Status Updates From A Field Guide to Getting Lost

گم شدن به این شیوه آغازیست برای یافتن مسیر خود

مارین بارها به دل ناشناخته ها شیرجه میزد اما همیشه به خانه برنیگشت، در حالی که من از مبدا حرکتم، مسیر مستقیم را کشان کشان می رفتم.

در دهه هشتاد ، ما آخر زمان را تصور میکردیم چون خیلی ساده تر از آینده ی پیچیده و غریبی بود که پول و قدرت و فناوری تحمیل میکنند، آینده ی تو در تویی که خروج از آن ها آسان نبود.

امنون در آغاز زمانه ای هستین که ساختمان هایش از خرابه هایش بسیار ترسناک تر است.

چیزهایی که ما دنبالشان هست خودشان در حال دگرگونی اند و ما نمی دانیم یا فقط تصور می‌کنیم که می دانیم آن سویایندگرگونی چه چیزی در انتظارمان است .
عشق،فرزانگی،فیض و الهام ؟

شهرها را طوری میسازند که مشابه ذهنِ آگاه باشند، شبکه هایی که بتوانند حساب کتاب، مدیریت و تولید کنند. خرابه ها کم کم به ناخوداگاه شهر تبدیل می شوند، به خاطرات، ناشناخته ها، تاریکی ها و سرزمین های گمشده اش.

بی صبرانه منتظر خوندن ادامه اش هستم.

Read a couple essays. I will need to read this a little @ a time.

اما تغییرات زندگی پروانه ها همیشه این قدر پر ماجرا نیست… بارها پوست می اندازند و همچنان نامشان کرم ابریشم اسن، اما پوستشان همان پوست قبلی نیست.

گذر هایی که طی آن تو به شخص دیگزی تبدیل میشوی.

لابد محیطشان را مثل زبانی جدید فراگرفته بودند و یک روز مسلط بر آن از خواب بیدار شده بودند.

البته قصه ی آن هایی که بازنگشتند جایی ضبط نشد.

Fucking amazing, beautiful, weird, transient. I love how her mind works, and I'm scribbling in the margins so much I can't even read it. This is the writer I want to be when I grow up ;)

Essay 2/X. Did not enjoy this as much as the first one. The former was more directed outwards and freewheeling, this one was full of expository paragraphs on the history of "blue" in art and literature + some pages that seemed like they were taken out of a diary. Over-the-top phrasings continue: "Lost in the walking that set me loose in the moorings of time ....", Not much for me to take away.

Essays 1/X. The book starts off strong with E1, with Solnit touching on what it means to be "lost" -- not being willfully ignorant, but being completely present in the moment. An important distinction that speaks to me. There are some weird phrasings: "it peels off like skin from a molting snake", and also this weird quotation: "All white men are wanderers" -- suggests it's going to quite eurocentric.

I’ll be honest I have a 15% understanding of what is happening because her voice makes me doze off as soon as I turn on the audiobook. 5 stars

بعضی چیزها را تا زمانی داریم که گم بمانند و بعضی چیزها، تا زمانی که دورند، گم نمی شوند.

تعجبم از این بود که حس بودن در آن لباس زریدوز هنوز برایم کاملا زنده بوداما یادم نمی آمد انقدر کوچک بودم که بپوشمش.پیوستگی حافظه شکاف بین بدن کودک نوپا و بدن زن بالغ را از قلم انداخته بود.وقتی آن بلوز را دوباره یافتم،خاطره ش را گم کردم

اما در دنیای واقعی، وقتی به دوردست ها. می رسیم دیگر دوردست و آبی نیستند. دوردست ها نردیک می شوند و دیگر همانی نیستند که بودند.

I want to tattoo every line of this book on my forehead. Holy fuck is this writing beautiful.

qué lindo es este librito :)

elsker dette

me propuse leer este libro bien despacio, masticando cada palabra. y no me arrepiento de hacerlo así :)

«بیا به این فاصله عشق بورزیم، فاصله ای که به تمام و کمال در تار و پود دوستی تنیده، چرا که آن هایی که یکدیگر را دوست ندارند فاصله ای بینشان نیست»
سیمون و ِی

گم شده دو معنای ناهمخوان دارد. گم کردن یعنی ناپدید شدن چیزی آشنا، اما گم شدن یعنی پدیدار شدن چیزی ناآشنا.

Inspiration: Spotted on a Goodread friends list

More dissertation reading, and this is fascinating so far

142

نمیدونم چی تو این کتاب هست که اینقدر بقیه تعریف کردن ازش، واقعا کاش منم پیداش میکردم

That thing the nature of which is totally unknown to you is usually what you need to find, and finding it is a matter of getting lost.