Ensiyeh > Recent Status Updates

زمانی که پای مبارزه های زندگی به میان می آید،انجام حرکات کامل و بی عیب و نقص به بینش هم نیاز دارد.در هر حال،ما تنها زمانی می توانیم تکنیک را فراموش کنیم که کاملا مهارت یافته باشیم.
ص 273-274

یاد بگیرید برای رسیدن به چیزی لازم نیست گام بسیار بزرگی بردارید،بلکه صرفا بر هدف خود تمرکز کنید.
اگر با چیزهای آسان شروع کنی،تورا برای مبارزه های بزرگ آماده نمی کند.بهتر است از همین حال بدانی که در راه احتمالا به چه دشواری هایی برخواهی خورد.
اگر درست از همان ابتدا تمرینات تنفس را به تو یاد داده بودم،فکر می کردی لازم نیستند.حالا به آنچه می گویم،ایمان می آوری و چنان تمرین می کنی که انگار واقعا مهم هستند.
ص 273

یک مدل ممکن است گاهی به ما کمک کند که از اشتباهات احمقانه ای که دیگران مرتکب شده اند،خودداری کنیم.اما اغلب زندانی می شود که وادارمان می کند هرچه را که هرکس دیگری همیشه انجام داده است،تکرار کنیم.
ص 256-257

میل به راه رفتن است که راه را پیش روی ما ایجاد می کند. در هر حال،وقتی عازم سفر به سوی رؤیاهای خود می شویم،خیلی احساس ترس می کنیم.انگار باید همان بار نخست به همه چیزهای درست دست یابیم.اما با توجه به تفاوت های زندگی همه ما چه کسی تعیین کرده است که "دست یافتن به همه چیزهای درست" چه معنایی دارد؟
ص 256

ما بارها و بارها در زندگی خم می شویم،لگد می خوریم،با ما بدرفتاری می کنند،به ما توهین می شود و با این حال و با وجود تمام اینها هنوز هم ارزش ما باقی است.
ص249

نخستین کاری که در هنگام رودررویی با رنج و ناامنی باید انجام دهیم این است که آنها را همانطور که هستند،بپذیریم.ما نمی توانیم با این احساسات چنان روبرو شویم که انگار با ما هیچ کاری نداشته اند،یا آنها را به مجازاتی تبدیل کنیم که پاسخی به احساس گناه ابدی ما باشد.

هرکس در زندگی مدا در معرض خطر است و کسی که این را فراوش کند،برای مبارزه طلبی هایی که ممکنست سرنوشت در چنته داشته باشد،آمادگی نخواهد داشت.هر زمان با آن رنج اجتناب ناپذیر روبرو می شویم،مجبوریم سعی کنیم برای اتفاقی که می افتد،معنایی بسازیم،بر ترس خود چیره شویم و به فرایند بازسازی روی آوریم.

همیشه مجبور نیستی وانمود کنی که قوی هستی.
هیچ نیازی نیست تمام مدت اثبات کنی که همه چیز خوب پیش می رود.
نباید دغدغه این را داشته باشی که دیگران چه فکری می کنند!
گریه کن،اگر نیاز به گریستن داری.
خوب است که همه اشک هایت را بریزی.
(زیرا تنها در آن زمان است که می توانی دوباره لبخند بزنی).
ص 233

اگر گوجه فرنگی می خواست هندوانه باشد،
کاملا مسخره بنظر می رسید.
من همیشه در حیرتم که چه بسیار مردمان
دغدغه این را دارند و می خواهند چیزی باشند که نیستند.
چه فایده ای دارد کاری کنی که مسخره بنظر برسی.
ص 233

علف آفتاب سوخته هنوز نگاه رهگذر را به خود خیره می کند.
گل ها صرفا می شکفند
و این کار را به همان خوبی انجام می دهند،که می توانند.
زنبق سپید بی آنکه دیده شود،
در دره گل می دهد.
نیازی ندارد که در مورد خود توضیحی به کسی دهد.
او صرفا به خاطر زیبایی زندگی می کند.
گرچه انسان نمی تواند این صرفا را بپذیرد.
ص 232-233

اوکاکورا کاکوزو:
ما شر را در وجود دیگران می بینیم.زیرا شر وجود خودمان را می شناسیم.کسانی را که به ما زخم زدند،هرگز نمی بخشیم.زیرا باور داریم که هرگز بخشیده نخواهیم شد.ما حقیقت رنج آور را به دیگران می گوییم.زیرا می خواهیم آن را از خود پنهان کنیم.ما قدرتمان را نشان می دهیم،تا هیچ کس نتواند ضعف ما را ببیند.به همین دلیل،هرگاه درباره برادرت قضاوت می کنی،آگاه باش:آنکه به محاکمه کشیده شده،تو هستی!
ص 226

