Jacqueline Zirkzee's Blog, page 3

Schrijven door te lezen

Reblogged from Jacqueline Zirkzee:

De beste manier om goed te leren schrijven is door te lezen. Heel veel te lezen. Alleen zo ontwikkel je je gevoel voor geschreven taal: voor het ritme ervan, voor mooi, voor lelijk, voor wat werkt en wat niet. De meeste inspiratie haal je uit boeken in hetzelfde genre dat je zelf beoefent. Voor een romanschrijver bestaat die leerschool dus uit het lezen van romans.

Lees meer ... 283 more words

Schrijven door te lezen

De beste manier om goed te leren schrijven is door te lezen. Heel veel te lezen. Alleen zo ontwikkel je je gevoel voor geschreven taal: voor het ritme ervan, voor mooi, voor lelijk, voor wat werkt en wat niet. De meeste inspiratie haal je uit boeken in hetzelfde genre dat je zelf beoefent. Voor een romanschrijver bestaat die leerschool dus uit het lezen van romans.

Wat lezen betreft ben ik een veelvraat: ik lees alles wat er voorbijkomt. Dat gaat heel ver. Als ik in een vreemde stad loop, moet ik opletten dat ik niet all����n maar bezig ben met opschriften lezen. Wat dat betreft is een reis door Azi�� een verademing, maar dan nog zoom ik in op vertaalde uithangborden. Misschien is het mijn manier om te ontspannen. Inmiddels is bewezen dat bij het lezen je hartslag daalt; als gecertificeerde stresskip ���moet��� ik misschien gewoon lezen om te kunnen blijven functioneren.

Het schrijven heeft voor mij een tijdlang het plezier in het lezen van romans bedorven. Lezen was altijd mijn favoriete vrijetijdsbesteding en toen kon ik opeens niet meer als lezer lezen, maar nog uitsluitend als schrijver. De hele tijd zat een vervelend kritisch stemmetje in mijn hoofd zich ermee te bemoeien: kijk nou toch eens, dat schrijf je toch niet zo? Of erger: dat is mooi – zo schrijven, dat zal jij nooit kunnen. Langzamerhand heb ik dat wel een beetje kunnen loslaten, maar het is nog steeds zo dat ik een onhandig vertaald of slecht geredigeerd boek niet onbevangen kan lezen, hoe mooi het verhaal ook is, omdat ik in gedachten de hele tijd fouten zit te verbeteren en zinnen te stroomlijnen. Dat gezegd hebbende, blijft literatuur van anderen de voornaamste bron van inspiratie.

Meer weten? Kijk op www.jacquelinezirkzee.nl of lees mijn laatste publicaties:

de roman��Reimer, Uitgeverij de Brouwerij | Brainbooks, Maassluis 2013, 304 blz., prijs 19,95 ISBN��978-90-78905-65-3, �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� �� of de Young Adultnovelle Eva’s dochter, Uitgeverij Parelz, Alphen aan den Rijn, 103 blz., prijs 7,95 ISBN: 978-94-91074-08-0

Foto: Greg Walters, gedeeld via Flickr, http://www.gregwalters.blogspot.com

Young Adultboek Eva’s dochter – door de ogen van de schrijver

Om de novelle Eva���s dochter te kunnen schrijven moest ik allereerst bedenken wat er gebeurd was met de hoofdpersonen uit mijn roman Het Heksenhuis. Het was aan hen om een nieuw leven op te bouwen na de verschrikkingen van de heksenjacht waaraan ze waren ontsnapt, dacht ik. Daar hadden ze mij niet voor nodig. Ik was niet voorbereid op de reacties van veel lezers van de roman, die dit open einde weliswaar in literair opzicht wel konden waarderen, maar die ��� heel menselijk – nieuwsgierig waren naar het uiteindelijke lot van het ���heksenkind��� uit Bamberg.

Ten tweede moest ik steeds in gedachten houden dat dit ���vervolg��� ook interessant en begrijpelijk moest zijn voor degenen die Het Heksenhuis niet hadden gelezen. Ik realiseerde me dat de voorkennis die de lezing van de roman Het Heksenhuis leverde, zou kunnen bijdragen aan het leesplezier, maar Eva���s dochter moest daarnaast ferm op eigen benen kunnen staan. Ik zou me beperken tot verwijzingen naar het eerder gebeurde, alleen waar het een bijdrage vormde aan de plot.

