Tahmineh > Recent Status Updates

پس از وقفه ای یکماهه، بازگشت به فضای جذاب و رازآلود کتاب

من در میان کتابها بزرگ شدم.از لابه لای صفحات غبار گرفته شان دوستانی خیالی انتخاب میکردم و احساس میکردم آن شخصیتها را همراه با خودم به زمان حال می آورم و در زندگی روزمره ام به آنها جان میبخشیدم.

مگر مردم شهرها و آبادیهای کشور، دلشان میخواهد بروند به جنگ؟
نه. بیشتر مردم دلشان نمیخواهد جنگ کنند. معمولاً آنهایی به جنگ کردن علاقه دارند که خودشان به میدان جنگ نمیروند. یعنی اربابها یعنی
هایی که به اصطلاح: کشور را رهبری میکنند.

تنها بازمانده هزار و‌ یک شب از گروه همخوانی 😁

وای چقد تلخه این کتاب ... قلبم به درد میاد از این همه فقر و‌ بی‌عدالتی😞

آدم یکبار که بیشتر عمر نمی کند یکبار هم بیشتر نمی میرد.پس مرگ یک بار و شیون یک بار جای آن که بی حرف و بی صدا مثل خر زیر بار بترکیم بگذار در حالی که داریم برای حق زندگیمان می جنگیم بمیریم.دست کم ممکن است بچه هامان بتوانند سودی ببرند.

جناب دن کیشوت ، مردم در اين عصر و زمانه، سراغ‌ دارايي و ثروت را بيش از علم و معرفت مي گيرند و خري که آراسته به زر و زيور باشد بيش از اسبي که پالان بر پشتش نهاده باشند جلوه دارد.

در شبی سرد و بارانی
اگر سری به پاریس زدید
و به مغازه ی شکسپیر رسیدید
می تواند جای دلنشینی باشد

چرا که شکسپیر شعاری دارد
شعاری دوستانه و خردمندانه
با غریبه ها نامهربان نباشید
مبادا فرشتگانی باشند در لباس مبدل

امید زیباترین ماده مخدر است.

شعار کتابفروشی شکسپیر و شرکا :«با غریبه ها نامهربان نباشید مبادا فرشتگانی باشند در لباس مبدل»

ادبیات مثل نور کبریتی است که در میان تاریکی روشن میشود. درست است که این نور روشنایی زیادی به محیط نمی دهد، اما ما را متوجه تاریکی اطراف آن می سازد.

پایان جلد اول