Status Updates From Faces in the Crowd

حدسم کاملاً درست بود، داستان کتاب خیلی به "بایگانی کودکان گمشده" و "اگر به خودم برگردم" شباهت داره. با اینکه آغازش چندان گیرا نبود و فقط به خاطر پیدا کردن تشابه‌ها به خوندن ادامه دادم، حالا که به میانه‌های کتاب رسیدم، به نظرم جذاب‌تر شده و همچنان فکر می‌کنم قلم لوئیزلی دل‌نشینه.

من قلم والریا لوئیزلی رو به شدت دوست دارم، نویسنده‌ایه که دلم می‌خواد بتونم همین‌طور بیشتر و بیشتر ازش بخونم. اما حس‌ می‌کنم این داستان، بیشتر از آنچه که باید برام آشناست. هنوز بین صفحات اولم ولی حس می‌کنم قبلاً داستانی با همین فضا و آغاز رو از همین نویسنده خوندم...

I'm not sure where this is going 🤔...

no es malo pero tampoco bueno, es algo más!

I’m getting new-gen Elizabeth Strout with the storytelling devices (ok I’ve only read My Name is Lucy Barton but the fluid time / beautiful, simple writing is reminiscent)