Status Updates From Het begrip politiek

pp. 90-91

letterlijk de huidige toestand van de wereld (de liberale, unipolaire wereldorde olv de VS - zie Rusland en China!!)

"Een economisch gefundeerd imperialisme zal natuurlijk een toestand van de wereld tot stand pogen te brengen waarin het zijn economische machtsmiddelen, zoals kredietbarrière, grondstofbarrière, en vernietiging van vreemde valuta ongehinderd kan aanwenden en daar genoeg aan heeft.

Juist de ethiek-economie polariteit zorgt voor nieuwe, vervangende politieke strijd.

Economische tegenstellingen worden politiek; morele tegenstellingen worden politiek; etc.

Economie vervangt de oorlog niet, maar biedt slechts een nieuw motief voor vijandschap en strijd.

(Zie de huidige conflicten mbt klimaatbeleid, massamigratie, globalisering, etc. - alle thema's worden gemoraliseerd en economisch begrepen.)

De liberale democratie, het parlementarisme, als negentiende eeuwse reactie op het feodale absolutisme van de achttiende eeuw. Het oude model is verslagen en vervangen, maar wordt nu zelf - omdat het blijft hangen in de negentiende eeuwse staatsopvatting - uitgedaagd en (mogelijk) vervangen, door bewegingen die zich wél de voor het oprapen liggende soevereiniteit (vijandschap toewijzen en strijden) toe-eigenen.

Strijd, oorlog, vijandschap zijn niet door het liberalisme te legitimeren, want op de as ethiek-economie is een oorlog immoreel en schadelijk. Vrede is moreel en nuttig.

Dit miskent de soevereiniteit van staten, want de motieven voor vijandschap en strijd zijn irrelevant. Vanuit economisch, moreel, etc. motief een strijd aangaan betekent politiek uitoefenen.

Het laat het initiatief tot oorlog bij de tegenstander.

Overheersing/macht wordt (1) propaganda/massasuggestie en (2) controle.
Volk wordt (1) publiek en (2) consument/producent.
Etc.

Paradox: erkenning van opzichzelf losstaande domeinen (economie, moraal, godsdiesnt, onderwijs, etc.) politiseert juist - door de onderwerping van de staat áán deze domeinen (staat in dienst van...) - al deze domeinen. Politisering verkleed als depolitisering.

Deze politisering (

p.82

Het liberalisme hanteert de polariteit ethiek(geest)------economie(commercie)

Hierbij is priveéigendom het centrum, van waaruit de beide lijnen vertrekken. De rechtsstaat dient hierbij als hefboom.



Ethisch pathos en economische zakelijkheid zijn fundamenteel verbonden en herdefiniëren elk politiek begrip. Strijd wordt resp. discussie (geest) en concurrentie (commercie). Mensheid en productie/consumptie.

Het beroepen op recht, vrede, mensheid, immoraliteit, zelfs cyniscme is niets anders dan een politieke machtsstrijd van de ene groepering tegenover de ander, met als doel onderwerping van de laatsten aan de eersten.

Onvermogen of onwil om het politieke - binnenlands dan wel buitenlands - als benoeming van vriend en vijand te zien. Een geveinsde depolitisering die fundamenteel, existentieel onmogelijk is.

De liberale orde misbruikt begrippen als recht en vrede, door ze buiten hun toepassingsgebied op andere gebieden van toepassing te verklaren. Dit is een verhulling van een machtsuitoefening van de gevestigde orde, die de status quo wil continueren omwille van haar politieke of economische belangen.

Bv. "Het recht" is de (wens van) continuering van de geldigheid van de huidige postieve wetten en wetgevingsmethoden.

De 'vijand van de mensheid' is voor Schmitt een politieke figuur, en daarmee te verwerpen. Ze maakt de strijd oneerlijker, intenser en inhumaner.

De mensheid is geen politieke gemeenschap en heeft in kwantitatieve zin ook geen morele of juridische betekenis. "Wie mensheid zegt, wil bedriegen."

Vgl Neuremberg: strafbare uitoefening van staatssoevereiniteit - soevereiniteit van staten géén vrijbrief voor misdaden!

4. De vijand van de mensheid

Het liberalisme verlang naar een eindtoestand en vereist een universele vijand "zodat zijn procedures van in- en uitsluiting kunnen worden toegepast in naam van iedereen."

In werkelijkheid is er geen universele vijand. Ofwel wordt dan een particuliere vijand aangewezen als universele vijand; ofwel wordt veronderstelt dat iedereen (potentieel) overtuigbaar is tot de liberale visie.

De rechtsstaat vereist ter verdedigiging offers (desnoods leven) in een wereld waar vijanden bestaan die de rechtsorde niet erkennen.

Ethische en theologische waardering van geweld en opoffering van burgerrechten. Oorlog rechtvaardigt zichzelf want offers vereisen betekenisgeving - opgeven is verraad aan de gebrachte offers.

Rechtsorde is verlangen aar het einde van de politiek (liberalisme). Vgl. Oekraïne-oorlog.

3. De uitzonderingstoestand

De uitzonderingstoestand vraagt om dramatische ingrepen en exceptionele kwaliteiten en deugden - de 'persona mixta' de leider(s) die zowel menselijk als goddelijk is(zijn), de charismaticus (vgl. Weber!)

Een autoriteit die de regels kan opschorten en amnestie kan verlenen (Fuhrerprinzip) - vgl. de coronamaatregelen!

Overgave en bewondering vervangen rationaliteit en rechtvaardiging.

Democratie functioneert alleen bij (relatieve) homogeniteit en de mogelijkheid het vreemde, het vijandige op afstand te zetten/houden. D.w.z. democratie functioneert alleen als er een bepaalde mate van vriendschap tussen burgers is. Liberalisme ontkent de relatie staat-politiek.

(Zie de onmogelijkheid van multiculturalisme - identiteitspolitiek en innerlijke vijandschap/strijd zijn het logische gevolg.)

2. Liberalisme versus democratie.

Utopische noties van parlementarisme: gaat uit van een neutrale strijd van ideeën, terwijl in werkelijkheid de liberale democratie vervalt tot een belangenstrijd, d.w.z. identiteitspolitiek. Politici representeren deelbelangen van hun achterban in plaats van het algemene belang.

Democratische gelijkheid VERONDERSTELT de spanning tussen het vreemde en het eigene, wij-zij-denken.

Emancipatie van vijandschap is ontgrenzing v/d politiek. Partizanen zijn bijv. noch vijand (geen oorogspartij obv klassiek model) noch crimineel.

Global governance onttrekt zich eveneens aan het politieke - er is geen globale soverein of globale samenleving. Maar óók politie (VN, IMF, Wereldbank, WHO, etc.) is politiek. Het politieke herleid tot morele en economisch-technische vraagstukken!

De staat beschikte over de levens van haar subjecten - de mogelijkheid om de levens van individuen te offeren en op te dragen om vijanden te doden.

Met de opkomst van buitenpolitieke subjecten (18e/19e eeuw) verliest de staat het monopolie op totaal engagement van onderdanen.

Nieuwe vormen van gewapende strijd die zich onttrekken aan klassieke model - naast jihadisme of revolutie, óók humanitaire interventies!

1. Depolitisering en intensivering van menselijke betrekkingen.

Liberalisme depolitiseert het politieke dmv moralisering en economisering van problemen. Resulterend in het onttrekken aan politieke verantwoordelijkheden.

Globalisering ondermijnt/voorkomt politieke ordening van een samenleving (democratie).

Losbreken staat-politiek: het politieke wordt een gradueel begrip, intensivering via vriend/vijand-denken.