De derde uitdaging van de novelle was de vorm, een die ik bewust koos om mezelf te prikkelen. Want eenvoudig is het niet, om een verhaal te vertellen in de vorm van een dagboek. Het perspectief is noodzakelijkerwijs beperkt. Alles wat gezien en ervaren wordt, komt uitsluitend vanuit de hoofdpersoon H��l��ne/Leentje. De lezer ziet wat er gebeurt door haar ogen, net zoals bij een ���gewone��� vertelling in de eerste persoon enkelvoud. Maar er zijn bij een dagboek veel meer beperkingen. Omdat zij wat er gebeurt pas achteraf kan opschrijven in haar dagboek, is ze n��g selectiever en onbetrouwbaarder dan een standaard-ik. Voor mij als schrijver is dat een spannende constructie. Voor een actiesc��ne moet je een creatieve oplossing bedenken, want Leentje kan daar niet al schrijvend verslag van doen terwijl ze er middenin zit. Aan de andere kant biedt de intimiteit van het dagboek ook mogelijkheden: het is h����r beleving, die op haar eigen, persoonlijke manier gefilterd doorgegeven wordt, en omdat ze een intelligent meisje met een sterk karakter is kan ze er zo juist een extra dimensie aan toevoegen.

De vierde uitdaging vond ik de leukste en deze vormde dan ook de voornaamste reden dat ik juist deze hoofdpersoon aan het woord wilde laten, al die jaren na de heksenjacht: om de authentiek lijkende en toch herkenbare stem van een zestienjarig meisje te laten horen, die de lezer over een kloof van bijna vier eeuwen bereikt. Dat wilde ik voor elkaar zien te krijgen. Om haar te laten spreken vanuit een tijd waarin het begrip puberteit onbekend was, maar mensen toch jong moeten zijn geweest op dezelfde onbevangen en onevenwichtige manier waarop pubers in de eenentwintigste eeuw jong zijn: na��ef en toch doortrapt; zowel slim als warrig. De scherpe blik waarmee ze de wereld bezien en de zuivere emotie die vlak onder een soms schijnbaar onbewogen oppervlak woelt, spreken me aan. Niet voor niets zijn veel van mijn romanpersonages – Eva Babel in Het Heksenhuis, Essylt in Het Boek van Tristan en Isolde, Helena in Mykene en Reimer Rijkerszoon in de pas verschenen roman Reimer ��� op enig moment in het boek rond de zestien, zeventien jaar oud.

Al deze zelfopgelegde uitdagingen hebben me heel wat hoofdbrekens gekost bij deze novelle. Heerlijk! In iedere schrijver schuilt een masochist, dus hoe lastiger de opgave, hoe beter. Waarbij de vijfde, alles overkoepelende uitdaging, een die ik hier eigenlijk niet eens apart wil noemen, altijd wordt gevormd door de voorwaarde dat de lezer niets mag merken van alle verdere moeite die de schrijver zich getroost om het verhaal soepel en geloofwaardig te laten verlopen.

Eva���s dochter was een verrukkelijk verhaal om te schrijven. Vanwege de vorm, de hoofdpersoon – een van mijn dierbaarste ��� en de bijkomende overtuiging dat dit nu eindelijk eens een verhaal was waar lezers op zaten te wachten. Voor even was de eenzaamheid en onzekerheid die ik ervoer bij het schrijven weg: mijn derde boek had zoveel losgemaakt bij de lezers dat ze om meer vroegen. Dat ze zo konden meeleven was voor mij het ultieme bewijs dat ik op de goede weg was, als schrijver. En dat was de mooiste beloning die ik me wensen kon.

Eva’s dochter��verscheen bij uitgeverij Parelz.��Deze historische Young Adult-novelle is geschikt voor lezers vanaf 14 jaar.

Jong zijn in de 17e eeuw. Een tijd van geloof in heksen,��van revoluties, de pest, boekdrukkunst en papen.��Hoe was dat?

