finals
Read at your own risk. This article is filled with hatred and angst. So if you can’t handle that, back off, bitch.
Twitter Trending Topic as of July 27, 2013 (around 2:30 P.M.)
Anyway, kakatapos lang ng Eat Bulaga Super Sireyna Grand Finals. And I’m so disappointed with the chosen Queen of Queens.
I’ll admit na ang gusto kong manalo ay si Ms. Maki Eve Mercedez of Cebu --- the Queen of the Sky. She’s beautiful, elegant and eloquent. She’s got everything to be crowned as Queen of Queens. Pero anong nangyari judges? Binanatan lang kayo ng isang artikulo, na-elibs na kayo. *Insert evil laugh instead of mean words* Sorry, pero hindi ko talaga alam kung anong nakain niyo. Buti na lang hindi nag judge si Paolo, Bitoy at Alden Richards kung hindi, maglulupasay na talaga ako dahil sa sobrang disappointment.
Sa costume pa lang, na-disappoint na ako. Si Maki dapat ang nanalo sa kategoryang iyon. Nakita niyo ba ang costume niya? Yung attitude ng pagdadala niya doon sa costume niya? Mga bulag yata ang mga judges. Samantalang iyong nanalo, super awkward nung face --- yun siguro ang batayan ng bonggang stage presence.
Sa wit naman, do I need to discuss this pa? Diyos ko naman. Grammar, diction at enunciation pa lang, lamang na lamang na si Queen of the Sky! Lalo na ang content ng mga sagot niya. Yung iba naman diyan, binanatan lang ng article, humanga na. Pwe!
Anyway, for me --- at sa puso ng napakaraming Dabarkads, si Maki Eve Mercedez pa rin ang tunay na panalo.
Sana kuning ambassador ng LGBT community si Maki. Alangan namang si Kim Chui? Masindak pa ang mga bakla at tuluyang hindi magladlad. Haha. We need someone like Maki na soft-spoken, eloquent and humble.
I’m so proud na pareho kaming Psychology graduate. Dahil diyan, love na love talaga kita Maki! More power to you! J
I love her talent. Simple pero may sense. 
Hindi lang judges and na-impressed mo kundi buong sambayang Pilipino!
A testimony that Cebuano's are really talented and creative. :)
July 17, 2013
Get To Know Denny / HaveYouSeenThisGirl
Matutulog na sana ako, eh. 5:30 AM na kasi ako natapos basahin yung book ko na #FanGirlMeetsSuperman. Habang nakahiga, wala sa sariling nag-check ako ng email. And presto! I have a new email… and it’s from Denny / HaveYouSeenThisGirl, the author of the bestseller book “Diary Ng Panget”.
Biglang nawala yung antok ko! Hahaha. Ina-anticipate ko kasi yung sagot niya sa last email ko sa kanya na kabaliwan lang naman. Hahaha.
My last email to her was like a “slumbook”, something like, getting to know one of my favourite writers as of this writing.
Want to know more about Denny / HaveYouSeenThisGirl? Just continue reading. Haha. J
Basic Questions:
Screen name: Denny / HaveYouSeenThisGirL
Date of birth : 11 Feb 1994
Place of birth: San Pablo Laguna
Religion: Catholic
Height: 1, 57 meters
Weight: 42 kg
Hair Color: Black
Eye Color: Brown
Complexion: Olive
More personal questions:
Hobbies: Reading, writing, drawing
Perfume you use: Whatever there is, currently using Michka
Brand of clothes: Guess, Terranova, Liu Jo
Network provider: Netgear
Would you like to be a singer or a dancer? Singer, but I don't have singing talent.
Favorite male artist (can be local or international): Justin Timberlake, Narimiya Hiroki and Adam Levine
Favorite female artist (can be local or international): Inoue Mao, Katy Perry and Taylor Swift
Very personal question:
Would you kiss a guy on your first date? Why? Nah
Sexiest part of a guy? Back shoulder
Your best asset (body part): I dunno! Haha! Do I even have one? XD
What is your stand about pre-marital sex? It's ok as long as they practice safe sex
How would you want a guy court you? It doesn't matter how he'll court me as long as he's sincere, it's okay.
Complete this Sentence:
Most people don’t know that you are: an awkward person
I always like people who are: sincere
I get annoyed when: someone watches what I type in my computer
Love is: like a rosary full of mysteries (hahaha elementary ang peg? XD)
Being cute or pretty is: I have no idea, I'm not cute nor pretty so I dunno hahaha!
Slumbook lang? XD
***
Yan lang muna. Hehehe. Anyway, Denny will be attending the Manila International Book Fair will I am also invited. Schedule ng book signing ko is September 14 at 3:00 PM then afterwhich is Kuya Marcelo Santos III.
Denny will be attending the MIBF from September 11-15. J
Did you like this article?
Follow me on Twitter: @iamaivanreigh
And hope you guys could grab a copy of my book "Fan Girl Meets Superman". It's only 99 pesos. at leading bookstores. ^_^
Available pa rin po ang book ni Denny, ang Diary Ng Panget Book 1 and 2.
That's it for today, tulog muna ako. XD
Renzo, The Shy Guy
There’s this guy na nakasama ko minsan sa swimming sa Southern, Leyte. His name is Renzo. He’s kinda cute but he’s also some sort aloof. We weren’t given the chance to talk since I am painfully shy, as you know that. So I just kept on staring at his picturesque physique.He was just 17 (?) but he already got the abs! He’s really hot and hot and hot.
Curious about his looks? Well, just click the “READ MORE” button below and tell me what’s your assessment. Haha. :DGiven name: Renzo Jay Estose BarimbaoNickname:Renzo, Renz, EnzoScreen name: Renzo BarimbaoDate of birth: August 22, 1995Place of birth: Oroquieta City, Mis. OccidentalReligion:Roman CatholicHeight:5’8Weight:133 lbsHair Color: BlackEye Color: Dark BrownComplexion:Moreno
More personal questions:
Hobbies:Marathons, Lawn Tennis, Guitar Playing
Perfume you use: Cool Water
Brand of clothes: m2m (many2mention)
Would you like to be a singer or a dancer? I have an affiliation for both. But more on singing (:
Favorite male artist (can be local or international): David Cook
Number of girlfriends you had before: Two (2)
Name of you crush as of now: Cath
Secret Ambition: To establish a Band
You’re given one (1) day to live other’s life, whose life would you like to experience and why? Either one of my parents (father or mother), to experience their hardships and what it’s like being “them”. So in a way, I could realize and value the things, w/c I hardly notice and be grateful of, that they are doing for our well-being.
Very personal question:
Would you kiss a girl on your first date? Why? It depends :D
Sexiest part of a girl? ~Her eyes
Your best asset (body part): Idk
Boxer or briefs? ~Briefs
Are you in favour of pre-marital sex? Why? ~Nope, it’s against my faith.
How would you court a girl? ~It comes off naturally :3
Your idea of a romantic date? Merely being with her is already romantic
Complete this Sentence:
Most people don’t know that you are: Inclined to music. And dreams of having a concert one day :3
I always like people who are: Honest and Respectful
I get annoyed when: Someone disrespects and reprimands on something which I am taking in seriously.
Love is:PATIENT
Being cute or pogi is: Idk, ‘cause I don’t think “yet” that I am. xD
July 16, 2013
Marry Me
Paano kung ang lalaking pinakamamahal mo ay hindi naniniwala sa salitang kasal? Handa ka bang sumugal, o kayang mong talikuran ang isang wagas na pagmamahal?
Kasalukuyang nagbubukas ng de-lata si Jackie nang makarinig siya nang katok mula sa harap ng bahay. Who on this earth would knock at someone else’s door at this point of time? Malapit nang mag alas-dose nang madaling-araw.
She wasn’t expecting any visitor lalo na at kadarating lang niya galing Maynila. She was dead tired and all she wanted to do was eat and sleep. Naiinis na pinuntahan niya ang front door bago pa man iyon magiba nang kung sino mang unwanted visitor niya.
She was caught off-guard when she absentmindedly opened the door. Nasa harap kasi niya ang pinakahuling tao na gusto niyang makita sa tanang buhay niya – or maybe that was her pride talking. It was Randell – her first dance, first love, first kiss, first everything! And yes, he also gave her her first heartbreak. They parted ways because he doesn’t believe in marriage. Yes, they broke up because Randell couldn’t ask her to marry him. He said he wasn’t the marrying type. But for her, it was bullshit! He was total bull.
“Randell… What a nice surprise,” she managed to make a fake smile.
“So totoo pala ang balita, nagbalik ka nga. It’s nice to see you again.” He flashed his lopsided smile that used to make her heart skip a beat.
“I supposed hindi lang iyan ang sasabihin mo kaya napasugod dito sa bahay ko nang ganitong oras. Come in, kakain pa lang kasi ako. Baka gusto mo akong sabayan?”
“Nah! I’ll just watch you eat and maybe we could talk afterwards.”
Pinatuloy niya si Randell sa bahay niya na para bang hindi siya nito sinaktan isang taon na ang nakararaan.
“Parang wala yata masyadong nagbago dito sa bahay mo?” Ang “bahay mo” na tinutukoy nito ay dating “bahay nila”. Mahigit dalawang taon din silang nagsama ni Randell sa iisang bubong. They acted like real husband and wife – only they were not married.
“Wala kasi akong time na ipaayos ang bahay na ‘to. Kung hindi ko nga lang naisip na ibenta na ang bahay na ‘to, hindi pa siguro ako makakauwi ulit dito sa Leyte.”
Magkaharap na naupo sila sa lapag sala. Nawalisan na niya iyon kanina pagdating niya.
“Ibebenta mo itong bahay ng mommy mo?”
“Yeah. Wala namang titira dito dahil nasa Maynila na ang trabaho ko. Mabubulok lang ‘to kung walang tatao.” Besides, para na rin makapag move-on ako sa memories nating dalawa sa bahay na ‘to. Gusto sana niya iyong idagdag pero sa huli ay nagpasya siyang sarilinin na lang ang bagay na iyon.
Nang matapos siyang kumain ay saglit na hinugasan lang niya ang pinagkainan niya at bumalik na siya sa sala kung saan naghihintay sa kanya si Randell. Magkaharap at parehong naka-squat na nakaupo sila sa carpeted na sahig. He was looking at her intently.
“Jackie, I came here to say sorry. I’m sorry that I hurt you, so bad…”
Bubuka pa lang sana ang bibig niya para sumagot nang biglang mamatay ang ilaw sa buong kabahayan. Dahil doon ay bigla siyang nag-panic. “Randell…” tawag niya sa binata. Dahil alam niyang kaharap niya lang ito ay aligagang nangapa siya sa dilim. Numero unong takot siya sa dilim.
Iniunat niya ang kamay niya para abutin ang binata. Nag-landing ang kamay niya sa kung saang parte ng katawan ng binata. Bahagya niyang nalalanghap ang mabangong hininga ng binata, patunay iyon na magkalapit na sila.
“I-steady mo lang ang kamay mo, Jackie,” narinig niyang bulog ni Randell sa kanya.
“B-bakit?” nanginginig ang boses na tanong niya dito. May nakita ba itong white lady sa likuran niya? Bigla siyang nanginig sa takot dahil sa naisip.
“Isang maling galaw mo lang, mahahawakan mo na ang ‘toot’ ko.”
Sukat sa sinabi nito ay bigla siyang napatawa. Dagling nawala ang nerbiyos sa dibdib niya. Naramdaman niya nang paghugpungin nito ang isa nilang kamay. Ang isa namang kamay nito ay may hawak na maliit na flashlight. No, it wasn’t really a flashlight. Isa iyong lighter na mayroong maliit na ilaw sa kabilang dulo na para na ring flashlight.
“May mga kandila ba ka ba dito?” tanong nito sa kanya. Inalalayan siya nitong makatayo.
“Wala yata. Wala akong napansin, eh.” Isa iyon sa mga bagay na hindi niya naisipang ihanda sa pag-uwi niya doon. Dalangin lang niya ay hindi magtagal ang brownout. “Mukhang wala ring gas ang generator. Pero may nakita akong rechargeable flashlight sa kwarto natin.”
“Good. Iyon na muna ang gamitin mo habang wala ako.”
“Wait, saan ka pupunta? Iiwanan mo akong mag-isa?” parang ayaw niyang iwan siya nito ng mag-isa lalo na ngayong madilim ang paligid at may naririnig siyang huni ng mga panggabing kuliglig.
“May kukunin lang ako sa bahay, babalik din agad ako,” pag-a-assure naman nito sa kanya.
“Kung sumama na lang kaya ako sa iyo sa bahay niyo?” suhestiyon naman niya dito.
