ทีปกร วุฒิพิทยามงคล's Blog, page 53
August 30, 2013
Snow surfing Yeti #onecharacteraday
Snow surfing Yeti #onecharacteraday
ซ่อนอยู่ใต้เหนียงชั้นที่ 82 ใช่มั้ย
ซ่อนอยู่ใต้เหนียงชั้นที่ 82 ใช่มั้ย
August 29, 2013
Professor Squirrel #onecharacteraday
Professor Squirrel #onecharacteraday
August 28, 2013
Gym Sushi #onecharacteraday
Gym Sushi #onecharacteraday
ประเทศบนสะพาน
หลังหมู่บ้านผมมีสะพาน
มันเป็นสะพานเหล็กที่เก่าแล้วแหละครับ เวล...
ประเทศบนสะพาน
หลังหมู่บ้านผมมีสะพาน
มันเป็นสะพานเหล็กที่เก่าแล้วแหละครับ เวลารถผ่านแต่ละครั้งก็จะได้ยินเสียงหลักฐานความเก่าของมันดัง กึง กึง กัง กัง โชคดีที่ยังไม่มีเหตุการณ์ว่าวิ่งๆ อยู่ แล้วสะพานท้องโบ๋ให้รถร่วงลงไปเล่นน้ำเน่าข้างใต้
สะพานนี้น่าจะมีอายุใช้งานมานานมากแล้วจริงๆ เพราะดูสัดส่วนของมันไม่เหมาะสมกับชุมชนที่อาศัยอยู่สองฟากสะพานแม้แต่น้อย มันเป็นสะพานเลนเดียว แคบจนขนาดที่เวลารถวิ่งแล้วมอเตอร์ไซค์แทบจะวิ่งแทรกวิ่งสวนไม่ได้ ในขณะที่สองฟากเป็นชุมชนใหญ่ มีความต้องการไปมาหาสู่สัญจรกันอย่างบ้าคลั่ง สะพานนี้จึงทำหน้าที่เป็นเหมือนฟางเส้นเล็กๆ ที่เชื่อมยักษ์สองตัวเข้าไว้ด้วยกัน
เป็นฟางที่วิ่งผ่านมาหกเจ็ดปี ก็ยังเกิดความสงสัยว่าทำไมเขาไม่สร้างสะพานที่ใหญ่กว่านี้ ขยับขยายเป็นสองเลน งบสร้างสะพานน่าจะไม่ได้มากมายอะไรเมื่อเทียบกับจำนวนคนใช้มหาศาล
เนื่องจากมันเป็นสะพานเลนเดียวอย่างที่บอกไป จึงต้องมีการจัดการให้รถวิ่งทางใดทางหนึ่ง ไม่มาจ๊ะกันตรงกลางสะพาน เพราะมันแคบจนไม่สามารถเบี่ยงรถหลบใดๆ ได้เลย
หน้าที่การจัดการนี้เป็นของชุมชนแออัดที่อยู่ริมสะพาน
เขาตกลงกันเอง หรือจัดเวรในหมู่ชาวบ้านอย่างไรผมไม่แน่ใจนะครับ แต่ไม่ว่าจะวิ่งดึกดื่นแค่ไหน ก็จะมีป้าบ้าง ลุงบ้าง หรือถ้าเป็นช่วงกลางวันก็มีลูกเด็กเล็กแดงบ้างมาโบกรถที่หัวสะพานและตีนสะพาน
แน่นอนครับว่าก็ไม่ได้ทำฟรีๆ (สักทีเดียว)
เมื่อโบกให้รถผ่าน ชาวบ้านที่โบกก็จะได้สินน้ำใจ มากบ้างน้อยบ้างจากรถที่สัญจรไปมา ห้าบาทบ้าง สิบบาทบ้าง แล้วแต่จะให้ หรือคันไหนไม่ให้ เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็หวังคันหน้าต่อไป