ISBN: 9789491074080

Prijs 7,95 euro

Pagina’s: +/-104

Leiden, februari 1650. De zestienjarige H��l��ne heeft een in leer gebonden boek met lege bladzijden gekregen van haar��ouders: een dagboek. Openhartig schrijft ze over haar saaie leven en haar behoefte aan avontuur. Dan komt er een nieuwe��meid in huis en het is gedaan met de rust. Het verleden van haar ouders komt boven water en H��l��ne moet een aantal��stappen zetten om te redden wat er te redden valt. Maar of dat de juiste beslissingen zijn���

Fragment uit het boek:

Ik ben de dochter van een heks.

Mijn moeder zou zeggen: ���Maak daar geen grapjes over. Je weet��niet waar je het over hebt. Je hebt geen idee wat ik heb moeten��doorstaan vanwege die beschuldigingen.���

Dat weet ik heus wel. Ik vond de verhalen die ze me over de heksenjacht��vertelde prachtig toen ik klein was, maar ik was me heel��goed bewust van de ondertoon van grimmigheid en angst die��eraan ten grondslag lag. Ik weet dat ze niet echt een heks is, maar��de heksenjagers dachten van wel. Zij zouden zonder meer bevestigen��dat ik de dochter van een heks ben als ze hier waren. En ik��kan schrijven wat ik wil, want moeder leest dit toch niet.

Over Jacqueline Zirkzee:

Jacqueline Zirkzee (1960) uit Leiden is romanschrijver, historicus en freelance journalist. Na��Mykene, een epos van bijna zeshonderd pagina���s, en��Het boek van Tristan en Isoldeverscheen in 2008 haar roman��Het Heksenhuis. Deze kreeg veel positieve media-aandacht. De novelle��Eva���s dochter��is een op zichzelf staand vervolg op de historische roman��Het Heksenhuis��over de heksenwaan in de zeventiende eeuw. Haar vierde historische romanReimer��over de opkomst van de VOC verscheen in maart 2013.

In 2010 verscheen��Spinkind, een historische jeugdroman voor kinderen van 9 tot 12 jaar.Eva���s dochter��is haar eerste Young Adultboek. Deze novelle verscheen eerder in de literaire verhalenbundel��Eva���s dochter en andere verhalen��(2011).

Boektitel

Originally posted on Reimer (blog):

De omslag van de roman Reimer met gepreegde titel (met relief) in goud.

Het manuscript waaraan ik inmiddels drie jaar heb gewerkt heeft nog steeds geen definitieve titel als ik in het najaar van 2012 het contract bij de uitgeverij teken, maar iedereen heeft over ���Reimer���: de uitgever, de vormgever, de redacteur. De werktitel is dan nog Reimer Rijkerszoon, maar iedereen vindt alleen ���Reimer��� mooier.

Ik vind het zelf wat summier en probeer titels te bedenken waar de naam in voorkomt, maar die iets meer informatie over het genre en de inhoud geven. Het voelt geforceerd. Een verklarende ondertitel, zoals iemand suggereert, is toch meer iets voor een ���echt��� geschiedenisboek en krijgt ook gauw iets tuttigs. Ik probeer het nog een keer met een ��ondertitel in de sfeer zoals ��boeken die enkele eeuwen geleden hadden. Ik weet inmiddels niet meer precies hoe hij ging, maar het kwam neer op zoiets���

View original 224 woorden meer

De laatste puntjes op de i

Originally posted on Reimer (blog):

Auteur Jacqueline Zirkzee blikt terug op de tijd voor de verschijning van haar roman Reimer.

Het is eind 2012. Een dag na de ondertekening van het contract zit de uitgever om de tafel met de vormgever en moet ik een beschrijving van het boek klaar hebben, ook voor de site, die er die namiddag op staat. Ik ben gelukkig. Mijn manuscript ��� welke titel het gaat krijgen staat nog niet vast ��� heeft eindelijk een onderkomen gevonden, een waar het met respect en liefde behandeld zal worden.

Omdat ik erop gerekend had dat het boek intussen allang gepubliceerd zou zijn (zie mijn blogs Schrijversego en Zwart gat), was mijn winterreis al geboekt: van half december tot half januari, een reis door Azi�� met een lange break op een idyllisch eilandje in de Filippijnen, waar mijn zoon zit. Het is dus nog wat passen en meten om de planning���

View original 296 woorden meer

Boektitel

De omslag van de roman Reimer met gepreegde titel (met relief) in goud.