خوشبختی یک نفر به معنای بدبختی بقیه نیست.
ص 217

یاد بگیر که دیگری باشی!
به قدری بر این فکر که قضاوت ما بهترین دیدگاه است تمرکز می کنیم،که نکته بسیار مهمی را از یاد می بریم:ما برای رسیدن به هدف های خود به دیگران احتیاج داریم.بنابراین،ضروری است که نه تنها مراعات دنیا را کنیم،بلکه خودمان را در پوست دیگران مجسم نماییم و یاد بگیریم چطور از افکار آنان پیروی کنیم.
این هم شامل عشق می شود و هم شامل جنگ.
ص 214

بگذار دلت حضور داشته باشد!
هر کس که به نیروی فریبکاری خویش اتکا کند و مطمئن باشد که سخن ضروری را بجا و به موقع خواهد گفت و از بدنش بطور صحیح استفاده خواهد کرد،نسبت به صدای دل کر می شود.صدای دل را فقط موقعی می توان شنید که با دنیای پیرامون خود در هماهنگی کامل باشیم.اما وقتی خودمان را مرکز جهان به شمار آوریم،هرگز صدای دل را نمی شنویم.
این هم شامل عشق می شود و هم شامل جنگ.
ص 213-214

آرام بمان!
هر کس که معنای زندگی را درک می کند،می داند که امور نه آغازی دارند و نه پایانی و به همین دلیل،نگرانی هیچ فایده ای ندارد.به خاطر چیزی که به آن اعتقاد داری،مبارزه کن،بدون اینکه سعی کنی چیزی را به کسی اثبات کنی.آرامش و سکوت کسی را داشته باش که شهامت انتخاب سرنوشت خودش را داشته است.
این هم شامل عشق می شود و هم شامل جنگ.
ص 213

هرکس که استعداد خود را پرورش می دهد (استعدادی که معمولا به طور تصادفی کشف می شود) و جرأت این را دارد که از توانایی های خود حرف بزند،با بی اعتمادی والدین یا همسر خود روبرو می شود و آنان سخن گفتن در این مورد را برای او قدغن می کنند.
ص 183

هر یک از ما فقط می توانیم آنچه را که داریم،نثار کنیم.
ص 181

افتخار جهان گذرا می باشد و ما نمی توانیم زندگیمان را با آن بسنجیم،بلکه فقط تصمیمی که می گیریم تا به دنبال افسانه شخصی خودمان برویم،اعتقاد به آرمان های خودمان و جنگیدن به خاطر آنها معیارهای سنجش زندگی ماست.
هر یک از ما بازیگر اصلی زندگی خودمان هستیم و اغلب قهرمانان گمنام هستند که با دوام ترین نشانه ها را بر جای می گذارند.
ص 177

تنها شهامت عبور از راه است که راه را پدیدار می سازد.
ص 172

اگر کشمکشی نباشد،روح ضعیف می شود.
خدایا، به من قدرت رو در رویی با شر را عنایت فرما!
ص171

مهم است که انسان علاقه شدید خود را بپذیرد و شور و شوق خود را برای فتوحات از دست ندهد. اینها قسمتی از زندگی هستند و برای همه کسانی که در آنها مشارکت می جویند، شادی به ارمغان می آورند.
ص 169

آنچه اغلب تجربه می نامیم، فقط مجموعه ای از شکست های ماست. به همین دلیل، با ترس کسی که قبلا در زندگی یک عالمه اشتباه کرده،به پیش رو نگاه می کنیم و شهامت این را نداریم که قدم بعدی را برداریم.
ص 168

فقط موارد زیر باید خطای بزرگ و جدی برشمرده شوند:
احترام نگذاشتن به حقوق دیگران،اینکه بگذاریم ترس ما را فلج کند،احساس گناه،اعتقاد به اینکه مستحق خیر یا شری که در زندگی ما پیش می آید، نیستیم، ترسو بودن.
ما دشمنان خود را دوست خواهیم داشت.اما با آنان متحد نخواهیم شد.
آنان سر راه ما قرار گرفتند تا شمشیر ما را امتحان کنند و ما بنا به احترامی که برای آنان قائلیم،باید با آنان مبارزه کنیم.
ما دشمنان خود را انتخاب خواهیم کرد.