Status Updates From Missing Out: In Praise of t...

ما به معنای زندگی‌هایمان پی می‌بریم تا بتوانیم برای نفهمیدن آن مخیّر باشیم».

آیا زندگی خوب، زندگی‌ای است که من آن را بگیرم و بفهمم - تا حدی آن را بگیرم که بفهمم چه اتفاقی درون من و دیگران می‌افتد، بفهمم که من چه کسی هستم - یا آن زندگی‌ای است که من در آن نیازی به گرفتن قضیه نمی‌بینم؟

درک کردن گرچه به‌طرز خاصی افسونگرانه و مسحورکننده است، می‌تواند محدودکننده و واپسگرایانه باشد.»

«احساسات، امیال، عقاید، افکار و کنش‌ها می‌توانند به معنای واقعی کلمه، با نیروهای تدافعی علیه آن‌ها جایگزین شوند.

من خشمگینم. این خشم رابطه‌ای را که من بدان وابسته‌ام تهدید می‌کند، پس من خودم را بدل می‌کنم به فردی مهربان، حساس، خوب. در این کیمیاگری ذهنی، این عمل پنهان شدن، من از نو در قالبی قابل قبول برای دیگران و درنتیجه برای خودم ظاهر می‌شوم.

این روایت پیدایش کسی است که به مرور دیگر احساسات خود را نمی‌فهمد.»

ما می‌آموزیم که جایی در حد فاصل میان زندگی‌هایی که داریم و زندگی‌هایی که دوست می‌داشتیم، زندگی کنیم.

Hüsran Üzerine’yi bir çırpıda geçip Kavrayamamak’ı da keyiften dört köşe olarak bitirmek üzereyken saatin farkına vardım. Şimdiye kadar çok tatlı gidiyor. Çocuk yetiştirmenin aslında estetiğin konusu olduğu kısım ekstra hoşuma gitti: Eh ilerideki çocuğumu küçük tarçınlı çörekler gibi büyüteceğim de bir gerçek…

| شاید ما همیشه خشمگینیم، همیشه در حال انتقام گرفتن از خودمان، چراکه برای خودمان کافی نیستیم؛ و همین طور مدام در حال انتقام گرفتن از دیگرانیم، چراکه هیچ‌وقت آن چیزی را که می‌خواهیم به ما نمی‌دهند. |