Status Updates From A Field Guide to Getting Lost

"گم شدن در ذاتِ چیزهاست، نه پیدا شدن"

داشتم به این فکر می‌کردم چقدر این جمله‌ی کتاب درسته و چقدر باهاش موافقم؟!!!!

"در رویاها هیچ‌چیز گم نمی‌شود. خانه‌های دوران کودکی، مردگان، اسباب‌بازی‌های گم‌شده، همگی چنان واضح پدیدار می‌شوند که از دسترس ذهن بیدارت دور است. هیچ‌چیز جز خودِ تو گم نمی‌شود، خودِ توی پرسه‌زن در قلمرویی که در آن حتی آشناترین مکان‌ها هم دیگر خودشان نیستند و به ناممکن‌ها راه دارند.."

"میان کلمات سکوت است؛ اطراف جوهرِ روی کاغذ سفیدی‌ست؛ پشت اطلاعاتِ مندرج روی هر نقشه‌ای چیزی از قلم افتاده، همان چیزِ به نقشه درنیامده و به نقشه در نیامدنی"

"همیشه طوری از کوهنوردی حرف می‌زنند انگار فتح قله معادل پیروزی‌ست اما بالاتر که می‌روی جهان بزرگ‌تر می‌شود و تو خودت را در برابر آن کوچک‌تر حس می‌کنی، متاثر و رها می‌شوی از اینکه چقدر فضا اطرافت هست، چقدر جا برای پرسه زدن، چقدر ناشناخته."

آدم‌های نزدیک به تو حکم آینه‌ها و دفترچه‌های خاطراتی را دارند که می‌توانی سرگذشتت را در آن‌ها ثبت کنی، ابزارهایی که به تو کمک می‌کنند خودت را بشناسی و به خاطر بسپاری و تو هم حکم همین‌ها را برایشان داری. وقتی این آدم‌ها از دیده بروند، فایده و فهم و درک آن سرگذشت‌های مختصر، تیکه‌کلام‌ها و لطیفه‌ها نیز از بین می‌روند، حکم کتابی را می‌یابند که بسته شده یا سوخته.

" حالات روحی، خود به مکان تبدیل می‌شدند،
(بزرگراهِ گم‌شده) و (خیابانِ بی‌کسی) "

" اسیرانی که حرفشان شد، پرشور و بی‌تعارف زندگیِ همه‌مان را توصیف می کنند:
گذارهایی که طی آن‌ها تو به شخص دیگری تبدیل می‌شوی. "

rebecca solnit i would read your grocery lists.

"آبیِ دوردست...
رمز زیباتر بودن تراژدی از کمدی و این که چرا از حزن بعضی آهنگ‌ها و قصه‌ها حظّ وافر می‌بریم در همین است...
چیزی همیشه در دوردست است‌‌‌..."

"شاید حساب کردن روی امور نامنتظره دقیقا همان عمل متناقضی باشد که زندگی بیش از هرچیز از ما می‌طلبد"

Excellent: The question then is how to get lost. Never to get lost is not to live, not to know how to get lost brings you to destruction, and somewhere in the terra incognita in between lies a life of discovery.

L'he començat fa poc però m'estic posant nerviosa pq pateix que li semble bé que la gent es perda literalment enmig de les muntanyes rocoses en plan UI SI NO TE PERDS NO SAPS EL SIGNIFICAT DE LA VIDA

No les voy a mentir. Venía medio aburrido, con ganas de hacer una pausa pero el capítulo de los mapas y Yves Klein me encantó.

Volví a este.

there is a voluptuous pleasure in all that sadness... is it because joy that comes from other people always risks sadness, because even when love doesn't fail, mortality enters in;... is it that such sadness is only the side effect of art that describes the depths of our lives, and to see that describes in all its potential for loneliness and pain is beautiful?

beauty is often spoken of as though it only stirs lust or admiration, but the most beautiful people are so in a way that makes them look like destiny or fate or meaning, the heroes of a remarkable story. desire for them is a desire for a noble destiny, and beauty can seem like a door to meaning as well as to pleasure. and yet such people are often nothing extraordinary except in their effect on others

that because a choice had been made other choices could be made

'cut a chrysalis open, and you will find a rotting caterpillar. what you will never find is that mythical creature, half caterpillar, half butterfly, a fit emblem of the human soul... no, the process of transformation consists almost entirely of decay'... we have not much language to appreciate this phase of decay, this withdrawal, this era of ending that must precede beginning. nor the violence of the metamorphosis

...but nevertheless, something of this journey between the near and the far goes on in every day life. sometimes an old paragraph, an old friend, an old letter will remind you that you are not who you once were, for the person who dwelt among them, valued this, chose that, wrote thus, no longer exists

if you can look across the distance without wanting to close it up, if you can own your longing in the same way that you own the beauty of that blue that can never be possessed... for something of this longing will, like the blue of distance, only be relocated, not assuaged, by acquisition and arrival, just as the mountains cease to be blue when you arrive among them and the blue instead tints the next beyond

'how will you go about finding that thing the nature of which is totally unknown to you?'... the things we want are transformative, and we don't know or only think we know what is on the other side of that transformation. love, wisdom, grace, inspiration - how do you go about extending the boundaries of the self into unknown territory, about becoming someone else?

Teared up like 3 times so far

My first book by Rebecca Solnit. Now I understand.

this is gorg

NOT THE CAPITALISM OF THE HEART

cheesy af

What a strange essay lmao

KEATS DIED AT 26????

"A person in her twenties has been a child for most of her life, but as time goes by that portion that is childhood becomes smaller and smaller, more and more distant, more and more faded, though they say at the end of life the beginning returns with renewed vividness, as though you had sailed all the way around the world and were going back into the darkness from which you came." devastating

omg another San Francisco writer lets fucking go