Het manuscript waaraan ik inmiddels drie jaar heb gewerkt heeft nog steeds geen definitieve titel als ik in het najaar van 2012 het contract bij de uitgeverij teken, maar iedereen heeft over ‘Reimer’: de uitgever, de vormgever, de redacteur. De werktitel is dan nog Reimer Rijkerszoon, maar iedereen vindt alleen ‘Reimer’ mooier.

Ik vind het zelf wat summier en probeer titels te bedenken waar de naam in voorkomt, maar die iets meer informatie over het genre en de inhoud geven. Het voelt geforceerd. Een verklarende ondertitel, zoals iemand suggereert, is toch meer iets voor een ‘echt’ geschiedenisboek en krijgt ook gauw iets tuttigs. Ik probeer het nog een keer met een  ondertitel in de sfeer zoals  boeken die enkele eeuwen geleden hadden. Ik weet inmiddels niet meer precies hoe hij ging, maar het kwam neer op zoiets als: de lotgevallen van Reimer Rijkerszoon Eerhart, hoe hij als chirurgijn op reis ging naar Oost-Indië op zoek naar de panacee, zijn belevenissen aldaar en zijn terugkeer naar de Republiek. Het is wel grappig, maar niet praktisch in deze tijd van zoekmachines. Ik houd nog enige tijd vast aan dat ‘Rijkerszoon’ erbij, omdat het een bepaald tijdsbeeld geeft.

Terwijl ik op de uitgeverij ben, komt het ontwerpvoorstel voor de cover binnen. De uitgeefster en ik vallen allebei stil wanneer het beeld op haar grote scherm verschijnt. Niets meer aan doen, is de onmiddellijke conclusie. Er wordt later nog wat aan de lettertypes en de rangschikking van de flaptekst achterop gesleuteld, maar dat zijn kleine details. ‘Reimer’ staat er in grote letters voorop en het gezicht dat in de illustratie is verwerkt is dat van Reimer. Hoe de ontwerper dat voor elkaar heeft gekregen, met slechts een summiere omschrijving van het boek en de hoofdpersoon, is voor mij een soort wonder. Dat het boek Reimer moet heten, staat vanaf dat moment onomstotelijk vast. Ja, ik besef dat het niet een handige titel is – titels met alleen een voornaam worden in alle belangrijke blogs over het onderwerp afgeraden. Maar Reimer gaat een begrip worden. ‘Handig’ is dan geen factor van belang meer.

Reimer, Uitgeverij de Brouwerij | Brainbooks, Maassluis 2013, 304 blz., prijs 19,95 ISBN 978-90-78905-65-3

Gearchiveerd onder:boek, Gouden Eeuw, inspiratie, lezen, Reimer, roman, schrijfproces, schrijven, schrijver, uitgevers, zeereizen Tagged: boeken, cover, Gouden Eeuw, inspiratie, Jacqueline Zirkzee, lezen,

De laatste puntjes op de i

Auteur Jacqueline Zirkzee blikt terug op de tijd voor de verschijning van haar roman Reimer.

Het is eind 2012. Een dag na de ondertekening van het contract zit de uitgever om de tafel met de vormgever en moet ik een beschrijving van het boek klaar hebben, ook voor de site, die er die namiddag op staat. Ik ben gelukkig. Mijn manuscript – welke titel het gaat krijgen staat nog niet vast – heeft eindelijk een onderkomen gevonden, een waar het met respect en liefde behandeld zal worden.

Omdat ik erop gerekend had dat het boek intussen allang gepubliceerd zou zijn (zie mijn blogs Schrijversego en Zwart gat), was mijn winterreis al geboekt: van half december tot half januari, een reis door Azië met een lange break op een idyllisch eilandje in de Filippijnen, waar mijn zoon zit. Het is dus nog wat passen en meten om de planning rond te krijgen, zowel voor mij als voor mijn redacteur en de uitgever.