ดูจากปริมาณรถที่ผ่านไปมา และสังเกตจากความถี่ของรถที่ให้เงินแล้ว วันๆ หนึ่ง สะพานแห่งนี้น่าจะสร้างรายได้ให้กับชุมชนแออัดไม่น้อยทีเดียว พอเด็กๆ ปิดเทอม ก็น่าจะมาหาค่าขนมกันที่สะพานตรงนี้ ไม่ต้องไปขายพวงมาลัยหรือหนังสือพิมพ์ที่ไหน
แท๊กซี่คันหนึ่งเคยเล่าให้ผมฟังว่า ก่อนหน้าที่ชาวบ้านจะมาโบกให้คิวรถแบบนี้ เคยมีกรณีที่รถสองคันมาเจอกันกลางสะพาน แล้วไม่มีใครยอมถอย ต่างฝ่ายก็ต่างหงุดหงิด เลยชักปืนมายิงกันตายกลางสะพาน อันนี้ก็ไม่แน่ใจว่าพี่แท๊กซี่เค้ารู้มาเอง หรือฟังมาอีกต่อ ฟังแล้วอย่างกับหนังฮ่องกง
รถที่วิ่งผ่านสะพานนี้ คงมีส่วนที่นึกชอบใจชาวบ้านที่มาโบกรถบ้าง แต่ส่วนที่ไม่พอใจชาวบ้านก็คงมีบ้าง เพราะเวลาขับผ่านแต่ละครั้ง ถึงเขาจะไม่ได้บังคับ แต่ก็ดูเหมือนเป็นมารยาทว่าจะต้องให้เงินเสียหน่อย ไม่อย่างนั้นอาจจะถูกมองว่าแบบ แหม อีซีวิคสีบรอนซ์ มาอีกละ ไม่เคยให้ นี่ ทะเบียน ทบ 87xx เนี่ย ไม่เคยให้ มองหน้ามันเอาไว้ลูก มองหน้ามันนน อะไรทำนองนี้
คงเป็นความพอใจต่อฝ่ายหลังไม่น้อย ที่วันหนึ่งที่หัวและตีนสะพาน ก็มีไฟจราจรมาติดตั้ง (อันที่จริงนี่เป็นสิ่งที่ควรติดตั้งตั้งแต่สร้างสะพานแล้วด้วยซ้ำ แต่ทำไมเพิ่งมาก็ไม่ทราบ)
พอมีไฟจราจรมาคอยให้คิวแทนมนุษย์ ชาวบ้านที่เคยโบกรถก็หมดค่าลงไป รายได้ของพวกเขาคงหดหาย ในขณะที่คนขับรถไปมาก็ยังสามารถใช้สะพานได้ดังที่เคยเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ไฟจราจรสว่าง ทำหน้าที่อยู่ได้ไม่นาน มันก็ดับ
ผมไม่รู้ว่ามันดับของมันเองด้วยเหตุธรรมชาติ, มันดับด้วยนโยบาย เช่น มีชาวบ้านไปร้องเรียนว่าขาดรายได้ ขอให้ปิดไฟจราจรคู่นี้ซะ, หรือมันดับด้วยฝีมือมนุษย์ที่ไปตัดวงจร ตัดไฟทิ้ง (โหดเหี้ยมที่สุด!) แต่มันก็ดับไปแล้ว
และชาวบ้านก็กลับมาโบกรถหัวสะพาน-ตีนสะพาน หารายได้ได้ดังเดิม
ไฟจราจรทั้งคู่ก็กลายเป็นอนุสาวรีย์แห่งความ... (อะไรไม่รู้) อยู่อย่างนั้น
นี่อาจเป็นเรื่องเล็กๆ แต่มันทำให้ผมนึกถึงหลายๆ อย่าง ในบ้านเมืองของเรา ก็เลยเล่าให้ฟัง
/จากคอลัมน์ Nitpick Nation
/ทีปกร วุฒิพิทยามงคล
หลังหมู่บ้านผมมีสะพาน
มันเป็นสะพานเหล็กที่เก่าแล้วแหละครับ เวลารถผ่านแต่ละครั้งก็จะได้ยินเสียงหลักฐานความเก่าของมันดัง กึง กึง กัง กัง โชคดีที่ยังไม่มีเหตุการณ์ว่าวิ่งๆ อยู่ แล้วสะพานท้องโบ๋ให้รถร่วงลงไปเล่นน้ำเน่าข้างใต้