“Huwag na. Baka kung ano pa ang sabihin nina mama kapag nakita nila tayong magkasama na dalawa. Besides, saglit lang naman ako doon, promise.”
“Okay. Basta babalik ka agad, ha? Nakakakilabot ang huni ng mga kuliglig.”
Sumang-ayon naman ito sa kanya. Kinuha nga nila ang sinasabi niyang rechargeable flashlight sa kwarto at saka sila bumalik sa sala. Doon na lang niya ito hihintayin. Hindi na niya ito pinigilan pa nang umalis ito. Tahimik na nagdasal siya habang wala ito. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya masanay-sanay saa brownout.
Sa Maynila ay sanay siyang ilang minuto lang ang itinatagal ng browout. Pero ang isang ito ay mas tumagal kaysa sa inaasahan niya. Tapos nariyan pa ang mga huni ng mga panggabing insekto na nakakadagdag sa paglikot ng imahinasyon niya.
Makalipas ang labin-limang minuto ay muling nagbalik si Randell. Sinindihan ni Randell ang dala nitong kandila.
“Ano ‘yan?” tanong niya sa binata na ang tinutukoy ay ang laman ng isang may kalakihang plastic.
“Kulambo. Para hindi ka lamukin. Sabi nina tita ay matatagalan pa daw bago magkakuryente dahil may pumutok na poste sa kabilang kanto.”
Hindi niya maiwasang kiligin sa sinabi nito. Sino ba naman ang hindi kikiligin? Talagang nag-abala pa itong magdala ng kulambo para lang masigurong hindi siya lalamukin mamaya sa pagtulog niya.
Magkatulong na isinara nila ang mga pinto sa buong kabahayan. Ito na ang kusang naghanap ng stainless bowl aat panali. Sa stainless bowl inilagay ng binata ang kandila upang kahit daw matumba iyon ay iwas sunog pa din.
Gamit naman ang tali ay ikinabit ng binata ang kulambo sa kama niya. Hindi nagtagal ay natapos din ito. “Ayan, pwede ka nang matulog,” sabi nito sa kanya.
“Uuwi ka na?” biglang tanong niya dito.
“Hindi. Dito na muna ako at sasamahan kita. Alam ko namang takot ka sa dilim, eh,” anito at saka lumapit sa couch na nasa isang sulok ng silid niya.
“Bakit diyan ka sa sofa matutulog? Malaki naman itong kama,” saad niya dito. Parang hindi naman yata iyon makatarungan. Siya matutulog ng komportable samantalang ito ay magtitiis sa sofa. At pagpapasasaan pa ito ng mga lamok! Hindi siya makakapayag!
“Okay lang ako dito. Sige na, mahiga ka na.” Aktong mahihiga na nga ito sa sofa ng makalapit siya dito.
Hinila niya ito. “Magtabi na tayo sa kama. Kaya ka nga nagdala ng kulambo ay para huwag akong papakin ng lamok. Tapos ikaw naman ngayon ang magpapakain sa mga lamok. Hindi kakayanin ng konsensiya ko kapag nagka-dengue ka. Besides, wala akong balak na reypin ka lalo na at tapos na sa atin ang lahat.”
At sa ilaw na nagmumula sa flashlight ay nakita niya ang pagtatalo sa mukha nito. “Sure ka?”
“Sure na sure.” Nginitian pa niya ito upang huwag na itong makipagtalo pa sa kanya.
Sabay nga na sumampa na sila sa kama niya matapos niyang patayin ang flashlight. Inayos nila ang mga laylayan ng kulambo upang walang makalusot na mga lamok. Ngayon ay tanging ang liwanag na lang na nagmumula sa kandila ang tumatanglaw sa kanilang dalawa.
Napaka-romantic ng ambiance. Kulambo, kandila at si Randell. Para siyang nagbalik sa nakaraan.
Noon ay biglang may pumasok na kapilyahan sa kukote niya. Gusto niyang hamunin ang katatagan ng binata. Umusog siya palapit dito at saka hinawakan ang laylayan ng damit nito at saka iyon sinimulang hilahin pataas. Pero naging maagap sa pagpigil sa kanya si Randell.
“Anong ginagawa mo? Akala ko ba, walang rape na mangyayari?”
Tawa siya ng tawa sa sinabi nito. “Baliw! Gusto ko lang namang hubarin iyang damit mo at alam kong hindi ka sanay matulog ng nakadamit. I know you too, well, Randell.” Noong nagsasama pa sila ni Randell, hindi talaga ito nagsusuot ng damit at minsan nga ay wala talaga itong saplot na suot. And she would always joke him that he was like a big baby.
“Okay. I’m taking off this shirt, but my boxer shorts remain where it is.” Iyon lang at ito na ang kusang naghubad ng damit nito.
Sabay na nahiga sila sa kama. They were on opposite sides of the bed. Nararamdaman niya ang marahas na paraan nito ng paghinga na para bang nahihirapan ito.
“Alam mo bang ang hirap ng ganito, Jackie?”
“Alam ko,” tugon niya dito. Sino ba naman ang hindi mahihirapan sa sitwasyon nila ngayon. A year ago, they broke up because of individual differences. At ngayon, nasa loob sila ng kwarto na naging saksi sa masasayang araw nila noon. Pero ang pinagkaiba lang, hindi na niya ito magawang yakapin. At hindi na rin siya nito maaaring hagkan dahil wala na sila sa panahong iyon na mahal na mahal nila ang isa’t isa.
“Jack…”
“Kung may sasabihin ka, sabihin mo na,” aniya rito.
“W-wala. Sige, matulog ka na,” susog nito sa kanya. The next thing that she knew was that silence enveloped them. Wala siyang ibang marinig kundi ang pintig ng bawat puso nila.
And on that position, nag time-travel siya pabalik sa panahon kung saan walang ibang mahalaga para sa kanya kundi ang mahalin si Randell.
Magkababata at magkapitbahay sila ni Randell. Noon pa man ay crush na niya ito. Pero sa hindi maipaliwanag na dahilan ay hindi siya nito gusto. Parang lagi itong naiinis kapag sinusundan niya ito, or else kapag hinihiritan niya ito ng mga pamatay niyang linya.
Kahit noong dalagita pa siya ay madalas na siyang tumambay sa bahay ng mga ito. Isang araw ay maaga siyang pumunta sa bahay nang mga ito. Welcome na welcome siya doon kaya dumiretso na siya sa silid ni Randell. Agad na tumambad sa kanya ang himbing na himbing sa pagtulog na si Randell. Nakatalikod ito sa kanya kung kaya’t malaya niyang napapagmasdan ang katawan nito. Boxer shorts lang ang suot nito kung kaya’t kitang-kita niya ang bawat paggalaw ng muscles sa balikat nito sa tuwing hihinga ito. Looking at his back, she could say that the guy is lean and well tanned. Napangiti pa siya ng mapadako ang tingin niya sa maumbok nitong pang-upo.
Maya-maya pa ay bumiling ito ng higa paharap sa kanya. Seeing him upfront gave her a better view. Wala siyang maipipintas sa kagwapuhan nito. Matangos ang ilong, manipis at natural na mapipintog ang mga labi nito na tila kay sarap halik-halikan.
Pasimpleng kinuhanan ng picture ang noon ay pupungas pungas pa lang na si Randell gamit ang DSLR camera niya na nakasabit sa leeg niya.
“Oh, hijo. Mabuti naman at gising ka na. Ipinagising talaga kita para naman makasama ka kanila Jackie. Magsu-swimming daw sila. Hala, kumilos ka na at nang makaalis na kayo,” mando nang ina ni Jan sa nagugulumihanan pang si Randell.
“Pero mommy, hindi po ba’t ngayon ang schedule nang paglilipat ng mga baboy?” agad na protesta ni Randell ng marahil ay mahimas-masan na ito. Isa pa iyon sa nagustuhan niya dito. Bukod sa gwapo na ito ay masipag din ito.
Ikinumpas lang ng ginang ang isang kamay nito. “Naku, hayaan mo nang si Ambo ang gumawa niyon para sa iyo. Tutal ay wala namang gagawin si Ambo ngayon dahil hindi niya ako ipagda-drive. It’s about time na magkaroon ka naman ng panahon para sa sarili. Go and have fun,” utos pa ng mommy nito.
“Sige po,” anitong tila napipilitan lang pero tuluyan na itong tumayo at tumuloy sa likod bahay kung saan naroon ang isang maliit na banyo at lababo.
Sinundan niya si Randell hanggang sa likod bahay. Nahigit niya ang paghinga ng makita niyang tumayo sa tabi ng isang puno si Randell at walang anu-anong doon umihi. Bahagya pa siya nitong nilingon at binigyan ng isang nakakalokong ngiti. Nagkunwari siyang abala sa pagsipat sa mga nagtutubuang halaman malapit sa bakod.
“Ang ganda naman ng mga bulaklak na ‘to,” sabi na lang niya na ang tinutukoy ay ang maliliit na puting petals na hindi naman talaga mukhang bulaklak. Wala lang talaga siyang ibang masabi dito.
Sa wakas ay natapos din ito sa pag-ihi. Lumapit ito sa maliit na lababo. “Excuse me, hindi po halaman ang mga iyan. Damo po iyang hawak mo.” He grinned.
Nagkunwari siyang hindi napahiya sa sinabi nito. Humalukipkip siya at humarap dito habang nakasandal sa hamba ng pinto. “Whatever! Pero alam mo ba na ang love, parang ligaw na damo ‘yan. Kusang tumutubo kahit saang lugar.”
“Naks! Ang aga nating bumanat ha?” pang-iinis nito sa kanya.
She just shrugged and smile.
Humarap ito sa kanya ng matapos itong maghilamos at magmumog. “Alam mo rin bang ang love na inihahalintulad mo sa isang ligaw na damo ay maaaring basta-basta na lang patayin?” nakipagtagisan ito ng pagtitig sa kanya. Pero sa huli ay ito rin ang unang nagbawi ng tingin. Kung titigan rin lang naman ang labanan, hindi siya papatalo dito. Marahan itong naglakad pabalik sa loob ng bahay. Ngunit bago pa man ito tuluyang makaalis ay nagpatuloy siya sa pagsasalita.
“Pero kagaya ng isang ligaw na damo, kahit makailang ulit mo mang patayin ang pag-ibig diyan sa puso mo, kusa pa rin itong tutubo, Randell.”
And just like that, he walked away.
Pero may isang bagay na nagpabago nang sitwasyon. Sitwasyong naglapit sa kanila nang binata…..
ANG HINDI alam ni Jackie ay pati si Randell ay hindi rin makatulog. Habang nakahiga siya ay pilit na nagsusumiksik sa isip niya kung paanong naging malapit sila ni Jackie na siyang naging daan upang magkaroon sila ng mas malalim na unawaan. Tandang-tanda pa niya ang araw na iyon na inamin niya sa sariling hindi siya immune sa charm ng makulit at madaldal na si Jackie.
“Ano pare, magmumukmok ka na lang ba diyan? Hindi ka ba pupunta sa gym para maki-bid sa naggagandahang dilag para sa auction ng Javier Peaceful Foundation?” narinig ni Randell na tanong sa kanya ng kaibigan niyang si Edsarino. Nakatambay siya sa bahay ng huli dahil wala naman siyang gagawin ng araw na iyon. Abala din ang mga tao sa bahay ng tita niya para sa nalalapit na fiesta ng Javier.
“Hindi na. Dito na lang muna ako sa inyo. Mas gusto kong magpahinga na lang muna,” sagot niya sa kaibigan.
“Ang akala ko pa naman ay nagkakamabutihan na kayo ni Jackie? Hindi ba’t isa siya sa mga napakiusapan ni Ma’am Delia para sa auction?” pareho silang naging estudyante ni ma’am Delia noong high school sila.
“Nagkakamabutihan? Saan mo naman nasagap iyang tsismis na iyan?” kung minsan ay mag pagka-tsismoso talaga ang kaibigan niyang ito.
“Bali-balita lang naman ng mga bakla diyan sa parlor na alam kong patay na patay sayo. Madalas daw nila kayong makita na magkasama.”
“At naniwala ka naman? Alam mo namang parang stalker ko yun si Jackie kaya napapagkamalan nila na lagi kaming magkasama.”
“Medyo lang naman. Siyempre, ikaw pa din ang paniniwalaan ko. Pero sayang, mukhang behave naman na si Jackie, bukod sa talagang maganda pa. Ang balita ko nga ay sa kanya magbi-bid si Denver.”
Sa narinig mula sa kaibigan ay bigla siyang napabalikwas ng bangon mula sa kama nito.