Als ik het commentaar over de eerste honderd bladzijden van de aan mij toegewezen redacteur krijg, is mijn eerste reactie: is dit alles? Maar we zijn er nog niet. Nadat de redacteur klaar is, neem ik samen met de uitgeefster zelf alles nog eens grondig door, deels via Skype, deels op de uitgeverij. Dan gaat een andere proeflezer het nog een keer lezen en krijg ik het bestand mee op reis. En zoals dat altijd gaat, vind ik nog een en ander aan kleine foutjes. Maar het is een werk van liefde en ik kan alleen maar blij zijn met het resultaat als ik het voor de laatste keer helemaal van begin tot einde doorlees, wat overigens geen straf is binnen een setting die nog het meest aan een Bounty-reclame doet denken.

Uiteindelijk – zoals dat meestal gaat met kennis achteraf – lijkt het erop dat alles wat er gebeurd is, nodig is geweest om dit resultaat te kunnen bereiken. Het was een lange weg, maar misschien wel een die ik moest bewandelen, voor mijzelf maar vooral voor het boek: want het is wel het meest doorwrochte verhaal dat ik ooit heb geschreven. Dankzij de mensen die het lazen en me steeds weer verder hielpen in dit proces, maar ook door het af en toe hele periodes met rust te laten er weer met een frisse blik naar te kijken – niet een keer, maar zeker vijf keer. De onzekerheid die me tot voor kort plaagde, is weg. Wat de wereld er verder ook van zal gaan vinden: ik weet dat dit een goed boek is.

Nu overal verkrijgbaar:  Reimer, Uitgeverij de Brouwerij | Brainbooks, Maassluis 2013, 304 blz.,  ISBN 978-90-78905-65-3, prijs 19,95

Gearchiveerd onder:boek, lezen, Reimer, roman, schrijfproces, schrijven, schrijver, uitgevers Tagged: boeken, inspiratie, Jacqueline Zirkzee, lezen, redacteur, Reimer, resultaat, roman, schrijfproces, schrijven, schrijver, uitgever, Uitgeverij de Brouwerij, verhaal

Grijstinten

Waarom een roman over de Gouden Eeuw? Lang niet alles was er van goud. De schilderijlijsten in de regentenhuizen waren met goudverf behandeld, ja, maar het volk werkte hard voor zijn brood en bier (van drinkwater werd je namelijk doodziek). De Boekenweek van 2013 had als thema ‘gouden tijden, zwart bladzijden’ en dat vat het mooi samen. Toch gaat het dan over de extremen: de Gouden Bocht van de grachtengordel in Amsterdam versus de besognes van de gewone man en vrouw. Veel interessanter dan die zwart-wit tegenstellingen zijn de grijstinten. Niet per se 50, want dat is een ander soort boek. De roman Reimer gaat over gewone mensen, zoals u en ik, die zich – net als wij – moeten handhaven onder omstandigheden waarom ze niet hebben gevraagd. Hoe ze dat doen blijft altijd weer spannend.

Gearchiveerd onder:2013, Boekenweek, Gouden Eeuw, Gouden tijden, inspiratie, lezen, Reimer, roman, schrijven Tagged: boeken, Boekenweek, Gouden Eeuw, Jacqueline Zirkzee, lezen, Reimer, roman, schrijven, schrijver, spannend, Uitgeverij de Brouwerij

Bekroning

Hoe ik aan die kennis gekomen ben, weet ik niet meer, maar ergens vlak voor de zomer van 2012 zie ik dat het Boekenweekthema van 2013 ‘Gouden tijden, zwarte bladzijden’ is, nader aangeduid als: ‘over de zon- en schaduwzijden van onze vaderlandse geschiedenis’. Dit is het gedroomde thema, waarvoor mijn verhaal over de jonge chirurgijn Reimer lijkt te zijn geschreven. Hoewel ik het romanmanuscript over de VOC na het laatste debacle in een la heb geschoven, begint het dan toch weer te kriebelen.

Ik loop mijn mogelijkheden nog eens na en ontdek met een huivering dat één van de uitgevers die me een hele tijd geleden een contractaanbieding heeft gedaan, failliet is. Er zijn nog andere opties, een heel aantal zelfs, maar ik weet niet of ik daar wel zin in heb. Ik herinner me maar één echt goed gesprek, zeker een jaar eerder. Ik heb daar verder nooit iets mee gedaan, want ik had een uitgever, en daarna dácht ik dat ik een uitgever had.