สะพานนี้น่าจะมีอายุใช้งานมานานมากแล้วจริงๆ เพราะดูสัดส่วนของมันไม่เหมาะสมกับชุมชนที่อาศัยอยู่สองฟากสะพานแม้แต่น้อย มันเป็นสะพานเลนเดียว แคบจนขนาดที่เวลารถวิ่งแล้วมอเตอร์ไซค์แทบจะวิ่งแทรกวิ่งสวนไม่ได้ ในขณะที่สองฟากเป็นชุมชนใหญ่ มีความต้องการไปมาหาสู่สัญจรกันอย่างบ้าคลั่ง สะพานนี้จึงทำหน้าที่เป็นเหมือนฟางเส้นเล็กๆ ที่เชื่อมยักษ์สองตัวเข้าไว้ด้วยกัน
เป็นฟางที่วิ่งผ่านมาหกเจ็ดปี ก็ยังเกิดความสงสัยว่าทำไมเขาไม่สร้างสะพานที่ใหญ่กว่านี้ ขยับขยายเป็นสองเลน งบสร้างสะพานน่าจะไม่ได้มากมายอะไรเมื่อเทียบกับจำนวนคนใช้มหาศาล
เนื่องจากมันเป็นสะพานเลนเดียวอย่างที่บอกไป จึงต้องมีการจัดการให้รถวิ่งทางใดทางหนึ่ง ไม่มาจ๊ะกันตรงกลางสะพาน เพราะมันแคบจนไม่สามารถเบี่ยงรถหลบใดๆ ได้เลย
หน้าที่การจัดการนี้เป็นของชุมชนแออัดที่อยู่ริมสะพาน
เขาตกลงกันเอง หรือจัดเวรในหมู่ชาวบ้านอย่างไรผมไม่แน่ใจนะครับ แต่ไม่ว่าจะวิ่งดึกดื่นแค่ไหน ก็จะมีป้าบ้าง ลุงบ้าง หรือถ้าเป็นช่วงกลางวันก็มีลูกเด็กเล็กแดงบ้างมาโบกรถที่หัวสะพานและตีนสะพาน
แน่นอนครับว่าก็ไม่ได้ทำฟรีๆ (สักทีเดียว)
เมื่อโบกให้รถผ่าน ชาวบ้านที่โบกก็จะได้สินน้ำใจ มากบ้างน้อยบ้างจากรถที่สัญจรไปมา ห้าบาทบ้าง สิบบาทบ้าง แล้วแต่จะให้ หรือคันไหนไม่ให้ เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็หวังคันหน้าต่อไป
ดูจากปริมาณรถที่ผ่านไปมา และสังเกตจากความถี่ของรถที่ให้เงินแล้ว วันๆ หนึ่ง สะพานแห่งนี้น่าจะสร้างรายได้ให้กับชุมชนแออัดไม่น้อยทีเดียว พอเด็กๆ ปิดเทอม ก็น่าจะมาหาค่าขนมกันที่สะพานตรงนี้ ไม่ต้องไปขายพวงมาลัยหรือหนังสือพิมพ์ที่ไหน
แท๊กซี่คันหนึ่งเคยเล่าให้ผมฟังว่า ก่อนหน้าที่ชาวบ้านจะมาโบกให้คิวรถแบบนี้ เคยมีกรณีที่รถสองคันมาเจอกันกลางสะพาน แล้วไม่มีใครยอมถอย ต่างฝ่ายก็ต่างหงุดหงิด เลยชักปืนมายิงกันตายกลางสะพาน อันนี้ก็ไม่แน่ใจว่าพี่แท๊กซี่เค้ารู้มาเอง หรือฟังมาอีกต่อ ฟังแล้วอย่างกับหนังฮ่องกง
รถที่วิ่งผ่านสะพานนี้ คงมีส่วนที่นึกชอบใจชาวบ้านที่มาโบกรถบ้าง แต่ส่วนที่ไม่พอใจชาวบ้านก็คงมีบ้าง เพราะเวลาขับผ่านแต่ละครั้ง ถึงเขาจะไม่ได้บังคับ แต่ก็ดูเหมือนเป็นมารยาทว่าจะต้องให้เงินเสียหน่อย ไม่อย่างนั้นอาจจะถูกมองว่าแบบ แหม อีซีวิคสีบรอนซ์ มาอีกละ ไม่เคยให้ นี่ ทะเบียน ทบ 87xx เนี่ย ไม่เคยให้ มองหน้ามันเอาไว้ลูก มองหน้ามันนน อะไรทำนองนี้