“Si Denver Erdam nga ba ang tinutukoy mo?” paniniguro pa niya.
“Mismo! Si Denver na basketball player na nuknukan ng babaero!”
Alam nilang pareho ang karakas ni Denver. Kilala ito sa lugar nila dahil sa bilis nitong magpalit ng nobya. Hindi naman ito kagwapuhan pero dahil sa taglay nitong galing sa paglalaro ng basketball ay madaming kadalagahan sa Javier ang napapasagot nito. Wala rin itong pinipili, kahit mga nagdadalaga pa lang, basta’t naramdaman nitong may gusto dito ay pinapatos din nito.
Iniisip pa lang niya na si Denver ang mananalo sa pag-bid kay Jackie ay labis na ang pagngingitngit ng kalooban niya. Ni kaliit-liitang muscle sa katawan niya ay tumututol sa ideyang magiging magka-date si Jackie at Denver. Ang mananalo kasi sa biding ay siyang magiging ka-date ng dalagang ipapa-auction. Tradisyon na iyon sa bayan nila.
Nagseselos ka? Tudyo ng isang bahagi ng isip niya. Hindi noh! Concern lang ako doon kay Jackie.Sagot naman ng isa pang bahagi ng isip niya. Pero sino ba ang niloloko niya?
Matagal na niyang alam na may gusto sa kanya si Jackie. Halata naman iyon dahil lagi itong nakabuntot sa kanya at lagi pa siyang hinihiritan nang mga pamatay na linya nito. Ang akala niya ay nasanay na siya sa presensiya nito. Na darating ang araw na magsasawa rin ito sa kakasunod sa kanya. Pero habang tumatagal ay unti-unti na rin siyang nagkakagusto sa magandang dalaga. Sino ba naman ang hindi, she’s charming, witty and very pretty. Lahat yata ng mga binata sa lugar nila ay may gusto dito. Siya lang itong nag-iinarte at panay ang iwas dito.
Pero magagawa ba niyang ipagkatiwala si Jackie sa ibang lalaki, lalung-lalo na kay Denver? Isang malaking “hindi” ang gumitaw sa balintataw niya.
“Pare, may extra cash ka ba diyan?” tanong niya kay Edsarino.
“Oo, bakit?”
“Hihiramin ko na muna. Papalitan ko na lang.”
Hinintay niyang kunin ni Edsarino ang pera nito saka siya nagmamadaling lumabas ng kwarto nito at saka lakad-takbong tinungo ang gymnasium. Nang marating niya ang bulwagan ay halos kakatapos lang i-bid ng ika-pitong dalagang nasa gitna ng stage. He recognized the girl, it was Sheree, and she was the infamous cheer leader during their batch at Javier National High School.
Sakto lang ang dating niya dahil si Jackie na ang kasunod na tinawag ng host na si ma’am Delia.
“Okay guys, next stop is Ms. Jackie Neriz Gara. She is the reigning Ms. Javier, and she graduated Cum Laude in one of the prestigious university in Metro Manila. Her hobbies include – ”
Hindi pa man natatapos magsalita si ma’am Delia ay narinig na sa bulwagan ang malakas na boses ni Denver. Tama nga ang impormasyong nakalap ng kaibigan niyang si Edsarino. Hayun nga at nagbi-bid na ito hindi pa man natatapos ang linya ng host.
“Five hundred pesos!” sigaw ulit ni Denver.
“Wow! Mukhang interesadong interesado ang ating mga kabinataan na maka-date itong si Ms. Gara. Heto nga at mayroon nang nag bid ng 500 pesos.”
“Seven hundred pesos!” sigaw naman ng isa pang binata.
“One thousand pesos.”
“One thousand five hundred.”
“Two thousand five hundred!” it was Denver. Iyon na yata ang pinakamataas na bid sapagkat ang mga kaninang nag-bid ay nakita niyang nagkakamot ng ulo.
And then it was his turn to bid for his princess. His princess? Para que ano pa na itatwa niya sa sariling gusto na rin niya ang dalaga? Pahihirapan lang niya ang sarili niya.
Lumabas siya mula sa pinagkukublihan niya at saka itinaas ang kamay niya. “Five thousand pesos!”
Kitang kita niya ang naging reaksiyon ni Jackie nang tumingin ito sa kanya. At sa kauna-unahang pagkakataon habang nasa itaas ito ng stage at bini-bid ng mga kabinataan iyon, nakita niya itong ngumiti. And darn! Ang ngiti nitong iyon ay diretsong tumama sa puso niya!
“Do I hear five thousand one hundred pesos?” tanong ni ma’am Delia sa mga naroroon. “Mukhang wala nang gustong higitan ang bid ni Mr. Roa? Five thousand pesos going once?”
Katahimikan.
“Five thousand pesos going twice?”
Katahimikan ulit.
“Okay, sold to Mr. Roa for five thousand pesos! And mind you guys, this is the highest bid of all time.” deklara ni ma’am Delia.
Naramdaman niyang may sumiko sa kanya. It was his friend Edsarino. “Sinasabi ko na nga ba, may namamagitan sa inyo ni Jackie.” Nakangiti ito sa kanya.
“Tigilan mo nga ako. Wala ‘yun. Ayoko lang na mapunta siya dun sa Denver na iyon.”
Maya-maya ay inakbayan siya ni Edsarino. “Pare, wala namang masama kung aaminin mong may tama ka dun kay Jackie.”
Pabubulaanan pa sana niya ang huling sinabi ng kaibigan ng makita niyang papalapit sa kinaroroonan nila ang paksa ng kanilang usapan – si Jackie. Bigla ay parang naumid ang kanyang dila. Patay kang bata ka!
Doon nagsimula ang magandang samahan nila Jackie. Since siya ang nanalo sa bidding, siya ang nakasama nito sa date courtesy of JPF. He courted her in less than two weeks, she became his girl – and that was the happiest moment of his life.
NANG magising si Jackie kinabukasan ay wala na si Randell sa tabi niya. Nag-iwan lang ito nang note na kinailangan nitong umalis nang maaga dahil may pupuntahan daw ito sa kabilang bayan. Kung ano man ang gagawin nito doon, she doesn't have any clue.
Nagtimpla lang siya nang kape at saka naupo sa terrace. Nakaharap iyon sa malawak na hardin na noon ay sagana sa magagandang bulaklak. Ngayon ay mga damo na ang nagpapakasasa doon.
Tahimik na humigop siya ng kape. Maraming bagay ang tumatakbo sa isip niya. Per karamihan doon ay mga bagay na may kinalaman kay Randell. Ngayon niya aaminin na hindi pa rin siya tuluyang nakakapag move-on dito. Kahit ilang beses niyang sabihin sa sarili niya na okay na siya na mag-isa, naroon pa rin sa kasuluksukan nang puso niya ang katotohanang araw-araw pa rin niyang iisipin na sana, sila pa rin. Na sana, hindi nagbago ang mga bagay-bagay.
Ano nga ba ang nangyari at humantong sila sa hiwalayan? What went wrong?
Kasal. Isa lang iyong salita pero grabe ang impact niyon sa naging relasyon nila ni Randell. They were happy and so much inlove with each other… hanggang sa dumating sa eksena ang salitang kasal.
Lahat nang mga kakilala niya noon ay bigla-bigla na lang nagpapakasal. Ang iba ay dahil nabuntis ng jowa, iyong iba naman ay dahil sobra daw mahal ng mga ito ang isa’t isa. And she thought, ganoon din naman sila ni Randell. They love each other so much. So the idea of getting married was not bad at all. Pero hindi pala naniniwala sa salitang “kasal” si Randell. Na-trauma ito sa naging pagsasama ng mga magulang nito.
Hanggang sa tumimo na sa isip nito na hindi naman talaga pundasyon ang kasal para sa matibay na samahan. She thought otherwise. Kaya iginiit niya ang gusto niya.
Isang araw nang pumasok ito sa kwarto nila ay hindi niya ito sinalubong ng yakap at halik katulad ng dati. Nanatili siyang nakaupo sa gilid ng kama. Lumapit ito sa kanya at lumuhod sa harap niya.
“What’s the problem dear? Are you okay?”
Matamang tinitigan niya ang mukha nito. Hindi niya napigilan ang sarili ng pumatak ang mga luha sa kanyang mga mata. Pero agad na pinalis niya iyon.
“Randell, may isang bagay lang akong itatanong sa iyo.”
“Go ahead,” pangungumbinsi nito sa kanya.
“I need you to stop being nice to me and tell me the truth.”
“Okay.”
“Are you ‘gonna ask me to marry you? Hindi ko na kasi kayang magpanggap na naiintindihan ko pa ang bagay na ‘to. Magdadalawang taon na tayong magkasama sa iisang bubong. Kilala mo na ako, kilala na rin kita. You either ‘wanna marry me or you don’t.” seryosong tanong niya dito.
Nakita niya ang pagdaan ng lungkot sa mga mata nito. “Pag-uusapan na naman ba natin ang bagay na ito, Jack? Alam mo na ang sagot sa tanong mong iyan.”
“Gusto ko pa ring marinig sa bibig mo. Baka sakaling matauhan ako.” Pakiramdam niya ay hinihiwa ang puso niya ng mga sandaling iyon. Pero once and for all, kailangan niyang malaman ang sagot nito. Para na rin sa sarili niya.
“Higit kanino man, ikaw ang mas higit na nakakaalam na hindi ako naniniwala sa salitang kasal.”
“Kahit sa akin? Sabihin mo nga ang totoo, mahal mo ba talaga ako, Randell?”
Kinulong nito ang mukha niya sa palad nito saka siya ginawaran ng halik sa labi. “Alam mong mahal na mahal kita. Pero nagkataon lang na hindi sapat ang pagmamahal na nararamdaman ko para pumayag ako sa isang kasal. Look at my parents, ikinasal nga sila sa huwes at simbahan pero sa hiwalayan – ”
“Huwag mong ihalintulad sa mga magulang mo ang buhay natin, Randell! Iba sila, iba tayo! Magkakaiba ang kapalaran ng bawat tao!” hindi na niya mapigilan ang mapasigaw dala ng sama ng loob. “Kung nagawa mang pagtaksilan ng mama mo ang papa mo, pwes, hindi ko iyon magagawa sa iyo.”
Kung nahihirapan siya, ganoon din ang nakikita niya dito. Pero bakit mukhang pinaglalabanan lang nito ang tunay nitong nararamdaman?
“Jack, kung minsan may mga relasyon talagang hindi simbahan ang kinahahantungan. Pero ang mahalaga, masaya tayo. Mahal kita at committed ako sa iyo. Hindi pa ba sapat iyon para sa iyo?”
“Hindi ko alam Randell. Hindi ko alam…” aniyang naiiling. Sana ay ganoon kasimpleng intindihin ang lahat ng bagay. Pero hindi. Tao lang siya at nasasaktan. Tumayo siya at dire-diretsong lumabas sa silid na iyon. Maski nang tawagin siya nito ay hindi na siya nagtangkang lingunin pa ito. Kailangan niyang gawin iyon para sa sarili niya. Gusto muna niyang lumayo dito upang hanapin ang sarili niya. Kailangan niyang lumayo upang alamin kung ano talaga ang gusto niya.
Nang gabi ding iyon ay nagpasya siyang lumuwas ng Maynila upang doon gamutin ang sugat sa puso niya. Hindi niya inakalang ang salitang kasal lang pala ang tatapos sa magandang samahan nila ni Randell.
Nasa ganoon siyang pag-iisip nang mag-ring ang celphone niya.Hindi naka-rehistro ang number nang tumatawag pero parang pamilyar iyon sa kanya.
“H-hello?”
“Hi. Good morning! I’m sorry, hindi na kita ginising pa, ang sarap kasi nang tulog mo kanina. Nag breakfast ka na ba?” It was Randell. Kaya pala parang pamilyar ang numero sa kanya. Hindi pa rin marahil ito nagpapalit ng number kagaya niya.
“Nagkakape ako ngayon actually, tinatamad pa kasi akong magluto.”
“Good. Huwag ka nang magluto. Punta ka na lang dito sa Pier Tres. Please?”
Kapag ganoong parang nagmamakaawa na ang boses nito ay hindi niya magawang tumanggi dito, just like before. So she actually said “yes” to him.
Ang Pier Tres ang ang paborito nilang restaurant ni Randell na matatagpuan malapit sa Leyte Park sa Tacloban City. Mahigit tatlumpong minuto din ang biyahe papunta roon.