Gelukkig herinnert de uitgever zich het gesprek ook nog. Omdat ze zeker iets ziet in het aanhaken bij de Boekenweek, zal mijn manuscript met voorrang behandeld worden. Toch duurt het allemaal langer dan verwacht en ik zit op spelden. Een voor een druppelen de tussenrapporten en eindrapporten van de proeflezers binnen. Hoewel ik na de laatste herschrijfronde absoluut ben overtuigd van de kwaliteit van mijn manuscript, heb ik me na alle verwikkelingen van de afgelopen tijd toch maar weer voorbereid op een teleurstelling. De opluchting is dus groot wanneer ik voor een oriënterend gesprek over een mogelijke uitgave langs ga en we er na een uurtje praten eigenlijk al uit zijn: dit boek moet er komen!

Op 8 oktober 2012 teken ik het contract met uitgeverij De Brouwerij. Vijf maanden later is de roman Reimer er.

Reimer, Uitgeverij de Brouwerij | Brainbooks, Maassluis 2013, 304 blz., prijs 19,95 ISBN 978-90-78905-65-3

Gearchiveerd onder:Boekenweek, Gouden Eeuw, Gouden tijden, inspiratie, Reimer, roman, schrijfproces, schrijven, schrijver, uitgevers, VOC Tagged: boeken, Boekenweek, contract, Gouden Eeuw, inspiratie, Jacqueline Zirkzee, lezen, Reimer, roman, schrijfproces, schrijven, schrijver, uitgever, Uitgeverij de Brouwerij, uitgeversperikelen, VOC

Denkpauze

Auteur Jacqueline Zirkzee blikt terug op de periode vóór de verschijning van haar roman Reimer.

Na de zomer heb ik een totaal ander boek. Dikker, gecompliceerder, maar minder warrig. Het is het indringende verhaal van één persoon en tegelijkertijd behandelt het een aantal universele thema’s. Mijn redacteur is er blij mee. We gaan er op detailniveau nog iets aan doen, en dan is het klaar. Maar dan gaat de uitgeverij reorganiseren en hoor ik eerst maandenlang niets. Later blijkt er veel meer aan de hand en ben ik terug bij af. Het voelt een beetje surrealistisch: ik heb voor mijn boek een talentvolle redacteur gewenst en een bevlogen uitgever. Dat was mijn verzoek aan het universum. Ik was er alleen vergeten bij te zeggen dat het wel makkelijk zou zijn als die twee zich onder één dak zouden bevinden.

De mare dat ik bezig ben met een nieuw boek heeft zich inmiddels verspreid. Ik ben benaderd door een agent en er liggen diverse aanbiedingen van andere uitgeverijen. Toch moet ik me even herpakken – weer is er die aarzeling, dat grote beslissingsmoment. Waar doe ik goed aan? Ik zie er ook enorm tegenop een nieuw proces in te gaan met een andere uitgever. Hoewel ik me best exhibitionistisch kan opstellen als er een boek van mij is verschenen, ben ik wat dat betreft een beetje een ‘old skool’ schrijver, in de zin dat ik mijn kindje in dit stadium eigenlijk alleen wil laten zien aan iemand in wie ik vertrouwen heb. Bij twijfel niet inhalen, zeggen ze altijd, dus schuif ik mijn dilemma even op de lange baan. Gelukkig ‘heb ik een leven’ zoals mijn zoon dat uitdrukt.

Maar het was onvermijdelijk: dit boek moest en zou er komen – Reimer verscheen in het voorjaar van 2013

Reimer, Uitgeverij de Brouwerij | Brainbooks, Maassluis 2013, 304 blz., prijs 19,95 ISBN 978-90-78905-65-3

afbeelding: beeld van Anthony Gormley in Lelystad, gezien vanaf het VOC-schip de Batavia. Deze variant op De denker van Rodin heet Exposure, maar wordt in de volksmond ook wel De poepende man genoemd. (eigen foto)

Gearchiveerd onder:Reimer, roman, schrijfproces, schrijven, schrijver, uitgevers, VOC Tagged: Batavia, boeken, denker, Gormley, inspiratie, Jacqueline Zirkzee, Lelystad, lezen, poepende man, Reimer, Rodin, roman, schip, schrijfproces, schrijven, schrijver, uitgever, Uitgeverij de Brouwerij, uitgeversperikelen