คงเป็นความพอใจต่อฝ่ายหลังไม่น้อย ที่วันหนึ่งที่หัวและตีนสะพาน ก็มีไฟจราจรมาติดตั้ง (อันที่จริงนี่เป็นสิ่งที่ควรติดตั้งตั้งแต่สร้างสะพานแล้วด้วยซ้ำ แต่ทำไมเพิ่งมาก็ไม่ทราบ)
พอมีไฟจราจรมาคอยให้คิวแทนมนุษย์ ชาวบ้านที่เคยโบกรถก็หมดค่าลงไป รายได้ของพวกเขาคงหดหาย ในขณะที่คนขับรถไปมาก็ยังสามารถใช้สะพานได้ดังที่เคยเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ไฟจราจรสว่าง ทำหน้าที่อยู่ได้ไม่นาน มันก็ดับ
ผมไม่รู้ว่ามันดับของมันเองด้วยเหตุธรรมชาติ, มันดับด้วยนโยบาย เช่น มีชาวบ้านไปร้องเรียนว่าขาดรายได้ ขอให้ปิดไฟจราจรคู่นี้ซะ, หรือมันดับด้วยฝีมือมนุษย์ที่ไปตัดวงจร ตัดไฟทิ้ง (โหดเหี้ยมที่สุด!) แต่มันก็ดับไปแล้ว
และชาวบ้านก็กลับมาโบกรถหัวสะพาน-ตีนสะพาน หารายได้ได้ดังเดิม
ไฟจราจรทั้งคู่ก็กลายเป็นอนุสาวรีย์แห่งความ... (อะไรไม่รู้) อยู่อย่างนั้น
นี่อาจเป็นเรื่องเล็กๆ แต่มันทำให้ผมนึกถึงหลายๆ อย่าง ในบ้านเมืองของเรา ก็เลยเล่าให้ฟัง
/จากคอลัมน์ Nitpick Nation
/ทีปกร วุฒิพิทยามงคล
TV addict bat #onecharacteraday
TV addict bat #onecharacteraday
August 27, 2013
บางทีโซเชียลเนตเวิร์กก็ทำให้สนใจ ‘เรื่องที่คิดว่าคนอื่นจะสนใจ’
จนลืมไปว่าเรื่อง...
บางทีโซเชียลเนตเวิร์กก็ทำให้สนใจ ‘เรื่องที่คิดว่าคนอื่นจะสนใจ’
จนลืมไปว่าเรื่องที่ตัวเองสนใจจริงๆ คืออะไรกันแน่
จนลืมไปว่าเรื่องที่ตัวเองสนใจจริงๆ คืออะไรกันแน่
Sleepy Pigs #onecharacteraday
Sleepy Pigs #onecharacteraday
August 26, 2013
Hipster Deer #onecharacteraday
Hipster Deer #onecharacteraday
August 25, 2013
ช่วงที่คิดว่าตัวเองเก่งเนี่ย ให้ความมั่นใจ
ส่วนช่วงที่คิดว่าตัวเองไม่เก่งเนี่ย...
ช่วงที่คิดว่าตัวเองเก่งเนี่ย ให้ความมั่นใจ
ส่วนช่วงที่คิดว่าตัวเองไม่เก่งเนี่ย ให้ความพยายาม
มีทั้งสองอย่าง สลับกันไปกันมาในจังหวะที่เหมาะสม
ก็จะเป็นเรื่องที่กำลังดี :)
ส่วนช่วงที่คิดว่าตัวเองไม่เก่งเนี่ย ให้ความพยายาม
มีทั้งสองอย่าง สลับกันไปกันมาในจังหวะที่เหมาะสม
ก็จะเป็นเรื่องที่กำลังดี :)