Bahagya pa siyang nagtaka ng makitang walang katau-tao ang restaurant samanatalang lagi naman iyong puno kahit na anong araw. At nagtaka pa siya nang makitang iisa lang ang mesa na naroroon. Naka-pwesto iyon sa pinakagitna ng restaurant at maayos ang pagkaka-decorate ng mesa hanggang sa flower arrangement. Bagama’t nagtataka ay nagpagiya siya sa waitress na sumalubong sa kanya. Maluwag ang pagkakangiti nito.
Nagtatakang inilibot niya ang pangingin sa loob ng lugar. Hanggang lumabas mula sa isang pinto ang taong kanina pa niya pinananabikang makita. Bitbit isang bungkos ng pulang mga rosas ay lumapit sa kanya si Randell. Halos higitin niya ang hininga niya ng makita ang hitsura nito. Napaka-gwapo nito sa suot nitong long-sleeve na tenernuhan ng maong pants. Kahit ano yatang isuot nito ay babagay dito.
Lahat ng sama ng loob na kinimkim niya sa nakalipas na isang taon ay biglang napalis sa dibdib niya. Napalitan iyon ng purong kaligayahan.
“Salamat,” aniya rito ng tanggapin niya ang mga bulaklak. Inalalayan siya nitong maupo. Hindi nagtagal ay idinulot sa kanila ang masasarap na pagkain na inorder nito. Lahat ay mga paborito niyang pagkain at desserts. Habang kumakain sila ay mayroon namang mga tumutugtog ng mga violin na lalo lang nakapagpadagdag sa romantic ambiance ng lugar.
Nang matapos silang kumain ay niyaya siya nitong magsayaw. Pinaunalakan naman niya ang kahilingan nito. Nang sumayad ang mga kamay nito sa katawan niya ay muli niyang naramdaman ang tila kuryenteng nararamdaman niya tuwing magkakalapit sila nito.
Isinayaw nga siya nito sa saliw ng musikang nagmumula sa mga violin. Pero halos hindi sila gaanong gumagalaw. Nakatayo lang sila sa isang pwesto habang magkadikit ang kanilang mga katawan.
“Ang weird mo. Mag a-almusal lang tayo, may pa violin-violin ka pang nalalaman.”
“Weird na kung weird. Basta, may sasabihin ako sa iyo kaya kita niyayang makipagkita dito sa lugar na ito,” pag-uumpisa niya dito.
Bakit ganoon, wala na siyang hinanakit na makapa sa dibdib niya? Could it be dahil mahigit isang taon na rin naman ang nakakalipas nang maghiwalay sila?
Tumitig siya sa mga mata nito. Natuwa siya ng makitang naroroon pa rin ang pagmamahal na nakikita niya noon dito. “Marami akong na-realize noong he umalis ka sa buhay ko. When you left, doon ko naramdaman ang ibayong lungkot. I was so afraid na baka hindi ka na bumalik sa akin. Natakot akong tuluyan kang mawala sa akin, alam mo ba ‘yon? Lalo ko lang na-confirm ang greatest fear ko; at iyon ay ang iwanan mo ako ng tuluyan.” Kumalas ito sa pagkakayakap sa kanya at may kung anong kinuha sa likod ng maong nito. It was a very small box that held that most exquisite ring she has ever seen in her entire life.
Pinigilan niya itong buksan ang kahon.
“Randell, hindi mo naman ako kailangang yayaing magpakasal dahil lang sa gusto ko ng kasal. Kagaya mo, marami rin akong na-realize noong umalis ako. Tama ka nang sabihin mong hindi garantiya ang pagpapakasal para masigurong magtatagal ang pagsasama ng dalawang tao. Na-realize kong daig mo pa ang mga asawa ng ilang mga kakilala ko. You’re like a true husband to me. Kahit hindi tayo kasal, ipinaparamdam mo sa akin kung gaano mo ako kamahal. I miss you so much. And yes, I miss our life together,” deklara niya dito. “But please, don’t open that goddam box because – ”
Pinutol nito ang sasabihin nito sa pamamagitan ng isang halik pagkatapos ay lumuhod ito sa harap niya. Slowly, he opened the box that held the most exquisite ring she had ever seen in her entire life. “I love you so much, Jackie. So much. And I’m doing this because I want you to be happy. I need you to be happy… for me to even have a shot at being happy. Jackie, will you marry me? I know a jerk before for letting you go. But I’ve finally realized that I can’t live without you. Alam kong masyadong mabilis ang mga pangyayari. You just got home yesterday, and now I’m proposing to you. But I’m asking you now, will marry me? Will marry this asshole that once dumped you?”
Hindi na niya napigilan pa ang pagpatak ng mga luha niya. Kanina habang papunta siya sa lugar na iyon, isa lang ang nasa isip niya, at iyon ay ang kalimutan na ang lahat nang mga nangyari before. She was even thinking na baka pwede pang maging sila ulit. Na pwede sila na lang ulit. Handa na siyang itapon ang obsession niya sa kasal makasama lang niya si Randell. Pero ngayon, ito pa ang kusang nagyayaya sa kanya. May karapatan ba siyang tumanggi? Siyempre wala.
“Yes, of coure, I will marry you, Randell... Yes, I’m going to marry you!” masayang bulalas niya dito.
Sa sinabi niya ay agad itong tumayo at muli siyang siniil ng halik. It was the sweetest kiss she had ever felt.
Kung minsan may mga bagay tayong hinihiling na hindi napagbibigyan. Subalit may mga pagkakataon ding dine-delay lang pala iyon ng tadhana para mas maunawaan natin ang halaga niyon.
WAKAS
Kasalukuyang nagbubukas ng de-lata si Jackie nang makarinig siya nang katok mula sa harap ng bahay. Who on this earth would knock at someone else’s door at this point of time? Malapit nang mag alas-dose nang madaling-araw.
She wasn’t expecting any visitor lalo na at kadarating lang niya galing Maynila. She was dead tired and all she wanted to do was eat and sleep. Naiinis na pinuntahan niya ang front door bago pa man iyon magiba nang kung sino mang unwanted visitor niya.
She was caught off-guard when she absentmindedly opened the door. Nasa harap kasi niya ang pinakahuling tao na gusto niyang makita sa tanang buhay niya – or maybe that was her pride talking. It was Randell – her first dance, first love, first kiss, first everything! And yes, he also gave her her first heartbreak. They parted ways because he doesn’t believe in marriage. Yes, they broke up because Randell couldn’t ask her to marry him. He said he wasn’t the marrying type. But for her, it was bullshit! He was total bull.
“Randell… What a nice surprise,” she managed to make a fake smile.
“So totoo pala ang balita, nagbalik ka nga. It’s nice to see you again.” He flashed his lopsided smile that used to make her heart skip a beat.
“I supposed hindi lang iyan ang sasabihin mo kaya napasugod dito sa bahay ko nang ganitong oras. Come in, kakain pa lang kasi ako. Baka gusto mo akong sabayan?”
“Nah! I’ll just watch you eat and maybe we could talk afterwards.”
Pinatuloy niya si Randell sa bahay niya na para bang hindi siya nito sinaktan isang taon na ang nakararaan.
“Parang wala yata masyadong nagbago dito sa bahay mo?” Ang “bahay mo” na tinutukoy nito ay dating “bahay nila”. Mahigit dalawang taon din silang nagsama ni Randell sa iisang bubong. They acted like real husband and wife – only they were not married.
“Wala kasi akong time na ipaayos ang bahay na ‘to. Kung hindi ko nga lang naisip na ibenta na ang bahay na ‘to, hindi pa siguro ako makakauwi ulit dito sa Leyte.”
Magkaharap na naupo sila sa lapag sala. Nawalisan na niya iyon kanina pagdating niya.
“Ibebenta mo itong bahay ng mommy mo?”
“Yeah. Wala namang titira dito dahil nasa Maynila na ang trabaho ko. Mabubulok lang ‘to kung walang tatao.” Besides, para na rin makapag move-on ako sa memories nating dalawa sa bahay na ‘to. Gusto sana niya iyong idagdag pero sa huli ay nagpasya siyang sarilinin na lang ang bagay na iyon.
Nang matapos siyang kumain ay saglit na hinugasan lang niya ang pinagkainan niya at bumalik na siya sa sala kung saan naghihintay sa kanya si Randell. Magkaharap at parehong naka-squat na nakaupo sila sa carpeted na sahig. He was looking at her intently.
“Jackie, I came here to say sorry. I’m sorry that I hurt you, so bad…”
Bubuka pa lang sana ang bibig niya para sumagot nang biglang mamatay ang ilaw sa buong kabahayan. Dahil doon ay bigla siyang nag-panic. “Randell…” tawag niya sa binata. Dahil alam niyang kaharap niya lang ito ay aligagang nangapa siya sa dilim. Numero unong takot siya sa dilim.
Iniunat niya ang kamay niya para abutin ang binata. Nag-landing ang kamay niya sa kung saang parte ng katawan ng binata. Bahagya niyang nalalanghap ang mabangong hininga ng binata, patunay iyon na magkalapit na sila.
“I-steady mo lang ang kamay mo, Jackie,” narinig niyang bulog ni Randell sa kanya.
“B-bakit?” nanginginig ang boses na tanong niya dito. May nakita ba itong white lady sa likuran niya? Bigla siyang nanginig sa takot dahil sa naisip.
“Isang maling galaw mo lang, mahahawakan mo na ang ‘toot’ ko.”
Sukat sa sinabi nito ay bigla siyang napatawa. Dagling nawala ang nerbiyos sa dibdib niya. Naramdaman niya nang paghugpungin nito ang isa nilang kamay. Ang isa namang kamay nito ay may hawak na maliit na flashlight. No, it wasn’t really a flashlight. Isa iyong lighter na mayroong maliit na ilaw sa kabilang dulo na para na ring flashlight.
“May mga kandila ba ka ba dito?” tanong nito sa kanya. Inalalayan siya nitong makatayo.
“Wala yata. Wala akong napansin, eh.” Isa iyon sa mga bagay na hindi niya naisipang ihanda sa pag-uwi niya doon. Dalangin lang niya ay hindi magtagal ang brownout. “Mukhang wala ring gas ang generator. Pero may nakita akong rechargeable flashlight sa kwarto natin.”
“Good. Iyon na muna ang gamitin mo habang wala ako.”
“Wait, saan ka pupunta? Iiwanan mo akong mag-isa?” parang ayaw niyang iwan siya nito ng mag-isa lalo na ngayong madilim ang paligid at may naririnig siyang huni ng mga panggabing kuliglig.
“May kukunin lang ako sa bahay, babalik din agad ako,” pag-a-assure naman nito sa kanya.
“Kung sumama na lang kaya ako sa iyo sa bahay niyo?” suhestiyon naman niya dito.
“Huwag na. Baka kung ano pa ang sabihin nina mama kapag nakita nila tayong magkasama na dalawa. Besides, saglit lang naman ako doon, promise.”
“Okay. Basta babalik ka agad, ha? Nakakakilabot ang huni ng mga kuliglig.”
Sumang-ayon naman ito sa kanya. Kinuha nga nila ang sinasabi niyang rechargeable flashlight sa kwarto at saka sila bumalik sa sala. Doon na lang niya ito hihintayin. Hindi na niya ito pinigilan pa nang umalis ito. Tahimik na nagdasal siya habang wala ito. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya masanay-sanay saa brownout.
Sa Maynila ay sanay siyang ilang minuto lang ang itinatagal ng browout. Pero ang isang ito ay mas tumagal kaysa sa inaasahan niya. Tapos nariyan pa ang mga huni ng mga panggabing insekto na nakakadagdag sa paglikot ng imahinasyon niya.
Makalipas ang labin-limang minuto ay muling nagbalik si Randell. Sinindihan ni Randell ang dala nitong kandila.
“Ano ‘yan?” tanong niya sa binata na ang tinutukoy ay ang laman ng isang may kalakihang plastic.
“Kulambo. Para hindi ka lamukin. Sabi nina tita ay matatagalan pa daw bago magkakuryente dahil may pumutok na poste sa kabilang kanto.”
Hindi niya maiwasang kiligin sa sinabi nito. Sino ba naman ang hindi kikiligin? Talagang nag-abala pa itong magdala ng kulambo para lang masigurong hindi siya lalamukin mamaya sa pagtulog niya.
Magkatulong na isinara nila ang mga pinto sa buong kabahayan. Ito na ang kusang naghanap ng stainless bowl aat panali. Sa stainless bowl inilagay ng binata ang kandila upang kahit daw matumba iyon ay iwas sunog pa din.
Gamit naman ang tali ay ikinabit ng binata ang kulambo sa kama niya. Hindi nagtagal ay natapos din ito. “Ayan, pwede ka nang matulog,” sabi nito sa kanya.
“Uuwi ka na?” biglang tanong niya dito.
