Mohammad > Recent Status Updates

اما خوشبختانه همیشه باد بذر وحشی ای را با خود می آورد.

می‌دانی گاهی اوقات اتفاق می‌افتد که به زندانت هم انس پیدا می کنی. شرم‌آور است.

چطور عملی اگر در زمان صلح اتفاق می‌افتاد فریاد قضات، روانشناسان و کشیش ها را بلند می کرد. در زمان جنگ برای هیچکس اهمیتی ندارد. هیچکس، نه قضات، نه روانشناسان و نه کشیش ها.

تو هنوز نمی‌دانی. در این دنیا با تلاشها و معجزه‌ها زندگی انسان رو بمرگی را نجات می‌دهند ولی باعث مرگ صدها، هزارها و میلیونها موجود زنده و سالم می‌شوند! می‌دانی؟ زندگی خیلی بیشتر از لحظه بین تولد و مرگ است.

ترا بخدا! وقتی می‌آیی همه خودت را بیاور!

من هرگز کشیشی را ندیدم که بخواهد مانع اعدام یا جنگی شود.

دلداری؛ دلسوزی‌های بی ثمر. گیرم که از ته دل هم باشند این دلسوزی‌ها؛ خوب؛ چه چیزی را عوض می‌کنند؟ این حرف و سخن‌ها، کی توانسته‌اند باری از دل بردارند؟

من بعد از مرگ به بهشت خواهم رفت چون روی این زمین در جهنم زیسته‌ام.

گیرم که بگوید! دشنامی و زنجیری و لگدی. چه غم؟ آنچه مرگان را می کشت لگد و شلاق نبود. دوری سلوج، مرگان را می کشت.

هاجر فقط گریه می کرد. از دل گریه می کرد. نه تنها از ترس؛ از همه چیز. همه چیزهایی که دیده و شنیده بود روی دلش تلنبار شده بود و او که جایی برای بروزش نمی یافت فقط می توانست بگرید و می گریست.

من این دروغ و نیرنگ و آشفتگی و هرج‌ومرج را درک می‌کنم اما چگونه باید آنچه را دریافته‌ام برای ایشان حکایت کنم؟ من مکرر آزموده‌ام و همیشه به این نتیجه رسیده ام که ایشان نیز در حقیقت به آنچه من درک کرده‌ام واقفند لیکن می‌کوشند که حقایق را نبینند. شاید باید چنین باشد! اما تکلیف من چیست؟