Status Updates From A Field Guide to Getting Lost

"گم شدن در ذاتِ چیزهاست، نه پیدا شدن"

داشتم به این فکر می‌کردم چقدر این جمله‌ی کتاب درسته و چقدر باهاش موافقم؟!!!!

"در رویاها هیچ‌چیز گم نمی‌شود. خانه‌های دوران کودکی، مردگان، اسباب‌بازی‌های گم‌شده، همگی چنان واضح پدیدار می‌شوند که از دسترس ذهن بیدارت دور است. هیچ‌چیز جز خودِ تو گم نمی‌شود، خودِ توی پرسه‌زن در قلمرویی که در آن حتی آشناترین مکان‌ها هم دیگر خودشان نیستند و به ناممکن‌ها راه دارند.."

"میان کلمات سکوت است؛ اطراف جوهرِ روی کاغذ سفیدی‌ست؛ پشت اطلاعاتِ مندرج روی هر نقشه‌ای چیزی از قلم افتاده، همان چیزِ به نقشه درنیامده و به نقشه در نیامدنی"

"همیشه طوری از کوهنوردی حرف می‌زنند انگار فتح قله معادل پیروزی‌ست اما بالاتر که می‌روی جهان بزرگ‌تر می‌شود و تو خودت را در برابر آن کوچک‌تر حس می‌کنی، متاثر و رها می‌شوی از اینکه چقدر فضا اطرافت هست، چقدر جا برای پرسه زدن، چقدر ناشناخته."

آدم‌های نزدیک به تو حکم آینه‌ها و دفترچه‌های خاطراتی را دارند که می‌توانی سرگذشتت را در آن‌ها ثبت کنی، ابزارهایی که به تو کمک می‌کنند خودت را بشناسی و به خاطر بسپاری و تو هم حکم همین‌ها را برایشان داری. وقتی این آدم‌ها از دیده بروند، فایده و فهم و درک آن سرگذشت‌های مختصر، تیکه‌کلام‌ها و لطیفه‌ها نیز از بین می‌روند، حکم کتابی را می‌یابند که بسته شده یا سوخته.

" حالات روحی، خود به مکان تبدیل می‌شدند،
(بزرگراهِ گم‌شده) و (خیابانِ بی‌کسی) "

" اسیرانی که حرفشان شد، پرشور و بی‌تعارف زندگیِ همه‌مان را توصیف می کنند:
گذارهایی که طی آن‌ها تو به شخص دیگری تبدیل می‌شوی. "