“Hindi. Dito na muna ako at sasamahan kita. Alam ko namang takot ka sa dilim, eh,” anito at saka lumapit sa couch na nasa isang sulok ng silid niya.
“Bakit diyan ka sa sofa matutulog? Malaki naman itong kama,” saad niya dito. Parang hindi naman yata iyon makatarungan. Siya matutulog ng komportable samantalang ito ay magtitiis sa sofa. At pagpapasasaan pa ito ng mga lamok! Hindi siya makakapayag!
“Okay lang ako dito. Sige na, mahiga ka na.” Aktong mahihiga na nga ito sa sofa ng makalapit siya dito.
Hinila niya ito. “Magtabi na tayo sa kama. Kaya ka nga nagdala ng kulambo ay para huwag akong papakin ng lamok. Tapos ikaw naman ngayon ang magpapakain sa mga lamok. Hindi kakayanin ng konsensiya ko kapag nagka-dengue ka. Besides, wala akong balak na reypin ka lalo na at tapos na sa atin ang lahat.”
At sa ilaw na nagmumula sa flashlight ay nakita niya ang pagtatalo sa mukha nito. “Sure ka?”
“Sure na sure.” Nginitian pa niya ito upang huwag na itong makipagtalo pa sa kanya.
Sabay nga na sumampa na sila sa kama niya matapos niyang patayin ang flashlight. Inayos nila ang mga laylayan ng kulambo upang walang makalusot na mga lamok. Ngayon ay tanging ang liwanag na lang na nagmumula sa kandila ang tumatanglaw sa kanilang dalawa.
Napaka-romantic ng ambiance. Kulambo, kandila at si Randell. Para siyang nagbalik sa nakaraan.
Noon ay biglang may pumasok na kapilyahan sa kukote niya. Gusto niyang hamunin ang katatagan ng binata. Umusog siya palapit dito at saka hinawakan ang laylayan ng damit nito at saka iyon sinimulang hilahin pataas. Pero naging maagap sa pagpigil sa kanya si Randell.
“Anong ginagawa mo? Akala ko ba, walang rape na mangyayari?”
Tawa siya ng tawa sa sinabi nito. “Baliw! Gusto ko lang namang hubarin iyang damit mo at alam kong hindi ka sanay matulog ng nakadamit. I know you too, well, Randell.” Noong nagsasama pa sila ni Randell, hindi talaga ito nagsusuot ng damit at minsan nga ay wala talaga itong saplot na suot. And she would always joke him that he was like a big baby.
“Okay. I’m taking off this shirt, but my boxer shorts remain where it is.” Iyon lang at ito na ang kusang naghubad ng damit nito.
Sabay na nahiga sila sa kama. They were on opposite sides of the bed. Nararamdaman niya ang marahas na paraan nito ng paghinga na para bang nahihirapan ito.
“Alam mo bang ang hirap ng ganito, Jackie?”
“Alam ko,” tugon niya dito. Sino ba naman ang hindi mahihirapan sa sitwasyon nila ngayon. A year ago, they broke up because of individual differences. At ngayon, nasa loob sila ng kwarto na naging saksi sa masasayang araw nila noon. Pero ang pinagkaiba lang, hindi na niya ito magawang yakapin. At hindi na rin siya nito maaaring hagkan dahil wala na sila sa panahong iyon na mahal na mahal nila ang isa’t isa.
“Jack…”
“Kung may sasabihin ka, sabihin mo na,” aniya rito.
“W-wala. Sige, matulog ka na,” susog nito sa kanya. The next thing that she knew was that silence enveloped them. Wala siyang ibang marinig kundi ang pintig ng bawat puso nila.
And on that position, nag time-travel siya pabalik sa panahon kung saan walang ibang mahalaga para sa kanya kundi ang mahalin si Randell.
Magkababata at magkapitbahay sila ni Randell. Noon pa man ay crush na niya ito. Pero sa hindi maipaliwanag na dahilan ay hindi siya nito gusto. Parang lagi itong naiinis kapag sinusundan niya ito, or else kapag hinihiritan niya ito ng mga pamatay niyang linya.
Kahit noong dalagita pa siya ay madalas na siyang tumambay sa bahay ng mga ito. Isang araw ay maaga siyang pumunta sa bahay nang mga ito. Welcome na welcome siya doon kaya dumiretso na siya sa silid ni Randell. Agad na tumambad sa kanya ang himbing na himbing sa pagtulog na si Randell. Nakatalikod ito sa kanya kung kaya’t malaya niyang napapagmasdan ang katawan nito. Boxer shorts lang ang suot nito kung kaya’t kitang-kita niya ang bawat paggalaw ng muscles sa balikat nito sa tuwing hihinga ito. Looking at his back, she could say that the guy is lean and well tanned. Napangiti pa siya ng mapadako ang tingin niya sa maumbok nitong pang-upo.
Maya-maya pa ay bumiling ito ng higa paharap sa kanya. Seeing him upfront gave her a better view. Wala siyang maipipintas sa kagwapuhan nito. Matangos ang ilong, manipis at natural na mapipintog ang mga labi nito na tila kay sarap halik-halikan.
Pasimpleng kinuhanan ng picture ang noon ay pupungas pungas pa lang na si Randell gamit ang DSLR camera niya na nakasabit sa leeg niya.
“Oh, hijo. Mabuti naman at gising ka na. Ipinagising talaga kita para naman makasama ka kanila Jackie. Magsu-swimming daw sila. Hala, kumilos ka na at nang makaalis na kayo,” mando nang ina ni Jan sa nagugulumihanan pang si Randell.
“Pero mommy, hindi po ba’t ngayon ang schedule nang paglilipat ng mga baboy?” agad na protesta ni Randell ng marahil ay mahimas-masan na ito. Isa pa iyon sa nagustuhan niya dito. Bukod sa gwapo na ito ay masipag din ito.
Ikinumpas lang ng ginang ang isang kamay nito. “Naku, hayaan mo nang si Ambo ang gumawa niyon para sa iyo. Tutal ay wala namang gagawin si Ambo ngayon dahil hindi niya ako ipagda-drive. It’s about time na magkaroon ka naman ng panahon para sa sarili. Go and have fun,” utos pa ng mommy nito.
“Sige po,” anitong tila napipilitan lang pero tuluyan na itong tumayo at tumuloy sa likod bahay kung saan naroon ang isang maliit na banyo at lababo.
Sinundan niya si Randell hanggang sa likod bahay. Nahigit niya ang paghinga ng makita niyang tumayo sa tabi ng isang puno si Randell at walang anu-anong doon umihi. Bahagya pa siya nitong nilingon at binigyan ng isang nakakalokong ngiti. Nagkunwari siyang abala sa pagsipat sa mga nagtutubuang halaman malapit sa bakod.
“Ang ganda naman ng mga bulaklak na ‘to,” sabi na lang niya na ang tinutukoy ay ang maliliit na puting petals na hindi naman talaga mukhang bulaklak. Wala lang talaga siyang ibang masabi dito.
Sa wakas ay natapos din ito sa pag-ihi. Lumapit ito sa maliit na lababo. “Excuse me, hindi po halaman ang mga iyan. Damo po iyang hawak mo.” He grinned.
Nagkunwari siyang hindi napahiya sa sinabi nito. Humalukipkip siya at humarap dito habang nakasandal sa hamba ng pinto. “Whatever! Pero alam mo ba na ang love, parang ligaw na damo ‘yan. Kusang tumutubo kahit saang lugar.”
“Naks! Ang aga nating bumanat ha?” pang-iinis nito sa kanya.
She just shrugged and smile.
Humarap ito sa kanya ng matapos itong maghilamos at magmumog. “Alam mo rin bang ang love na inihahalintulad mo sa isang ligaw na damo ay maaaring basta-basta na lang patayin?” nakipagtagisan ito ng pagtitig sa kanya. Pero sa huli ay ito rin ang unang nagbawi ng tingin. Kung titigan rin lang naman ang labanan, hindi siya papatalo dito. Marahan itong naglakad pabalik sa loob ng bahay. Ngunit bago pa man ito tuluyang makaalis ay nagpatuloy siya sa pagsasalita.
“Pero kagaya ng isang ligaw na damo, kahit makailang ulit mo mang patayin ang pag-ibig diyan sa puso mo, kusa pa rin itong tutubo, Randell.”
And just like that, he walked away.
Pero may isang bagay na nagpabago nang sitwasyon. Sitwasyong naglapit sa kanila nang binata…..
ANG HINDI alam ni Jackie ay pati si Randell ay hindi rin makatulog. Habang nakahiga siya ay pilit na nagsusumiksik sa isip niya kung paanong naging malapit sila ni Jackie na siyang naging daan upang magkaroon sila ng mas malalim na unawaan. Tandang-tanda pa niya ang araw na iyon na inamin niya sa sariling hindi siya immune sa charm ng makulit at madaldal na si Jackie.
“Ano pare, magmumukmok ka na lang ba diyan? Hindi ka ba pupunta sa gym para maki-bid sa naggagandahang dilag para sa auction ng Javier Peaceful Foundation?” narinig ni Randell na tanong sa kanya ng kaibigan niyang si Edsarino. Nakatambay siya sa bahay ng huli dahil wala naman siyang gagawin ng araw na iyon. Abala din ang mga tao sa bahay ng tita niya para sa nalalapit na fiesta ng Javier.
“Hindi na. Dito na lang muna ako sa inyo. Mas gusto kong magpahinga na lang muna,” sagot niya sa kaibigan.
“Ang akala ko pa naman ay nagkakamabutihan na kayo ni Jackie? Hindi ba’t isa siya sa mga napakiusapan ni Ma’am Delia para sa auction?” pareho silang naging estudyante ni ma’am Delia noong high school sila.
“Nagkakamabutihan? Saan mo naman nasagap iyang tsismis na iyan?” kung minsan ay mag pagka-tsismoso talaga ang kaibigan niyang ito.
“Bali-balita lang naman ng mga bakla diyan sa parlor na alam kong patay na patay sayo. Madalas daw nila kayong makita na magkasama.”
“At naniwala ka naman? Alam mo namang parang stalker ko yun si Jackie kaya napapagkamalan nila na lagi kaming magkasama.”
“Medyo lang naman. Siyempre, ikaw pa din ang paniniwalaan ko. Pero sayang, mukhang behave naman na si Jackie, bukod sa talagang maganda pa. Ang balita ko nga ay sa kanya magbi-bid si Denver.”
Sa narinig mula sa kaibigan ay bigla siyang napabalikwas ng bangon mula sa kama nito.
“Si Denver Erdam nga ba ang tinutukoy mo?” paniniguro pa niya.
“Mismo! Si Denver na basketball player na nuknukan ng babaero!”
Alam nilang pareho ang karakas ni Denver. Kilala ito sa lugar nila dahil sa bilis nitong magpalit ng nobya. Hindi naman ito kagwapuhan pero dahil sa taglay nitong galing sa paglalaro ng basketball ay madaming kadalagahan sa Javier ang napapasagot nito. Wala rin itong pinipili, kahit mga nagdadalaga pa lang, basta’t naramdaman nitong may gusto dito ay pinapatos din nito.
Iniisip pa lang niya na si Denver ang mananalo sa pag-bid kay Jackie ay labis na ang pagngingitngit ng kalooban niya. Ni kaliit-liitang muscle sa katawan niya ay tumututol sa ideyang magiging magka-date si Jackie at Denver. Ang mananalo kasi sa biding ay siyang magiging ka-date ng dalagang ipapa-auction. Tradisyon na iyon sa bayan nila.
Nagseselos ka? Tudyo ng isang bahagi ng isip niya. Hindi noh! Concern lang ako doon kay Jackie.Sagot naman ng isa pang bahagi ng isip niya. Pero sino ba ang niloloko niya?
Matagal na niyang alam na may gusto sa kanya si Jackie. Halata naman iyon dahil lagi itong nakabuntot sa kanya at lagi pa siyang hinihiritan nang mga pamatay na linya nito. Ang akala niya ay nasanay na siya sa presensiya nito. Na darating ang araw na magsasawa rin ito sa kakasunod sa kanya. Pero habang tumatagal ay unti-unti na rin siyang nagkakagusto sa magandang dalaga. Sino ba naman ang hindi, she’s charming, witty and very pretty. Lahat yata ng mga binata sa lugar nila ay may gusto dito. Siya lang itong nag-iinarte at panay ang iwas dito.
Pero magagawa ba niyang ipagkatiwala si Jackie sa ibang lalaki, lalung-lalo na kay Denver? Isang malaking “hindi” ang gumitaw sa balintataw niya.
“Pare, may extra cash ka ba diyan?” tanong niya kay Edsarino.
“Oo, bakit?”
“Hihiramin ko na muna. Papalitan ko na lang.”
Hinintay niyang kunin ni Edsarino ang pera nito saka siya nagmamadaling lumabas ng kwarto nito at saka lakad-takbong tinungo ang gymnasium. Nang marating niya ang bulwagan ay halos kakatapos lang i-bid ng ika-pitong dalagang nasa gitna ng stage. He recognized the girl, it was Sheree, and she was the infamous cheer leader during their batch at Javier National High School.
Sakto lang ang dating niya dahil si Jackie na ang kasunod na tinawag ng host na si ma’am Delia.
“Okay guys, next stop is Ms. Jackie Neriz Gara. She is the reigning Ms. Javier, and she graduated Cum Laude in one of the prestigious university in Metro Manila. Her hobbies include – ”
Hindi pa man natatapos magsalita si ma’am Delia ay narinig na sa bulwagan ang malakas na boses ni Denver. Tama nga ang impormasyong nakalap ng kaibigan niyang si Edsarino. Hayun nga at nagbi-bid na ito hindi pa man natatapos ang linya ng host.
“Five hundred pesos!” sigaw ulit ni Denver.
“Wow! Mukhang interesadong interesado ang ating mga kabinataan na maka-date itong si Ms. Gara. Heto nga at mayroon nang nag bid ng 500 pesos.”
“Seven hundred pesos!” sigaw naman ng isa pang binata.
“One thousand pesos.”
“One thousand five hundred.”
“Two thousand five hundred!” it was Denver. Iyon na yata ang pinakamataas na bid sapagkat ang mga kaninang nag-bid ay nakita niyang nagkakamot ng ulo.
And then it was his turn to bid for his princess. His princess? Para que ano pa na itatwa niya sa sariling gusto na rin niya ang dalaga? Pahihirapan lang niya ang sarili niya.
Lumabas siya mula sa pinagkukublihan niya at saka itinaas ang kamay niya. “Five thousand pesos!”
Kitang kita niya ang naging reaksiyon ni Jackie nang tumingin ito sa kanya. At sa kauna-unahang pagkakataon habang nasa itaas ito ng stage at bini-bid ng mga kabinataan iyon, nakita niya itong ngumiti. And darn! Ang ngiti nitong iyon ay diretsong tumama sa puso niya!
“Do I hear five thousand one hundred pesos?” tanong ni ma’am Delia sa mga naroroon. “Mukhang wala nang gustong higitan ang bid ni Mr. Roa? Five thousand pesos going once?”
Katahimikan.
“Five thousand pesos going twice?”
Katahimikan ulit.
“Okay, sold to Mr. Roa for five thousand pesos! And mind you guys, this is the highest bid of all time.” deklara ni ma’am Delia.
Naramdaman niyang may sumiko sa kanya. It was his friend Edsarino. “Sinasabi ko na nga ba, may namamagitan sa inyo ni Jackie.” Nakangiti ito sa kanya.
“Tigilan mo nga ako. Wala ‘yun. Ayoko lang na mapunta siya dun sa Denver na iyon.”
Maya-maya ay inakbayan siya ni Edsarino. “Pare, wala namang masama kung aaminin mong may tama ka dun kay Jackie.”
Pabubulaanan pa sana niya ang huling sinabi ng kaibigan ng makita niyang papalapit sa kinaroroonan nila ang paksa ng kanilang usapan – si Jackie. Bigla ay parang naumid ang kanyang dila. Patay kang bata ka!
Doon nagsimula ang magandang samahan nila Jackie. Since siya ang nanalo sa bidding, siya ang nakasama nito sa date courtesy of JPF. He courted her in less than two weeks, she became his girl – and that was the happiest moment of his life.
NANG magising si Jackie kinabukasan ay wala na si Randell sa tabi niya. Nag-iwan lang ito nang note na kinailangan nitong umalis nang maaga dahil may pupuntahan daw ito sa kabilang bayan. Kung ano man ang gagawin nito doon, she doesn't have any clue.
Nagtimpla lang siya nang kape at saka naupo sa terrace. Nakaharap iyon sa malawak na hardin na noon ay sagana sa magagandang bulaklak. Ngayon ay mga damo na ang nagpapakasasa doon.
Tahimik na humigop siya ng kape. Maraming bagay ang tumatakbo sa isip niya. Per karamihan doon ay mga bagay na may kinalaman kay Randell. Ngayon niya aaminin na hindi pa rin siya tuluyang nakakapag move-on dito. Kahit ilang beses niyang sabihin sa sarili niya na okay na siya na mag-isa, naroon pa rin sa kasuluksukan nang puso niya ang katotohanang araw-araw pa rin niyang iisipin na sana, sila pa rin. Na sana, hindi nagbago ang mga bagay-bagay.
Ano nga ba ang nangyari at humantong sila sa hiwalayan? What went wrong?
Kasal. Isa lang iyong salita pero grabe ang impact niyon sa naging relasyon nila ni Randell. They were happy and so much inlove with each other… hanggang sa dumating sa eksena ang salitang kasal.
Lahat nang mga kakilala niya noon ay bigla-bigla na lang nagpapakasal. Ang iba ay dahil nabuntis ng jowa, iyong iba naman ay dahil sobra daw mahal ng mga ito ang isa’t isa. And she thought, ganoon din naman sila ni Randell. They love each other so much. So the idea of getting married was not bad at all. Pero hindi pala naniniwala sa salitang “kasal” si Randell. Na-trauma ito sa naging pagsasama ng mga magulang nito.
Hanggang sa tumimo na sa isip nito na hindi naman talaga pundasyon ang kasal para sa matibay na samahan. She thought otherwise. Kaya iginiit niya ang gusto niya.
Isang araw nang pumasok ito sa kwarto nila ay hindi niya ito sinalubong ng yakap at halik katulad ng dati. Nanatili siyang nakaupo sa gilid ng kama. Lumapit ito sa kanya at lumuhod sa harap niya.
“What’s the problem dear? Are you okay?”
Matamang tinitigan niya ang mukha nito. Hindi niya napigilan ang sarili ng pumatak ang mga luha sa kanyang mga mata. Pero agad na pinalis niya iyon.
“Randell, may isang bagay lang akong itatanong sa iyo.”
“Go ahead,” pangungumbinsi nito sa kanya.
“I need you to stop being nice to me and tell me the truth.”
“Okay.”
“Are you ‘gonna ask me to marry you? Hindi ko na kasi kayang magpanggap na naiintindihan ko pa ang bagay na ‘to. Magdadalawang taon na tayong magkasama sa iisang bubong. Kilala mo na ako, kilala na rin kita. You either ‘wanna marry me or you don’t.” seryosong tanong niya dito.
Nakita niya ang pagdaan ng lungkot sa mga mata nito. “Pag-uusapan na naman ba natin ang bagay na ito, Jack? Alam mo na ang sagot sa tanong mong iyan.”
“Gusto ko pa ring marinig sa bibig mo. Baka sakaling matauhan ako.” Pakiramdam niya ay hinihiwa ang puso niya ng mga sandaling iyon. Pero once and for all, kailangan niyang malaman ang sagot nito. Para na rin sa sarili niya.
“Higit kanino man, ikaw ang mas higit na nakakaalam na hindi ako naniniwala sa salitang kasal.”
“Kahit sa akin? Sabihin mo nga ang totoo, mahal mo ba talaga ako, Randell?”
Kinulong nito ang mukha niya sa palad nito saka siya ginawaran ng halik sa labi. “Alam mong mahal na mahal kita. Pero nagkataon lang na hindi sapat ang pagmamahal na nararamdaman ko para pumayag ako sa isang kasal. Look at my parents, ikinasal nga sila sa huwes at simbahan pero sa hiwalayan – ”
“Huwag mong ihalintulad sa mga magulang mo ang buhay natin, Randell! Iba sila, iba tayo! Magkakaiba ang kapalaran ng bawat tao!” hindi na niya mapigilan ang mapasigaw dala ng sama ng loob. “Kung nagawa mang pagtaksilan ng mama mo ang papa mo, pwes, hindi ko iyon magagawa sa iyo.”
Kung nahihirapan siya, ganoon din ang nakikita niya dito. Pero bakit mukhang pinaglalabanan lang nito ang tunay nitong nararamdaman?
“Jack, kung minsan may mga relasyon talagang hindi simbahan ang kinahahantungan. Pero ang mahalaga, masaya tayo. Mahal kita at committed ako sa iyo. Hindi pa ba sapat iyon para sa iyo?”
“Hindi ko alam Randell. Hindi ko alam…” aniyang naiiling. Sana ay ganoon kasimpleng intindihin ang lahat ng bagay. Pero hindi. Tao lang siya at nasasaktan. Tumayo siya at dire-diretsong lumabas sa silid na iyon. Maski nang tawagin siya nito ay hindi na siya nagtangkang lingunin pa ito. Kailangan niyang gawin iyon para sa sarili niya. Gusto muna niyang lumayo dito upang hanapin ang sarili niya. Kailangan niyang lumayo upang alamin kung ano talaga ang gusto niya.
Nang gabi ding iyon ay nagpasya siyang lumuwas ng Maynila upang doon gamutin ang sugat sa puso niya. Hindi niya inakalang ang salitang kasal lang pala ang tatapos sa magandang samahan nila ni Randell.
Nasa ganoon siyang pag-iisip nang mag-ring ang celphone niya.Hindi naka-rehistro ang number nang tumatawag pero parang pamilyar iyon sa kanya.
“H-hello?”
“Hi. Good morning! I’m sorry, hindi na kita ginising pa, ang sarap kasi nang tulog mo kanina. Nag breakfast ka na ba?” It was Randell. Kaya pala parang pamilyar ang numero sa kanya. Hindi pa rin marahil ito nagpapalit ng number kagaya niya.
“Nagkakape ako ngayon actually, tinatamad pa kasi akong magluto.”
“Good. Huwag ka nang magluto. Punta ka na lang dito sa Pier Tres. Please?”
Kapag ganoong parang nagmamakaawa na ang boses nito ay hindi niya magawang tumanggi dito, just like before. So she actually said “yes” to him.
Ang Pier Tres ang ang paborito nilang restaurant ni Randell na matatagpuan malapit sa Leyte Park sa Tacloban City. Mahigit tatlumpong minuto din ang biyahe papunta roon.
Bahagya pa siyang nagtaka ng makitang walang katau-tao ang restaurant samanatalang lagi naman iyong puno kahit na anong araw. At nagtaka pa siya nang makitang iisa lang ang mesa na naroroon. Naka-pwesto iyon sa pinakagitna ng restaurant at maayos ang pagkaka-decorate ng mesa hanggang sa flower arrangement. Bagama’t nagtataka ay nagpagiya siya sa waitress na sumalubong sa kanya. Maluwag ang pagkakangiti nito.
Nagtatakang inilibot niya ang pangingin sa loob ng lugar. Hanggang lumabas mula sa isang pinto ang taong kanina pa niya pinananabikang makita. Bitbit isang bungkos ng pulang mga rosas ay lumapit sa kanya si Randell. Halos higitin niya ang hininga niya ng makita ang hitsura nito. Napaka-gwapo nito sa suot nitong long-sleeve na tenernuhan ng maong pants. Kahit ano yatang isuot nito ay babagay dito.
Lahat ng sama ng loob na kinimkim niya sa nakalipas na isang taon ay biglang napalis sa dibdib niya. Napalitan iyon ng purong kaligayahan.
“Salamat,” aniya rito ng tanggapin niya ang mga bulaklak. Inalalayan siya nitong maupo. Hindi nagtagal ay idinulot sa kanila ang masasarap na pagkain na inorder nito. Lahat ay mga paborito niyang pagkain at desserts. Habang kumakain sila ay mayroon namang mga tumutugtog ng mga violin na lalo lang nakapagpadagdag sa romantic ambiance ng lugar.
Nang matapos silang kumain ay niyaya siya nitong magsayaw. Pinaunalakan naman niya ang kahilingan nito. Nang sumayad ang mga kamay nito sa katawan niya ay muli niyang naramdaman ang tila kuryenteng nararamdaman niya tuwing magkakalapit sila nito.
Isinayaw nga siya nito sa saliw ng musikang nagmumula sa mga violin. Pero halos hindi sila gaanong gumagalaw. Nakatayo lang sila sa isang pwesto habang magkadikit ang kanilang mga katawan.
“Ang weird mo. Mag a-almusal lang tayo, may pa violin-violin ka pang nalalaman.”
“Weird na kung weird. Basta, may sasabihin ako sa iyo kaya kita niyayang makipagkita dito sa lugar na ito,” pag-uumpisa niya dito.
Bakit ganoon, wala na siyang hinanakit na makapa sa dibdib niya? Could it be dahil mahigit isang taon na rin naman ang nakakalipas nang maghiwalay sila?
Tumitig siya sa mga mata nito. Natuwa siya ng makitang naroroon pa rin ang pagmamahal na nakikita niya noon dito. “Marami akong na-realize noong he umalis ka sa buhay ko. When you left, doon ko naramdaman ang ibayong lungkot. I was so afraid na baka hindi ka na bumalik sa akin. Natakot akong tuluyan kang mawala sa akin, alam mo ba ‘yon? Lalo ko lang na-confirm ang greatest fear ko; at iyon ay ang iwanan mo ako ng tuluyan.” Kumalas ito sa pagkakayakap sa kanya at may kung anong kinuha sa likod ng maong nito. It was a very small box that held that most exquisite ring she has ever seen in her entire life.
Pinigilan niya itong buksan ang kahon.
“Randell, hindi mo naman ako kailangang yayaing magpakasal dahil lang sa gusto ko ng kasal. Kagaya mo, marami rin akong na-realize noong umalis ako. Tama ka nang sabihin mong hindi garantiya ang pagpapakasal para masigurong magtatagal ang pagsasama ng dalawang tao. Na-realize kong daig mo pa ang mga asawa ng ilang mga kakilala ko. You’re like a true husband to me. Kahit hindi tayo kasal, ipinaparamdam mo sa akin kung gaano mo ako kamahal. I miss you so much. And yes, I miss our life together,” deklara niya dito. “But please, don’t open that goddam box because – ”
Pinutol nito ang sasabihin nito sa pamamagitan ng isang halik pagkatapos ay lumuhod ito sa harap niya. Slowly, he opened the box that held the most exquisite ring she had ever seen in her entire life. “I love you so much, Jackie. So much. And I’m doing this because I want you to be happy. I need you to be happy… for me to even have a shot at being happy. Jackie, will you marry me? I know a jerk before for letting you go. But I’ve finally realized that I can’t live without you. Alam kong masyadong mabilis ang mga pangyayari. You just got home yesterday, and now I’m proposing to you. But I’m asking you now, will marry me? Will marry this asshole that once dumped you?”
Hindi na niya napigilan pa ang pagpatak ng mga luha niya. Kanina habang papunta siya sa lugar na iyon, isa lang ang nasa isip niya, at iyon ay ang kalimutan na ang lahat nang mga nangyari before. She was even thinking na baka pwede pang maging sila ulit. Na pwede sila na lang ulit. Handa na siyang itapon ang obsession niya sa kasal makasama lang niya si Randell. Pero ngayon, ito pa ang kusang nagyayaya sa kanya. May karapatan ba siyang tumanggi? Siyempre wala.
“Yes, of coure, I will marry you, Randell... Yes, I’m going to marry you!” masayang bulalas niya dito.
Sa sinabi niya ay agad itong tumayo at muli siyang siniil ng halik. It was the sweetest kiss she had ever felt.
Kung minsan may mga bagay tayong hinihiling na hindi napagbibigyan. Subalit may mga pagkakataon ding dine-delay lang pala iyon ng tadhana para mas maunawaan natin ang halaga niyon.
WAKAS
July 15, 2013
#FanGirlMeetsSuperman
Paoloholics, Paolovers, Kimpoynatics, at Kikimpoys – ilan lang yan sa mga grupong sumusuporta at nagmamahal sa tinaguriang Internet Sensation na si Kim Paolo “Kimpoy” Vivas Feliciano also known as “Superman” to his followers, kaya naman inaasahan ni Chloe na magpapakita sa kanya ng interest ang kanyang idolo. Maari bang ma-inlove si “Superman” sa kanyang “Fan Girl?”
July 10, 2013
Weird.
Yeah, it’s really weird. Andaming bagong nangyayari sa buhay ko since last week. Hmm. Well, may bago akong libro. It’s under Lifebooks. The title is Fan Girl Meets Superman – featuring Internet Sensation Kimpoy Feliciano.
Hopefully, available na siya bukas sa National bookstores, Powerbooks, Pandayan bookshop (within Metro Manila).
Then, may book launch din po ako na gaganapin sa MOA on July 28, 2013, 5 PM. Kimpoy Feliciano will be there too, so sugod na sa araw na iyon para mapapirmahan ang inyong kopya.
Then, invited din po ako sa Manila internation book fair na gaganapin sa MOA on September 14, 2013. 3 PM po ang schedule ng book signing ko po. J
Yun lang muna. Tama na ang ka-weird-an sa buhay.
Hopefully, available na siya bukas sa National bookstores, Powerbooks, Pandayan bookshop (within Metro Manila).
Then, may book launch din po ako na gaganapin sa MOA on July 28, 2013, 5 PM. Kimpoy Feliciano will be there too, so sugod na sa araw na iyon para mapapirmahan ang inyong kopya.
Then, invited din po ako sa Manila internation book fair na gaganapin sa MOA on September 14, 2013. 3 PM po ang schedule ng book signing ko po. J
Yun lang muna. Tama na ang ka-weird-an sa buhay.
June 23, 2013
Day 1 of Fan Girl Meets Superman Book Challenge
Jean Isaac’s Entry
Dear Author,
Good Evening! I really want to have a copy of your book entitled Fan girl Meets Superman . My reason might be so simple but I just really love Kim Paolo "kimpoy" Vivas Feliciano since July 2011. I won't forget the first time I have watched his video "Hi Miss!" on YouTube and since that day, I become a <S> fan girl . :)
I joined the group PAOLOHOLICS, where I got the chance to talk to him. hihi. :> I become his addicted follower on his Tumblr. OMG! I re-read everything that he posted since hindi naman talaga ako nag tu-tumbr! I just learned to used Tumblr because of him. Na-alala ko ung first TA ko skanya asking him to be my last dance on my 18th birthday (to think na tapos na 18th birthday ko nun, haha!) I got butterflies on my stomach pag-napapansin nya ung mga post ko sa facebook and Tumblr, kahit simpleng like lang. tumatambling ung puso ko! :D
Because of his Tumblr, lalo ako na in love sa personality nya. Mabuting anak, kapatid, kaibigan, at Bf. Ano pa nga ba ang hahanapin mo sakanya? Very down to earth, gwapo, mapag-mahal, sobrang sweet, super talented, ung tipong hindi ka ata malulungkot pag-kasama mo sya kasi nakaka-kilig ung mga banat nya. :) At ngayong sumisikat na sya, ganun padin ung dating Kimpoy na na-kilala ko online. :)
Masaya ko para sakanya at sa mga blessings na dumadating sa kanya, kaya lng, hindi mo pa din maiiwasan na isipin kung my chance nga ba na ma in love ang isang sikat na tulad nya sa isang fan girl?? :) Kaya I really want to have a copy! :"> Nakaka-curious kasi, lalo na pa't lagi niyang sinasabi na "hindi imposible" yun. :">
Hinintay ko ung araw na bumalik siya dito sa Pinas. Pero laging sablay e. :( kasi hindi ako nakaka-punta sa mga gatherings with him. :( pero nung April 12, 2013 sa araw kung kelan hindi ko pa inaasahan, dun ko pa siya na-meet. asdfghjk! na-starstruck ako sakanya! ANG GWAPO niya kasi talaga. haha. I'm with the other Holics that day, they just called him up to go out with us, tapos pumunta siya. hindi ko talaga akalain 'yun. hahahahahahhahaha ang saya eh! :D Tapos nun, I tried na pumunta sa mga shows nya tutal hindi naman na ako busy, kaya pumunta ako sa mga show nya. sa Jeds at Trinoma. oh sooooo kilig. mehehe :"> na, meet ko na din pala si Lolo Pedring, lolo namin, este ni Pao. haha! Yung naki-kwento niya nuon sa Tumblr. :)
Napa-sarap na ata tong pag-kwento ko, ang ending lang naman kaya ko gusto manalo eh kasi nga, I LOVE HIM SO MUCH! <3 baka ako na ung ma-swerteng fan girl na ma-giging girlfriend niya, na ako ung nasa story, kung ang ending eh magiging kami talaga! chos! hahahaha! :')
Ayun, Thank you for this opportunity Aivan. :))) SANA MANALO AKO!!!!! :D
Lovelotssss, Jean =)
Joe Balnaja’s Entry
Hindi lahat ng fans ni Kimpoy ay nabibigyan ng opportunity na makapunta saKaya naman gusto ko sana manalo ng librong ito dahil the story features Kimpoy and it arouse my curiosity kasi isa ako sa mga fan girl ni kimpoy kaya naman alam kong makaka-relate ako sa story. Isa rin sa mga dahilan kung bakit gusto kong manalo ng copy, isa kasi akong avid reader ng pocket books at gusto ko sana madagdag ito sa aking collection. Ang isang dahilan din kung bakit gusto kong sumali sa contest na ito at manalo ay ‘yung may possibility na may sign din ni Kimpoy ang mapapanaluhang libro.
Lastly, I want to win a copy because I love Kimpoy and I want to support him all the way. Although it is difficult to explain how much I love him, because love is a non-progressive verb and by its definition, “it is usually actions that cannot be seen”, I know that I want to be his Lois lane. J
Nicole Allen’s Entry
I want to win the book “Fan Girl Meets Superman” because, I wanna know what does kuya Aivan thinks or what does he perceives about us fans of Kuya Kimpoy Feliciano. Also, it will be a great honor for me if ever I will be the one who’s going to be chosen to win this book. It will really be a BIG part of my journey as a huge fan of Kuya Paolo Feliciano.
And I want to win this book to let other people know na may pag-asa kaming mga fans na makamit ang mga DREAMY wishes namin to be of course with Kuya Kimpoy, kahit na ma-retweet, ma-favorite or PIYESTA na talaga pag.na-FOLLOW BACK ka ni Kuya Kimpoy.
And lastly, para ikalat ang kagalingan mo Kuya Aivan dahil napaka-BRILLIANT ng brain at neurons mo, dahil nakapag-sulat ka ng “Fan Girl Meets Superman”. I really want to have this book, kasi kasayahan ‘to ng isang fangirl na nangangarap na ma-meet niya si SUPERMAN niya.
Annarica Francisco’s Entry
Gusto kong manalo ng book na the fangirl meets superman ni aivan reigh vivero kasi kaya gusto ko yung book na yun kasi sinulat mo yun dahil idol na idol mo si kimpoy feliciano tulad ko.kakainlove kasi mga videos at pictures nya hayy dpa sya snob sa mga social networking sites kaya mas lalong nakakainlove talaga, swerte nga ng mga fans nya na lagi nyang kasama, fangirl lang talaga ko na umaasa na mameet sya .ay! nameet ko na pla si kimpoy face to face nakausap ko pa saya saya ko nga nun e. kso ? nagising ako. ay! panaginip lang pala nakakaiyak nga e,kala mo totoo na talaga yun pala hndi, gusto kong makita yung nilalaman ng libro na yun bka makarelate ako e saka kht dko nakkta si kimpoy mern naman akong book kaya mangongolekta nlang ako ng mga magazine nandun sya . pero mas gusto kong magkaroon ng book mo ksi about ky kimpoy talaga yung laman nung book e sa magazine sya lang yung cover . syempre kaya gusto ko dn manalo para my autograph ni author at nakasave pa ko ng 150 pesos dba? my pirma na libre pa! san kpa. kung mananalo man ako dto my pirma na ni author gusto ko dn papirmahan kay superman to para happy haha.kaso mahrap e. layo ni kimpoy ncr to bulacan lapit lang pla xD pero dko sya mahagilap kung nsan sya, pero okay na din kahit manalo lang ako dto makakuha ng book about ky kimpoy ng libre at my pirma ni aivan masaya narn ako nun. kung mananalo man ako. aalagaan ko ang libro na to. syempre kahit libre to pnaghrapan ko dn to. saka first time na mananalo . mahrap kasi manalo sa mga contest na ganto e. pero try lang ng try bka swertehin e.
Thanks aivan dhil gumawa ka ng book about kimpoy sana makagawa kpa ng madaming madaming kwento asahan mo tatangkilikin ko mga sinusulat mo. :) goodluck!
Engelie Sarana’s Entry
Why do i want to win this book? Simply bcos i have been a fan of Kimpoy for a long time. Yes! Being his fan/followers for 2 years is already a long time for me. Im turning 20 this September at eto ang unang pagkakataong halos mabaliw ako sa kaka istalk skanya. Yes marami akong gstong artista etc. pro iba tlga yung pagka obsess ko skanya, to the point na sya ang pinaka unang singer na binilhan ko ng album! Like duh! Kng hnde ko sya ganun ka idol hnde nman ako bibili ng album nya kse nga i can download it free dba? So yun! Sana manalo akoo! J
Nieca Basilio’s Entry
First of all I am a 16 year old fan girl of kimpoy feliciano . Sometimes Superman . I want to win this book entiteled Fan Girl Meets SuperMan beacuse I am a realy good supportive fan girl of kimpoy felicianio . The first I saw that you will give a copy of the book I like and like and follow you for all the updates . I always counting down when it will be published so I can run and buy as fast as I can to read it . I am soo excited how great author are you . Cuz I am realy amazed what talent you have . You realy inspired me a lot . I am dreaming to see kimpoy kahit sa panaginip lang . Superman and kimpoy have all the similarities . I love to read book lalo na pag kimpoy feliciano ang bida . Godbless hope to see you and win this . I can't stop thinking that if I win a copy I will will be shock or be proud of my self to be a fan girl . I will always updated about superman . And kimpoy feliciano as well . Every time I see a logo of superman I remember kimpoy feliciano . Even I am a fan of him only for many months I am realy greatfull that he is not a kind of people that snobber . Sana manalo promise ko sau ipapakalat oo ang ginawa mo .salamat
Lhea Beth Dimaano’s Entry
My reason may not be convincing but I'll just put what's on my mind. I want to win the book "FanGirl Meets Superman" written by Aivan Vivero because I want to read its story inside. It looks very interesting and I assure myself that if i ever read that book, i will love that story because it's all about Kimpoy and I chosss! :))))) That's all! Thank you!!
Dear Author,
Good Evening! I really want to have a copy of your book entitled Fan girl Meets Superman . My reason might be so simple but I just really love Kim Paolo "kimpoy" Vivas Feliciano since July 2011. I won't forget the first time I have watched his video "Hi Miss!" on YouTube and since that day, I become a <S> fan girl . :)
I joined the group PAOLOHOLICS, where I got the chance to talk to him. hihi. :> I become his addicted follower on his Tumblr. OMG! I re-read everything that he posted since hindi naman talaga ako nag tu-tumbr! I just learned to used Tumblr because of him. Na-alala ko ung first TA ko skanya asking him to be my last dance on my 18th birthday (to think na tapos na 18th birthday ko nun, haha!) I got butterflies on my stomach pag-napapansin nya ung mga post ko sa facebook and Tumblr, kahit simpleng like lang. tumatambling ung puso ko! :D
Because of his Tumblr, lalo ako na in love sa personality nya. Mabuting anak, kapatid, kaibigan, at Bf. Ano pa nga ba ang hahanapin mo sakanya? Very down to earth, gwapo, mapag-mahal, sobrang sweet, super talented, ung tipong hindi ka ata malulungkot pag-kasama mo sya kasi nakaka-kilig ung mga banat nya. :) At ngayong sumisikat na sya, ganun padin ung dating Kimpoy na na-kilala ko online. :)
Masaya ko para sakanya at sa mga blessings na dumadating sa kanya, kaya lng, hindi mo pa din maiiwasan na isipin kung my chance nga ba na ma in love ang isang sikat na tulad nya sa isang fan girl?? :) Kaya I really want to have a copy! :"> Nakaka-curious kasi, lalo na pa't lagi niyang sinasabi na "hindi imposible" yun. :">
Hinintay ko ung araw na bumalik siya dito sa Pinas. Pero laging sablay e. :( kasi hindi ako nakaka-punta sa mga gatherings with him. :( pero nung April 12, 2013 sa araw kung kelan hindi ko pa inaasahan, dun ko pa siya na-meet. asdfghjk! na-starstruck ako sakanya! ANG GWAPO niya kasi talaga. haha. I'm with the other Holics that day, they just called him up to go out with us, tapos pumunta siya. hindi ko talaga akalain 'yun. hahahahahahhahaha ang saya eh! :D Tapos nun, I tried na pumunta sa mga shows nya tutal hindi naman na ako busy, kaya pumunta ako sa mga show nya. sa Jeds at Trinoma. oh sooooo kilig. mehehe :"> na, meet ko na din pala si Lolo Pedring, lolo namin, este ni Pao. haha! Yung naki-kwento niya nuon sa Tumblr. :)
Napa-sarap na ata tong pag-kwento ko, ang ending lang naman kaya ko gusto manalo eh kasi nga, I LOVE HIM SO MUCH! <3 baka ako na ung ma-swerteng fan girl na ma-giging girlfriend niya, na ako ung nasa story, kung ang ending eh magiging kami talaga! chos! hahahaha! :')
Ayun, Thank you for this opportunity Aivan. :))) SANA MANALO AKO!!!!! :D
Lovelotssss, Jean =)
Joe Balnaja’s Entry
Hindi lahat ng fans ni Kimpoy ay nabibigyan ng opportunity na makapunta saKaya naman gusto ko sana manalo ng librong ito dahil the story features Kimpoy and it arouse my curiosity kasi isa ako sa mga fan girl ni kimpoy kaya naman alam kong makaka-relate ako sa story. Isa rin sa mga dahilan kung bakit gusto kong manalo ng copy, isa kasi akong avid reader ng pocket books at gusto ko sana madagdag ito sa aking collection. Ang isang dahilan din kung bakit gusto kong sumali sa contest na ito at manalo ay ‘yung may possibility na may sign din ni Kimpoy ang mapapanaluhang libro.
Lastly, I want to win a copy because I love Kimpoy and I want to support him all the way. Although it is difficult to explain how much I love him, because love is a non-progressive verb and by its definition, “it is usually actions that cannot be seen”, I know that I want to be his Lois lane. J
Nicole Allen’s Entry
I want to win the book “Fan Girl Meets Superman” because, I wanna know what does kuya Aivan thinks or what does he perceives about us fans of Kuya Kimpoy Feliciano. Also, it will be a great honor for me if ever I will be the one who’s going to be chosen to win this book. It will really be a BIG part of my journey as a huge fan of Kuya Paolo Feliciano.
And I want to win this book to let other people know na may pag-asa kaming mga fans na makamit ang mga DREAMY wishes namin to be of course with Kuya Kimpoy, kahit na ma-retweet, ma-favorite or PIYESTA na talaga pag.na-FOLLOW BACK ka ni Kuya Kimpoy.
And lastly, para ikalat ang kagalingan mo Kuya Aivan dahil napaka-BRILLIANT ng brain at neurons mo, dahil nakapag-sulat ka ng “Fan Girl Meets Superman”. I really want to have this book, kasi kasayahan ‘to ng isang fangirl na nangangarap na ma-meet niya si SUPERMAN niya.
Annarica Francisco’s Entry
Gusto kong manalo ng book na the fangirl meets superman ni aivan reigh vivero kasi kaya gusto ko yung book na yun kasi sinulat mo yun dahil idol na idol mo si kimpoy feliciano tulad ko.kakainlove kasi mga videos at pictures nya hayy dpa sya snob sa mga social networking sites kaya mas lalong nakakainlove talaga, swerte nga ng mga fans nya na lagi nyang kasama, fangirl lang talaga ko na umaasa na mameet sya .ay! nameet ko na pla si kimpoy face to face nakausap ko pa saya saya ko nga nun e. kso ? nagising ako. ay! panaginip lang pala nakakaiyak nga e,kala mo totoo na talaga yun pala hndi, gusto kong makita yung nilalaman ng libro na yun bka makarelate ako e saka kht dko nakkta si kimpoy mern naman akong book kaya mangongolekta nlang ako ng mga magazine nandun sya . pero mas gusto kong magkaroon ng book mo ksi about ky kimpoy talaga yung laman nung book e sa magazine sya lang yung cover . syempre kaya gusto ko dn manalo para my autograph ni author at nakasave pa ko ng 150 pesos dba? my pirma na libre pa! san kpa. kung mananalo man ako dto my pirma na ni author gusto ko dn papirmahan kay superman to para happy haha.kaso mahrap e. layo ni kimpoy ncr to bulacan lapit lang pla xD pero dko sya mahagilap kung nsan sya, pero okay na din kahit manalo lang ako dto makakuha ng book about ky kimpoy ng libre at my pirma ni aivan masaya narn ako nun. kung mananalo man ako. aalagaan ko ang libro na to. syempre kahit libre to pnaghrapan ko dn to. saka first time na mananalo . mahrap kasi manalo sa mga contest na ganto e. pero try lang ng try bka swertehin e.
Thanks aivan dhil gumawa ka ng book about kimpoy sana makagawa kpa ng madaming madaming kwento asahan mo tatangkilikin ko mga sinusulat mo. :) goodluck!
Engelie Sarana’s Entry
Why do i want to win this book? Simply bcos i have been a fan of Kimpoy for a long time. Yes! Being his fan/followers for 2 years is already a long time for me. Im turning 20 this September at eto ang unang pagkakataong halos mabaliw ako sa kaka istalk skanya. Yes marami akong gstong artista etc. pro iba tlga yung pagka obsess ko skanya, to the point na sya ang pinaka unang singer na binilhan ko ng album! Like duh! Kng hnde ko sya ganun ka idol hnde nman ako bibili ng album nya kse nga i can download it free dba? So yun! Sana manalo akoo! J
Nieca Basilio’s Entry
First of all I am a 16 year old fan girl of kimpoy feliciano . Sometimes Superman . I want to win this book entiteled Fan Girl Meets SuperMan beacuse I am a realy good supportive fan girl of kimpoy felicianio . The first I saw that you will give a copy of the book I like and like and follow you for all the updates . I always counting down when it will be published so I can run and buy as fast as I can to read it . I am soo excited how great author are you . Cuz I am realy amazed what talent you have . You realy inspired me a lot . I am dreaming to see kimpoy kahit sa panaginip lang . Superman and kimpoy have all the similarities . I love to read book lalo na pag kimpoy feliciano ang bida . Godbless hope to see you and win this . I can't stop thinking that if I win a copy I will will be shock or be proud of my self to be a fan girl . I will always updated about superman . And kimpoy feliciano as well . Every time I see a logo of superman I remember kimpoy feliciano . Even I am a fan of him only for many months I am realy greatfull that he is not a kind of people that snobber . Sana manalo promise ko sau ipapakalat oo ang ginawa mo .salamat
Lhea Beth Dimaano’s Entry
My reason may not be convincing but I'll just put what's on my mind. I want to win the book "FanGirl Meets Superman" written by Aivan Vivero because I want to read its story inside. It looks very interesting and I assure myself that if i ever read that book, i will love that story because it's all about Kimpoy and I chosss! :))))) That's all! Thank you!!
June 18, 2013
Oplan: Bawiin Ang Puso Ni Jarome by: Stephany
“Kung hindi kita nakilala, then my life would be totally different. Hindi ako magiging ganito kasaya.”
Mahal ni Ericka si Jarome pero hindi pa siya handang makipagrelasyon dito sa kabila ng pag-amin nitong mahal din siya nito. Nais muna niyang tuparin ang pangarap niya kaya mas pinili niyang umalis ng bansa kaysa manatili sa tabi nito. Nagkasundo silang pagbalik niya ay pag-uusapan nila ang tungkol sa kanilang dalawa.
Siya ang unang hindi tumupad sa pangako dahil ang isang buwan ay inabot nang apat na taon. Sa pagbalik niya sa bansa ay handa na siyang tanggapin si Jarome sa buhay niya. Pero nalaman niyang ikakasal na pala si Jarome at sa best friend pa niya.
Handa siyang gawin ang lahat upang bawiin si Jarome dahil una itong naging kanya. Pero mukhang huli na talaga siya. Dahil nalaman niyang ipinagbubuntis ng best friend niya ang anak ni Jarome.
Book price: 37 pesos only ^_^
.jpg)
Mahal ni Ericka si Jarome pero hindi pa siya handang makipagrelasyon dito sa kabila ng pag-amin nitong mahal din siya nito. Nais muna niyang tuparin ang pangarap niya kaya mas pinili niyang umalis ng bansa kaysa manatili sa tabi nito. Nagkasundo silang pagbalik niya ay pag-uusapan nila ang tungkol sa kanilang dalawa.
Siya ang unang hindi tumupad sa pangako dahil ang isang buwan ay inabot nang apat na taon. Sa pagbalik niya sa bansa ay handa na siyang tanggapin si Jarome sa buhay niya. Pero nalaman niyang ikakasal na pala si Jarome at sa best friend pa niya.
Handa siyang gawin ang lahat upang bawiin si Jarome dahil una itong naging kanya. Pero mukhang huli na talaga siya. Dahil nalaman niyang ipinagbubuntis ng best friend niya ang anak ni Jarome.
Book price: 37 pesos only ^_^
